The Rosegarden, toen alles nog kon (foto Peter van Aalst)

Ilona Meeuwis van The Rosegarden “Premier Rutte heeft makkelijk praten” (foto George Stoekenbroek)

Het sekshuis mag nog niet open en de toezegde overheidssteun is een drama, vindt onderneemster Ylona Meeuwis ’Moet ik de spaarrekeningen van mijn kinderen plunderen?’

Den Helder – Wanneer sekshuis The Rosegarden weer open mag, is een raadsel. Zeker is dat de overheidssteun bij lange na niet genoeg is om het hoofd boven water te houden, zegt onderneemster Ylona Meeuwis. Die twee ingrediënten vormen samen een giftige cocktail. “Moet ik de spaarrekeningen van mijn kinderen plunderen?”

Ze maakt er geen geheim van. “Ik zit tegen het depressieve aan.” De persconferentie van het kabinet was voor haar een grote teleurstelling. De onderneemster had gehoopt op perspectief, maar kreeg slechts een nieuwe portie onzekerheid voorgeschoteld. Voor de branches, die wel voorzichtig open mogen, is zij blij. “Maar dat sekshuizen niet open mogen, vind ik niet uit te leggen. Ook wij kunnen één op één gasten ontvangen. We kunnen een beperkt aantal mensen toelaten. Ik heb nu geen idee waarom wij niet open mogen. Zijn er cijfers over uitbraken in sekshuizen? Of zijn ze bang, dat De Wallen volstromen als de sekshuizen open gaan?”

Drastisch

De maatregelen, die het Corona Virus in toom moeten houden zijn zwaar, maar de onderneemster merkt niet, dat zij een drastisch effect hebben. “Ja, op bedrijven. Mensen zijn het zat. Je moet na een jaar toch kunnen zeggen, waar de meeste uitbraken zijn. Die zijn in elk geval niet in de horeca, want die zijn te lang dicht. Dierentuinen? Lijkt me sterk. Waarom moet alles dan dicht?”

Interieur van The Rosegarden (foto George Stoekenbroek)

Premier Rutte kan het prachtig brengen, vindt zij. “Bedrijven zouden 85 procent van hun vaste lasten vergoed krijgen. Mooi, dacht ik. Die vijftien procent krijg ik nog wel voor elkaar. Maar die belofte blijkt dus bullshit te zijn. De overheid gaat niet uit van de daadwerkelijke vaste lasten, maar van een schatting. Ik krijg nog niet de helft van mijn vaste lasten vergoed. Waar moet ik die andere vijftig procent vandaan halen? Banken mochten bedrijven eenmalig een lening verstrekken. Ik heb toen geleend wat ik nodig had, niet het maximale. Nu denk ik, dat ik het maximale had moeten lenen. Want wie verzekert mij dat dit in april of mei afgelopen is en dat we de deuren weer mogen openen?’’

Mensen, die zeggen dat zij maar met haar huisbaas moet gaan praten over huurverlaging, snappen het niet, zegt Meeuwis. “Die zit in hetzelfde schuitje. Hij moet ook van alles en nog wat betalen. Net als de nutsbedrijven. Die hebben ook personeel rondlopen, dat betaald moet worden.’’

Hormonen

Dan wordt het haar even te veel. De tranen rollen opeens over haar wangen. “Weet je“, zegt zij tussen de tranen door, “het voelt alsof je zwanger bent. Dan gieren de hormonen door je lijf en ben je op het ene moment heel blij, dan weer angstig of verdrietig. Zo voelt deze situatie ook. Ik heb ook angst. Hoe lang duurt dit nog? Red ik het wel? Of niet. Ik heb veel lieve mensen om me heen, die zeggen, dat ik bij hen mag aankloppen voor hulp. Maar dat wil ik niet. Iedereen heeft het moeilijk. De overheid moet ondernemers perspectief bieden. Maar Rutte doet alsof ondernemers blij moeten zijn met de minimale versoepelingen. Zijn inkomsten en pensioen zijn verzekerd. Hij hoeft niet dertig of veertigduizend euro te lenen om z’n hoofd boven water te houden. Hij weet helemaal niet hoe het is om nu ondernemer te zijn. Ik heb negen jaar lang geknokt om dit bedrijf te krijgen waar het nu is. Binnen een jaar glipt het tussen mijn vingers weg. Nog even doorzetten, zegt Rutte. Dan denk ik, jongen je weet niet waar je over praat. Als je niet in zo’n benarde positie zit, is het makkelijk roepen, dat mensen moeten volhouden. Want hoe lang nog?”

In gevaar

Zelfs mensen, die geen inkomensproblemen hebben, hebben het lastig, heeft zij gemerkt. “Een taxichauffeur zei, dat zijn inkomen niet in gevaar is, dat van zijn vrouw ook niet. Toch vindt hij het steeds moeilijker op te brengen om er op het werk een leuke dag van te maken. Moet je nagaan hoe het is voor iemand, die het financieel wél moeilijk heeft.”

Haar troost, dat zijn haar twee kinderen. “Die doen het goed op school, dat geeft een lekker gevoel. Ik ben blij, dat ik nu meer tijd heb om de jongste met zijn schoolwerk te helpen. De oudste volgt een sportopleiding en kan volgend jaar mogelijk stage lopen bij Ajax. Mijn kinderen begrijpen heel goed in welke situatie we nu zitten en snappen dat extraatjes er nu even niet in zitten. Dat vragen ze ook niet.”

De financiële onzekerheid, waar zij in zit, is dodelijk, zegt de onderneemster. Ze hoopt snel open te kunnen, zodat zij weer voor een eigen inkomen kan zorgen. Als bedrijven dicht moeten blijven, verwacht zij, dat de overheid vertelt hoe ondernemers écht financieel zullen worden geholpen. “Moet ik de spaarrekeningen van mijn kinderen plunderen? Echt, als het zo ver komt, gooi ik deuren gewoon open.”

Enige

The Rosegarden aan de Weststraat is het enige sekshuis in Den Helder. In het verleden telde Den Helder officieel drie bordelen. Daarnaast was er aan de Koningstraat een illegaal sekshuis, dat door de gemeente is gesloten.

Helderse Courant, 24 februari 2021, 14:33

https://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/DMF20210224_94603044

Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=The+Rosegarden
https://robscholtemuseum.nl/?s=Ylona+Meeuwis