Edzard Dideric – Korte geschiedenis (163) van het persoonlijke

Liquideren vindt meestal uit pure noodzaak plaats, verduidelijkte Ernst, het is zelden iets van persoonlijke aard.
Oh, zei Karina, je hebt kennelijk overal verstand van.
Het slachtoffer krijgt in het gunstigste geval een beknopte uitleg in de geest van “nothing personal, just business”.
Jaja, zei ze.
Inderdaad een wat schamele toelichting voor zoiets ingrijpends. Wat het extra vernederend maakt.
Hoezo?.
Omdat het min of meer wil zeggen dat de persoon zelf er op zich, weinig of totaal niet toedoet.
Lekker hoor, zei Karina, om kort voor je definitieve einde nog met een vers minderwaardigheidscomplex te worden opgezadeld.
Zeker, beaamde hij, het leven kan hard zijn.
Je bedoelt de dood, verbeterde ze.
Of beide, zei hij.
Inderdaad, want om ook nog eens op brute wijze om het leven gebracht te worden…
Ernst fronste zijn wenkbrauwen.
Hoe dan ook, zei Karina, al met al een beetje teveel van het goede.
Het goede? Beetje raar in dit verband.
Nou, misschien was het wel een enorme klootzak. Weten wij veel.
Natuurlijk, kan best zijn.
Ze glimlachte tevreden.
Karina, schatje, volgens mij heb je absoluut een punt.
Bedankt, echt kicken om ook ‘s gewaardeerd te worden.
Geen dank, hoewel, kicken is anders.
Ze haalde haar schouders op en stelde dat reïncarneren typisch iets voor de dommen was.
Mm, zei Ernst.
Het sloeg nergens op, maar Ernst sloot zich hier, uit liefde (of was het angst?) bij aan.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric