Edzard Dideric – Korte geschiedenis (170) van het geloof

Heeft een begin, riep Tomas, een geschiedenis? Nee, natuurlijk niet. Het ene sluit immers het andere uit.
Nou, zei Lolly, hangt er maar net vanaf.
Waar vanaf?
Nou, wanneer het ene begin ten einde loopt en plaatsmaakt voor het volgende.
Breed grijnzend kwam, in haar ultra strakke jurk, Amanda de trap afgedaald om zich ongevraagd in de discussie te mengen.
Het begin, lispelde ze al heupwiegend, kondigt het einde aan, nooit andersom!
Scharminkeltje Lolly (geilend op de voluptueuze Amanda) sloot zich bliksemsnel bij haar woorden aan. Hierbij terloops refererend aan “het begin van het einde”.
Zou fijn zijn als de dingen zo eenvoudig lagen, zei Tomas, maar alleen al door het erover te hebben, maken we ze onnodig gecompliceerd.
Beste Tomas, pruttelde Lolly, geldt dat niet voor elk gespreksonderwerp?
Dat zijn jouw woorden.
Languit op de sofa liggend, vond de straalbezopen Cherry (Lolly’s jongste zus) het nodig om ook een duit in het zakje te doen. Ze stelde vast dat Tomas al zo’n beetje zijn hele leven niks anders deed dan open deuren intrappen.
Dimmen jij, zatlap, beet Amanda haar toe, zoveel heb je zelf anders ook niet te melden!
Meer dan je denkt, met je mega tieten en je dikke reet!
Rustig dames, zei Tomas, geen bloed op het nieuwe tapijt graag.
Paradijselijke leegte, mompelde Lolly, zal het of heeft het ooit bestaan?
Niemand voelde zich geroepen hierop in te gaan. Dus was het aan Amanda om, na haar boezem te hebben opgeduwd, de conversatie nieuw leven in te blazen.
We zijn als God. Zolang we in onszelf geloven, bestaan we. Doen we dat niet, dan staat de draaimolen stil…
En wacht ons de peilloze afgrond, bromde Cherry.
Stel, zei Tomas, dat bewezen wordt dat God wel degelijk bestaat, wat dan?
Zolang je niet in het bewijs gelooft, zei Amanda, is er nog geen man overboord.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric