‘Zolang de Politici het nog voor het Zeggen hebben, ben ik Ontzettend Bang. Jullie zijn met Zo Velen, ik ben Bang, dat Allemaal Niet Meer zal Leren Kennen. Voor. Die. Bom. Valt.’ Het zijn de Woorden van Ernst Jansz in de Jaarbeurs in Utrecht. Het is 9 april 1982 en de Spanningen van de Koude Oorlog lopen naar hun Hoogtepunt. De Russen voeren al een Paar Jaar een Vuile Oorlog in Afghanistan en dreigen ‘de Bom’ op Europa te gooien. De NAVO op zijn Beurt is bezig een Raket Schild te plaatsen in Heel Europa, om zich te verdedigen tegen de Totale Vernietiging. Het is – om het maar Even Eufemistisch te zeggen – Nu Echt Niet Leuk Meer. Duizenden Mensen zijn die Dag in april op de Been in de Jaarbeurs voor No Nukes, een Politieke Manifestatie annex Pop Festival, met op de Poster naast Doe Maar ook The Sound, Drukwerk en The Stranglers. Ja, ook U2, maar die spelen uiteindelijk die Dag niet. ‘Ja, iedereen is Ergens Anders Bang voor’, zegt Henny Vrienten, voordat Doe Maar die Dag het Nieuwe Liedje ‘De Bom’ inzet. ‘Ik ben Alleen Maar Ontzettend Bang, dat je op je Gemak ligt te Rukken, en Net voordat je Klaar Komt valt dat Ding.’

Zo kennen we Henny weer. Hij was in die Tijd Dol op dit Soort Schuine Grapjes, die eigenlijk niet konden voor Zo N Hele Jonge Doelgroep. Wat Ernst Jansz zegt is Al Even Typisch, want ‘De Bom’ heeft de Typische Verleidelijke Toon, die we Juist Kennen van Ernst Jansz, de Keyboard Speler en Co Frontman. Het Liedje beschrijft hoe de Nucleaire Dreiging Alles waar we in Nederland Zo hard naar Streven Zinloos is geworden. Verzekeren, Huiswerk, Diploma, Woordenschat? Wat heb je eraan?! Maar de crux is natuurlijk de laatste zin van dit couplet.

‘Ik ben Verzekerd van Succes tegen Brand en voor mijn Leven
Ik heb van Alles, maar Geen Tijd, ook Niet voor Heel Even
Ik moet aan mijn Salaris denken en aan mijn Relaties
Maar Liever weet ik Wie Jij Bent, voordat het Te Laat is’

Maar Doe Maar Zelf is Helemaal Niet Jong, ze zijn Juist Dertigers met Leven Ervaring. Dat begint Natuurlijk Al bij ‘Sinds 1 Dag Of 2’ zelf. Henny Vrienten ís op dat Moment Daadwerkelijk 32 Jaar, en hij bezingt de Herstart van zijn Leven als hij Verliefd wordt op een Jongere Vrouw. Niet Bepaald de Belevingswereld van Tieners, zou je denken, want is Zo N Getrouwde Man Nou Echt Zo Aantrekkelijk? Kennelijk, want het zijn die Twee Songs die Doe Maar op de Kaart zetten. Het is een Oerknal van de Nederlandstalige Popmuziek in Nederland, met Bands als Het Goede Doel, Klein Orkest, Toontje Lager en Oneindig Veel Anderen. Nu zijn die Eerste Twee Hits in Elk Geval Nog Liedjes over de Liefde, en daar kan Elke Tiener zich aan Relateren. Maar Doe Maar schreef Niet naar die Jonge Doel Groep toe. Eerder Er Vanaf. Hun Beste Songs zijn de meest Volwassen Songs.

Neem Bijvoorbeeld ‘Is Dit Alles?’ Een Muzikale Quarter Life Crisis.

‘Ga Zitten, want ik wil Eens met je Praten
Ik ben Al Lang Niet Meer zo Blij als Toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar’

De teksten van Doe Maar zijn over het Algemeen Super Direct, Niet van die Wollige Poëzie à la BLØF, Geen Spelletjes met Betekenis, zoals Spinvis, dat Xo Goed kan. Toch zit er Altijd een Soort Ontroering in de Teksten, zowel die van Vrienten als van Jansz. ‘Is Dit Alles’ is de Opener van de Derde Doe Plaat Doris Day En Andere Stukken, en een Logisch Koppel met ‘Tijd Genoeg’ en ‘Radeloos’ op Dezelfde LP. Ook daar in de Terug Trekkende Beweging uit het Snelle Leven, Bezinning, het Schuilen bij Elkaar en Angst. Die wordt op de Vierde Doe Maar Plaat 4US een Stuk Breder getrokken. Die Plaat is Muzikaal Grimmiger en Experimenteler en gaat over Serieuze Thema S. Het is ook een Poging om Nu Eindelijk Eens Serieuzer genomen te worden door de Kritische Pers en de Volwassen Muziek Liefhebber. Het Komische is dat Doe Maar in die Tijd Vaak Afgerekend werd op de Ondraaglijke Lichtheid van hun Repertoire, terwijl Achteraf Juist het Gewicht van hun Toegankelijke Liedjes Indruk maakt.

Doe Maar primeurt op No Nukes in de Jaarbeurs Liedje van de 4US LP (die pas een jaar later zou verschijnen): ‘Doe Maar Net Alsof’.

‘Je ziet in je Krantje, dat het Allemaal uit de Hand loopt
Je leest Maar Niet Verder want je, je voelt het Begin van Wanhoop
Dan rook je een Stickie en je Vergeet Wat je Wilt Vergeten
Je kijkt Televisie en je vermijdt zo het Ware Leven’

Weg Kijken, dat zal voor Veel Jongeren in die Tijd dé Strategie geweest zijn. Het is Niet voor Niet, dat Doe Maar S ‘Neder Wiet’ Zo N Gigantische Cult Hit werd. Zeker bij Concerten, waar het Nummer Vaak Wel Tien Minuten duurde. Maar Anno 1982 is Weg Kijken steeds Minder een Optie. De Werkloosheid onder Jongeren rijst de Pan uit, de Woningnood is Gigantisch, Problemen met Heroïne zijn Zichtbaar op Straat. Niemand kon ontgaan zijn Hoe in 1980 bij de Kroning van Beatrix Krakers de Halve Stad Amsterdam Barricadeerden, en Hoe zelfs het Leger In Gezet werd om daar een Einde aan te maken. ‘Doe Maar Net Alsof’ is een Oproep aan de Laatste Struisvogels. ‘Doe Maar net. alsof je Neus bloedt.’