Dick Berts – De Moord op Fortuyn en de Kunst van het Liegen + Henk Rijkers – Veel speculatie over moord Fortuyn

De Moord op Fortuyn en de Kunst van het Liegen

Het onbehagen in de politiek neemt toe. Doofpotten en corruptie schandalen beheersen in heel Europa de voorpagina’s. Maar er is vooral behoefte aan rechtstreekse informatie, zonder bemiddeling van de klassieke media. Internet voorziet daarin. De Databank noteert deze dagen records in bezoekersaantallen. De gedachte aan een politieke samenzwering tegen Pim Fortuyn is officieel taboe. Toch zijn daar aanwijzingen voor, aldus Dick Berts. Het typisch Nederlandse idee, dat iedereen die een samenzwering vermoedt, zelf een beetje gek is, werkt stille samenspanning bij de autoriteiten in de kaart.
Theo van Gogh

Op dinsdag 14 mei 2002 zei Frits Wester in het RTL4 Nieuws het volgende over de Commissie van der Haak, die het gebrek aan beveiliging van Pim Fortuyn aan het onderzoeken is: “In de marge van hun onderzoek zullen ze ook proberen een aantal complottheorieën uit te sluiten“. Niet onderzoeken, maar uitsluiten dus, als vooropgezet doel. Demissionair minister van Binnenlandse Zaken Klaas de Vries liet eerder weten, dat bij zijn ministerie, de BVD en de Rotterdamse politie ‘geen concrete dreiging’ bekend was geweest. Een kind kan begrijpen, dat dit een leugen van de allergrofste soort is. Alleen al door het feit, dat Fortuyn eerder twee taarten, gemaakt van stront, pies en braaksel, in zijn gezicht had gekregen. Maar Klaas de Vries beheerst de kunst van het liegen tot in de puntjes. Dankzij zijn virtuositeit op dit gebied kon Klaas vaak de Tweede Kamer zand in de ogen strooien. Daarover later meer op deze pagina.

Ik ben in het bezit van een klein boekje, dat met gemak door de heer De Vries geschreven zou kunnen zijn. Het draagt de curieuze titel “De kunst van het liegen” en is gedrukt voor de Britse Voorlichtingsdienst door de Landsdrukkerij te Londen in 1944. Het boekje beschrijft de prestaties van een groot Duits aartsleugenaar uit deze periode. “Er is in de grove leugen altijd iets geloofwaardigs gelegen, omdat de grote massa in een land in haar primitieve eenvoud van geest eerder het slachtoffer van een grote dan van een kleine leugen wordt, aangezien zij zichzelf aan leugens om kleinigheden schuldig maakt, maar zich ervoor zou schamen leugens op grote schaal te debiteren. Het zou nimmer bij haar opkomen enorme onwaarheden te vertellen en zij zou niet willen geloven, dat anderen de brutaliteit zouden hebben de waarheid op zo onbeschaamde wijze te verdraaien“, was getekend, A. Hitler.

Het falen – als het niet erger is – van Klaas de Vries met betrekking tot de beveiliging van Fortuyn is dermate evident, dat een ieder, die zitting neemt in een commissie, die moet onderzoeken of de minister al dan niet iets te verwijten valt, daardoor al bewijst, dat hij niet integer kan zijn. Als Nederland nog een rechtsstaat zou zijn geweest, dan was het onderzoek naar de schandalige tekortkomingen in de beveiliging van Fortuyn ogenblikkelijk in handen gegeven van het openbaar ministerie, om te bezien of de minister van Binnenlandse Zaken of anderen dood door schuld ten laste zou kunnen worden gelegd.

Ook het feit, dat een van de grootste bestuurlijke criminelen van Nederland, mr. R. J. Hoekstra, in de commissie Van der Haak zit, bewijst dat hier een schandelijke afdekoperatie wordt uitgevoerd. Hoekstra is namelijk meerde malen door de Tweede Kamer op de vingers getikt, omdat hij archiefmateriaal over de Inlichtingendienst Buitenland en over vuile zaakjes van Lubbers en Kok bewust en volstrekt illegaal door de papiervernietiger heeft gehaald. Hoekstra werd ook door Kok van stal gehaald, om middels een onderzoek à la Van Kemenade de parlementaire enquête Bijlmermeer te voorkomen. Tijdens deze enquête viel Hoekstra als een aartsleugenaar door de mand. Helaas past het geheugen van de vaderlandse pers in een halve speldenkop. Of zou het feit, dat er geen kritiek komt op de benoeming van Hoekstra iets te maken hebben met het feit, dat dit oliemannetje van Kok lid is van het curatorium van het perscentrum Nieuwspoort in Den Haag? Tijdens de parlementaire enquête Bijlmermeer spraken kroongetuigen elkaar op kardinale punten onder ede tegen. Maar niemand werd aangeklaagd wegens meineed. Daarmee werd ook het zwaarste middel tot waarheidsvinding binnen ons politieke bestel een farce. Om maar heel eerlijk tegen u te zijn, ik geef geen cent meer voor deze zogenaamde democratie. Het is gewoon wachten op de grote klap.

