Edzard Dideric – ESOPET (ofwel beestachtige fabels & fabelachtige beesten): DE VERDWAALDE HINDE (59)

Een verdwaalde hinde is ergens op een onbekende plek in een put gevallen. De toeschouwers schelden haar uit en meppen er naar hartenlust op los.
“Genade,” smeekt ze, “laat me alsjeblieft met rust. Ik heb jullie toch niks misdaan?”
Een aantal van hen werpt de hinde uit medelijden wat brood toe. De rest slaat net zolang door tot ze bewusteloos in elkaar zakt. Als de hinde na een tijdje bijkomt, begint ze de pestkoppen te bijten, te steken en te schoppen.
“Ik weet nog precies,” zegt ze, ”wie me aanviel en wie me te hulp kwam. Ik zal kwaad met kwaad vergelden en bij wijze van uitzondering, goed met goed belonen. Het is een regelrechte schande om een verdwaalde zo te mishandelen, dus is mijn wraak gepast.”