De Volkskrant – Scholte samplede en Spaink bijt in het stof

Of hij nou drie minuten (Het Parool) of vier (de Volkskrant) op het podium stond – daar lag het niet eens aan….

Scholte las voor uit zijn binnenkort verschijnende boek Copyright, een biografie, en verkondigde dat hij zonder het te weten enorme hoeveelheden cocaïne had vervoerd, dat hij 64 jaar is, dat Hirsch Ballin en Van Thijn hadden moeten aftreden door hém, en dat ‘ze’ Ien Dales hebben ‘opgeruimd’. Hevig geëmotioneerd besloot hij dat als iedereen na Oude Pekela naar hem, Scholte, had geluisterd, ‘dat van die meisjes in België’ voorkomen had kunnen worden. Scholte was kortom kierewiet geworden. Dat vond ook schrijfster Karin Spaink, die de kunstenaar op Crossing Border had aangekondigd. ‘Hij gelooft dat het zo gegaan is als hij vertelt, en hij gelooft het oprecht en onwankelbaar’, schrijft ze verbaasd in een column in Het Parool. ‘Scholtes trieste spinsel is helaas vergelijkbaar met de kankerpatiënt die zijn leven tot op de laatste cel analyseert om uit te vinden waar die ziekte haar oorsprong vond (. . .)’. Ook de pers krijgt er van Spaink van langs. ‘In geen enkel interview of artikel roept iemand Scholte een halt toe, hem toevoegend dat die bom een gruweldaad is die misschien altijd onverklaarbaar zal blijven en dat alle achtervolgingswaan van de wereld dat niet zal verhelpen (. . .)’ Drie jaar geleden verloor de kunstenaar bij een bomaanslag beide benen maar, aldus Spaink in haar stuk, ‘misschien was degene die die aanslag pleegde wel iemand die hem haatte, om iets met een vrouw, of iets met een slecht schilderij – misschien hoeft de hele wereld niet te berde te worden gebracht om iets te vinden dat afdoende was’.
Maar zo krankjorum als Spaink dácht dat Scholte was, zo slim, gewiekst, intelligent en, vooral, onbegrepen blijkt hij werkelijk te zijn. Dinsdag stuurde Scholte een fax rond ‘To whom it concerns’, zeg maar iedereen, met een ‘verklaring voor de misverstanden’. Niets, geen woord van wat de kunstenaar vanuit zijn rolstoel voordroeg, is van hemzelf. Zijn gehele Crossing Border tekst plukte Scholte gewoon uit de krant, uit de rubriek Geen Gehoor in Het Parool van 21 augustus 1997. Daarin stond een interview van verslaggever Maurits Schmidt met een oud smokkelaar, ene Bengt Magnus Liberg, die voor één keer de ruimte kreeg om over zijn paranoïde complottheorieën te praten. ‘Rob Scholte las voor uit zijn boek (. . .) maar niemand kwam op het idee, dat een boek behalve teksten van hemzelf ook teksten, die anderen over hem publiceerden, zou bevatten’, staat er in de fax. ‘Waarom zou de schilder Scholte niet net zo schrijven als hoe hij schildert? Namelijk het materiaal van anderen hergebruiken. Dat Scholte de tekst van Liberg uitsprak (inclusief de ontboezeming ”Ik ben 64”), maakt Liberg’s mening niet tot de zijne.’ Spaink heeft met een ingezonden brief in Het Parool inmiddels haar ‘oprechte excuses’ aangeboden. ‘Chapeau voor Scholte’, schrijft ze. ‘Ik bijt in het stof (. . .) Ik geloof dat ik zowaar bewondering voor hem begin te krijgen.’

De Volkskrant, 19 september 1997, 00:00

http://www.volkskrant.nl/archief/scholte-samplede-en-spaink-bijt-in-het-stof~a485146/