Behalve de verkankering van wat eens een rechtsstaat was, is er nog een oorzaak, waardoor de waarheid rondom de moord op Fortuyn wel nooit boven water zal komen, namelijk het feit, dat mensen kuddedieren zijn. Hun neuzen staan vrijwel altijd in dezelfde richting. Slechts weinigen hebben de moed om op hun eigen kompas te varen. Wie in dit land ook maar suggereert, dat achter de moord op Fortuyn wel eens een politiek complot zou kunnen zitten, wordt keihard uitgelachen en tot complotgek bestempeld. De wijd verbreide opvatting, dat complotten in dit land gewoon niet voor komen, vormt nu juist de perfecte voedingsbodem voor samenzweringen, omdat ieder correctiemechanisme daardoor per definitie wordt uitgesloten. Analoog daaraan vormde onze collectieve overtuiging dat politieke moorden in Nederland niet voor komen, de perfecte omstandigheden om er een te plegen.

Rondom de moord op Fortuyn hebben zich merkwaardige zaken voorgedaan – ook daarover later meer – die wijzen op meerdere betrokkenen. Toch wist justitie zo ongeveer een uur na de moord al te melden, dat Volkert van der G. in zijn eentje opereerde. Als geen ander besef ik, dat complottheorieën bij politieke moorden altijd de kop zullen opsteken, ook als de moordenaar inderdaad een solistisch opererende gek was. Maar dat ontslaat ons niet van de plicht om met een open mind en in volstrekte onafhankelijkheid zo goed mogelijk te onderzoeken wat er nu echt gebeurd is. Maar een dergelijke geestelijke instelling ligt boven polderniveau en lokt een vernietigende reactie uit van alles, dat kan afbreken in deze lage landen. Ook in de groep van vijftig rechercheurs, die de moord op Pim Fortuyn onderzoeken, zal hetzelfde dodelijke mechanisme zijn werk doen.

Hieronder treft u het artikel van Henk Rijkers uit het Katholiek Nieuwsblad van 24 mei 2002. Wat mij betreft verdient Henk de Pulitzer prijs voor zijn stuk. Niet zozeer voor de inhoud, maar voor zijn open mind, zijn moed en zijn liefde voor de waarheid. Helaas is KN niet meer in de kiosk te verkrijgen. Dat is doodzonde, want ze is samen met deze site zo ongeveer het enige nog echt onafhankelijke medium in dit land. Via http://www.katholieknieuwsblad.nl kunt u een abonnement nemen. Ik roep de lezers van deze site op om dat te doen. Ook als u geen katholiek bent en zelfs als u pertinent geen katholiek zou willen zijn. Met deze oproep dien ik geen enkel commercieel doel, maar probeer ik alleen nog iets te redden van de persvrijheid in dit land.

Dick Berts, journalist

Verscheen eerder bij http://www.theovangogh.nl.

Pim Fortuyn.com, datum onbekend

https://www.pimfortuyn.com/17-aanklacht-tegen-de-pers/403-de-moord-op-fortuyn-en-de-kunst-van-het-liegen

Veel speculatie over moord Fortuyn

Nederland is nog niet klaar met de dood van Fortuyn. Terwijl zijn LPF een hoofdrol speelt in de formatie, doen de media aan formele zelfkritiek. Veel waarachtigheid zit daar echter niet bij.

Is Pim Fortuyn vermoord door de BVD? Pamela Hemelrijk, columniste van Algemeen Dagblad, denkt van wel. Wie zich afvraagt wie het meeste belang heeft bij Fortuyns dood, komt inderdaad eerder uit bij het politieke establishment dan bij de milieubeweging. Oud officier van Justitie Fred Teeven, nu fractieleider van Leefbaar Nederland, meent op grond van professionele ervaring uit te kunnen sluiten, dat Volkert van der G. een dergelijke vakkundige moord als eenling heeft beraamd. Toch houdt het Openbaar Ministerie vol, dat de verdachte geheel op eigen initiatief moet hebben gehandeld.

