Christian Goy – Les Protocoles des Sages de Sion

De Protocollen van de Wijzen van Zion

Vroeger hoorde ik regelmatig van de ‘Protocollen van de Wijzen van Zion’, maar gelezen heb ik het nooit, hoofdzakelijk omdat ik er niet naar gezocht heb, want erg geïnteresseerd erin was ik niet, maar ook omdat het niet gewoon te verkrijgen was. Tegenwoordig heb je met één druk op de knop van de zoekmachine de beschikking over diverse versies van deze ‘Protocollen’. Eén versie heb ik al meegedeeld, want in het boek van Milton William Cooper (‘Behold a Pale Horse’) is een versie van de ‘Protocollen’ opgenomen.

In plaats van een lang artikel over de ‘Protocollen’ te schrijven (wat ook veel werk en hoop tijd zou inhouden) heb ik een PDF gemaakt, genaamd ‘De Protocollen van de Wijzen van Zion’, waarin ik diverse van het internet gelichte artikelen bijeen heb gebracht en hier beperk ik me tot het bespreken van de inhoud van deze PDF. Maar eerst een citaat uit Umberto Eco’s ‘De slinger van Foucault’, Hoofdstuk 93.
“De Protocollen zijn een reeks van vierentwintig programmaverklaringen, die worden toegeschreven aan de Wijzen van Zion. De plannen van deze Wijzen hadden een tamelijk tegenstrijdige indruk op ons gemaakt; soms willen ze de persvrijheid afschaffen, dan weer de vrijheid van meningsuiting aanmoedigen. Ze bekritiseren het liberalisme, maar lijken het programma te verkondigen dat radicaal links doorgaans aan de kapitalistische multinationals toeschrijft, met inbegrip van het gebruik van sport en visuele vorming om het volk dom te houden. Ze zetten verschillende technieken uiteen voor het veroveren van de wereldmacht en roemen de kracht van het goud. Ze besluiten overal de revolutie een handje te helpen door de ontevredenheid uit te buiten en het volk in de war te brengen door liberale denkbeelden te verkondigen, maar zijn tevens voorstanders van de ongelijkheid. Ze berekenen hoe ze overal presidentiële regimes kunnen installeren die onder toezicht staan van stromannen van de Wijzen. Ze besluiten oorlogen te laten uitbreken, de wapenproductie op te voeren en (ondergrondse) metro’s aan te leggen om zo de grote steden te ondergraven.
Ze zeggen dat het doel de middelen heiligt en zijn voornemens het antisemitisme aan te wakkeren om enerzijds de arme Joden onder de duim te houden en anderzijds de niet-Joden mild te stemmen bij het zien van zoveel leed. Ze beweren openhartig: ‘We hebben een grenzeloze ambitie, een allesverslindende gulzigheid, we verlangen naar meedogenloze wraak en koesteren een intense haat’ (waarmee ze van een geraffineerd masochisme getuigen, omdat ze zich gedragen conform het cliché van de slechte Jood, dat al circuleerde in de antisemitische pers en dat op de omslagen van alle edities van hun boek zal prijken), en ze besluiten de studie van de klassieken en van de oude geschiedenis af te schaffen.
Dat boek is zeer serieus genomen. Wat verbaast is dat er uitsluitend in gerefereerd wordt aan onbelangrijke Franse Fin de Siècle polemieken, terwijl het toch de schijn wil wekken een eeuwenoud Joods plan te zijn. De verwijzing naar de visuele vorming die tot doel had de massa dom te houden, lijkt een toespeling te zijn op het opvoedkundige programma van Léon Bourgeois die negen Vrijmetselaars in zijn regering haalt. In een andere passage wordt aangeraden mensen te laten verkiezen die zich met het Panama Schandaal gecompromitteerd hebben en zo iemand was Emile Loubet, die in 99 president van de Republiek zal worden. De toespeling op de metro komt voort uit het feit dat er in de rechtse kranten in die tijd geprotesteerd werd omdat de Compagnie du Métropolitain zoveel Joodse aandeelhouders had. Dat is de reden waarom wordt verondersteld dat de tekst in Frankrijk, in het laatste decennium van de negentiende eeuw, ten tijde van de Affaire Dreyfus is opgesteld, en wel om het liberale front te verzwakken.”

Het eerste artikel (p. 2 – 16, Duits) is een uitgewerkte versie van een voordracht, die Michael Hagemeister in 1994 hield voor het Centrum voor Antisemitisme Onderzoek aan de Technische Universiteit te Berlijn, waarin de stand van het onderzoek in 1994 wordt weergegeven. Allerlei vragen blijken nog open te staan: wie, wat, waarom. Wie heeft de ‘Protocollen’ geschreven? Wat zijn de ‘Protocollen’? Waarom zijn ze geschreven?

Het tweede artikel (p. 17-18: Engels), genaamd ‘FUNERAL ORATION. THE FATAL DISCOURSE OF RABBI REICHHORN’, is afkomstig van een aanhanger van de ‘Protocollen’ en bevat de speech van ‘Rabbi Reichhorn’, gehouden in Praag in 1869 op het Joodse kerkhof, en hier gepresenteerd als werkelijk gebeurd.

Het derde artikel is van S.R. Shearer (p. 19-34: Engels) en is getiteld: ‘The Origins of the Illuminist Myth: The Fabrication of the Protocols of the Learned Elders of Zion’. Het is gebaseerd op Norman Cohn, ‘Warrant for Genocide’ en Donald Strong, ‘Organized Anti-Semitism in America’.

Hierna volgt (p. 35-38: Engels) een bespreking door Benjamin Balint uit 2011 van Umberto Eco’s nieuwe roman ‘The Prague Cemetery’, onder de titel ‘Umberto Eco and Treacherous Texts’.

Als vijfde is er een artikel van een Meester Vrijmetselaar (p. 39-43: Engels) over ‘The Myth of the Judaeo-Masonic Conspiracy’.

Dit wordt gevolgd door een bespreking van de ‘Protocollen’ door Konrad Heiden uit 1944 (p. 44-55: Engels), dat gedateerd is, maar zeer leesbaar.

Als zevende is er een moderne bespreking van de ‘Protocollen’ door W.J. Bethancourt III (p. 56-58: Engels).

Als laatste is er een artikel van Marie Casale uit 2001 (p. 59-67: Engels) over ‘Anti-Semitism in the Church of God’, gewijd aan de ‘Protocollen’.

Voor wie nog dieper wil ingegaan op de problemen rond deze ‘Protocollen’ heb ik een PDF gemaakt van de ‘Protocols of Zion Toolkit’ van Peter Myers uit 2012.

Een Engelse vertaling door NOT BORED uit 2008 van de tekst van de ‘Dialogue in Hell between Machiavelli and Montesquieu’ door Maurice Joly is door mij in een PDF omgezet en hieronder toegevoegd.

Ook heb ik een PDF gemaakt van enige pagina’s uit ‘The History of a Lie’ van Herman Bernstein (New York 1921) met als eerste de bijeenkomst van de twaalf rabbi’s op het Joodse kerkhof in Praag (p. 19, 22-42), gevolgd door de speech van de rabbi (p. 45-51; 56-58; 60-62).

Tot slot nog een PDF van een Nederlandse vertaling van de Protocollen.

PDF’s:
De Protocollen van de Wijzen van Zion
The Protocols of Zion Toolkit
Dialogue in Hell between Machiavelli and Montesquieu
Pagina’s uit The History of a Lie
Nederlandse vertaling uit 1933