Edzard Dideric – Korte geschiedenis (112) van de hardcore fans

Naar aanleiding van het plotse heengaan van hun favoriete rockster zijn Klaas, Polly, Eva en Adam zijn bijeengekomen om hun idool te herdenken.
Dat ie amper een gitaar kon vasthouden, merkte Klaas op, deed er totaal niet toe. Er was gewoon niemand die zo kon krijsen als hij.
Nou, als dat zijn enige kwaliteit was, zei Polly, dan is iedere baby in aanleg een muzikale held.
Baby’s vernielen geen hotelkamers, wees Eva haar terecht, en zijn niet verslaafd aan drugs en alcohol.
Ik weet niet, riep Adam, wat dacht je van een moedermelk verslaving?
Hij begon inderdaad meer en meer op een verwend kind te lijken, viel Eva hem bij, en kwam daarmee aardig in de buurt.
Ach, zei Klaas, hetzelfde geldt voor de meeste rockmuzikanten.
Dat ze verwend zijn?
Ja, is ook logisch. Als je voortdurend onderweg bent naar een volgend optreden, raak je weleens de weg kwijt.
Lijkt me lastig, stelde Adam.
Wat?
De weg kwijt zijn als je onderweg bent. Voor je het weet kom je te laat en gaat het hele concert de mist in.
Klopt, daarom gebeurde het ook met enige regelmaat, zei Polly, dat ie gewoon niet eens meer op kwam dagen.
De verzamelde fanclub knikte instemmend.
Dus niet kunnen gitaarspelen, je publiek laten barsten en krijsen als een hysterisch oud wijf, concludeerde Adam, is gegarandeerd succesvol?
Dat is overduidelijk gebleken, zei Polly.
Hoe grappig, riep Eva, laat ik nu denken dat wij met zijn allen juist zulke waanzinnige hardcore fans waren!
Zijn we ook, zei Klaas, alleen niet onvoorwaardelijk.
Spreek voor jezelf, riep Eva, ik ergerde met terugwerkende kracht aan die lul met zijn opgeblazen ego. Wat volgens mij ook voor jou gold, Polly!
Tja, ik begon hem stilaan meer en meer te haten. In zekere zin heeft die teringlijer me mijn hele jeugd gekost.
In welke zin precies?
Door hem ben ik aan de speed geraakt en heb ik vervolgens mijn school niet af kunnen maken.
Je was er gewoon te stom voor, beweerde Klaas, verslaving zit bij jou bovendien in de familie.
Aan alcohol misschien, maar verder niet. Zelf heb ik nooit ook maar een druppel gedronken. Dat weet je best, Klaas.
Hier, een dik verdiende medaille! Alleen wel een beetje ongezellig.
Jongens, alsjeblieft, begon Adam, we zijn toch niet bijeen gekomen om een elkaar beetje gaan zitten bashen?
Je hebt gelijk, zei Klaas, het blijft treurig dat die motherfucker nu ergens diep onder de zoden ligt te verrotten.
Weet iemand toevallig, vroeg Eva, waar ie eigenlijk begraven is?
Vermoedelijk, mompelde Polly, ergens in de buurt van dat kasteel waarin ie zich de laatste tien jaar opsloot.
Uitgerekend in Frankrijk, het enige land waar ze hem nooit hebben gepruimd? Lijkt me sterk, Pol.
Ik weet niet of het zo sterk is. Hij is er tenslotte ook gaan wonen om van zijn fans verlost te zijn.
Was dat echt de reden, bracht Adam naar voren, of had het vooral met nimmer betaalde belasting te maken?
Volgens wat ik erover gelezen heb niet. Dat kasteel was puur voor de rust.
Ik meen me iets te herinneren van een studio die hij erin zou bouwen.
Ja, is ook gebeurd. Hij heeft er zelfs dingetjes opgenomen.
Wat voor dingetjes kunnen dat zijn geweest, zei Eva, bij mijn weten is er nooit iets van uitgebracht.
Klopt. Op een gegeven moment besloot hij alles te wissen. Al schijnt zijn producer van destijds, een aantal demo’s te hebben gejat.
Goh, verzuchtte Eva, wat zou ik die graag een keer beluisteren.
Toevallig ken ik iemand die weer iemand kent, die er kopieën van heeft mogen beluisteren, zei Klaas.
En, en, riepen de anderen, wat stond erop?
Vogelgeluiden.
Je houdt de boel zeker voor de gek?
Nee, behalve een hoop ruis was dat het enige.
Compleet geschift, oordeelde Adam.
Absoluut, viel Polly hem bij, maar anderzijds ook een soort van troost.
Hoe bedoel je?
Dat onze held toch de schoonheid zag, van die vogelzang. Ondanks de tering herrie waarmee hij beroemd is geworden.
Ondanks? Dankzij, zal je bedoelen, wierp Klaas op.
Hoezo?
Hij heeft er toch genoeg mee verdiend om een kasteel te kunnen kopen?
Okay. Al heeft dat dus helemaal niets met die demo’s te maken.
Oh nee? Het ligt erg afgelegen, met rondom alles bos. Geen fans of wat dan ook in de buurt, dus het enige wat je hoort is vogels.
Daar heeft Klaas wel een punt, zei Adam, zijn latere belangstelling voor natuurgeluiden kon je gewoon voorspellen.