Averechts

Zullen we er ooit achter komen? Misdaadverslaggever Peter R. de Vries liet in zijn programma een geweldige stapel A4tjes zien. Dat waren de uitdraaien van emails van Nederlanders, die hem verzochten een oogje in het zeil te houden bij de verrichtingen van de onafhankelijke onderzoekscommissie. Het is duidelijk, dat na Van Kemenade weinig Nederlanders meer vertrouwen hebben in ‘onafhankelijk’ onderzoek. Hoezeer de politieke elite van het moment de schrik te pakken had van Fortuyn en aanhang, bewees premier Wim Kok. Enkele dagen na de begrafenis misbruikte hij op televisie zijn positie als premier door tot op 15 mei de LPF te bestrijden en reclame te maken voor zijn eigen PvdA. Blijkbaar heeft dat averechts gewerkt. Zoals Hans van den Broek na de CDA-overwinning zei: “De premier zei dat de kiezer met zijn verstand moest stemmen. Welnu, de kiezer heeft het advies opgevolgd.”

Krokodillentranen

De aanklacht van de advocaten Spong en Hammerstein tegen politici en journalisten wegens het aanzetten tot haat jegens Fortuyn, is in veel commentaren bekritiseerd als nodeloze olie op het vuur. Voor wie echter meent, dat hier sprake is van het achteraf construeren van verbanden, zij hier een persoonlijke ervaring vermeld. Op 14 maart kreeg Fortuyn bij de presentatie van zijn boek twee taarten, gemaakt van braaksel, kippenpoep en urine, in zijn gezicht gedrukt. Niemand deed wat, ook Justitie niet. Die dag belde mij KN medewerker Robert Lemm, die samen met uitgever Martin Ros getuige van het incident was. Zijn woorden waren de eerste, die mij te binnen schoten, toen ik van de aanslag op Fortuyn hoorde. Lemm, een sensitieve man, was ontzet door de atmosfeer van vijandigheid en haat, die hij van de kant van de pers had gevoeld. Hij had de indruk, zei hij mij, dat het bij deze ‘ludieke’ aanslag op Fortuyn niet zou kunnen blijven. “Maar als Fortuyn straks werkelijk wat overkomt, zullen pers en politiek krokodillentranen huilen en hun handen in onschuld wassen“, aldus Lemm. Dat was dus anderhalve maand voor de feitelijke moord.

Kwalijk mediaklimaat

Wat er ook van zij, Nederland is zichzelf niet meer. De tegenstellingen tussen ‘links’ en ‘anti links’ (wat iets anders is dan alleen maar ‘rechts’) zijn verscherpt. Vreemd genoeg moet vooral de tweede partij het ontgelden. Pamela Hemelrijk heeft een laaiend conflict met haar krant die twee kritische bijdragen van haar heeft geweigerd. De GPD bladen weigerden een bijdrage van hun gelauwerde Rusland correspondent Wierd Duk. Hem was zelfs in het verre Moskou de extreme partijdigheid van de Nederlandse media ten aanzien van Fortuyn opgevallen. Terwijl uw journalist deze woorden intypt, verschijnt op het scherm van zijn computer de dagelijkse nieuwsbrief van Elsevier, geschreven door hoofdredacteur Arendo Joustra. Hij wijst zijn lezers op de site van Theo van Gogh, waar onder meer de geweigerde bijdragen van Hemelrijk en Duk te vinden zijn. Joustra had al eerder in vakblad De Journalist als zijn mening te kennen gegeven, dat de moord op Fortuyn de uitkomst is van een kwalijk mediaklimaat. Dat klimaat was echter weer de resultante van een jarenlang onwaarachtig omgaan van de media met het allochtonenprobleem. Joustra herinnert er in dit verband aan, dat uit onderzoek blijkt, dat tachtig procent van de journalisten ‘links’ stemt. Ongemerkt zijn journalisten tot het establishment gaan behoren, schrijft Joustra. En zij volgen domweg de officiële agenda, waarop lange tijd geen ruimte was voor open discussie.

Fortuyn heeft die agenda opengebroken. Hij heeft daarmee allerlei machten tegen zich in het harnas gejaagd, die zich met die agenda hadden verbonden. Voorlopig is er nog geen enkele indicatie, dat hij vermoord zou zijn in opdracht van een of andere overheid. Het zou echter van weinig benul getuigen die mogelijkheid bij voorbaat van de hand te wijzen, enkel en alleen omdat een dergelijke moord nog niet eerder is gepleegd.

Henk Rijkers

Verscheen eerder in Katholiek Nieuwsblad, 4 mei 2002

Pim Fortuyn.com, datum onbekend

https://www.pimfortuyn.com/17-aanklacht-tegen-de-pers/399-veel-speculatie-over-moord-fortuyn

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Pim+Fortuyn