Cor Hendriks – Anarchia: Tijdschrift voor Zinkend Nederland

4 april 2020Businessplan, Hendriks, Home, Locatie, Media, Portretten0

Kort voordat ik ging werken in het Vijfhovenhuis (zie https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-de-mythe-van-het-opbouwwerk-1-inleiding/), aan het eind van mijn eerste artistieke fase (1974 – 1976), maakte ik ontwerpen voor een striptijdschrift met de titel ‘Anarchia: Tijdschrift voor Zinkend Nederland’. Ik was nog maar net ermee begonnen, toen ik bij het Vijfhovenhuis ging werken, en dat maakte een abrupt einde aan het project, dat in een la verdween. Het logo voor het project, dat als briefhoofd had kunnen dienen, staat boven aan deze pagina. ‘Zinkend’ heeft een dubbelzinnige betekenis, enerzijds cultureel, anderzijds letterlijk door bodemdaling (zie bijvoorbeeld https://www.naturetoday.com/intl/nl/nature-reports/message/?msg=24775).

Anarchia: Tijdschrift voor zinkend Nederland (1)

Op het ontwerp van de voorpagina is te zien, dat ik nog niet over de titel voor het tijdschrift had besloten, want het vermeldt ‘Tijdschrift voor Zinkend Holland’. Anarchia is op zijn Grieks geschreven. De afbeelding bovenaan de pagina representeert het Militair Industrieel Complex.

Anarchia: Tijdschrift voor zinkend Nederland (2)

Ik woonde in die tijd op de Morssingel [zie Anarchia: Tijdschrift voor zinkend Nederland (6)], een rijtje 19e eeuwse herenhuizen, die op de nominatie voor afbraak stonden (vanwege schade uit WOII). In eerste instantie (in 1974) woonde ik op nummer 4, waar ik een voorkamer had. Vanuit dit huis werd hasj gedeald. Ik deed daar ook aan mee en werd op een dag gearresteerd met 23 gram hasj in blokjes gedeeld en moest twee maanden doorbrengen in het Oranje hotel. Na mijn ontslag op 31 december 1974 trok ik in bij mijn vriendin Loes (Breton van Groll), die op nummer 7 een ruime zolderetage bewoonde. In het politierapport werd over mijn medebewoners van nummer 4 gesproken als mijn ‘kornuiten’, wat de reden is om mijn naam te spellen als ‘Kor’ met de fantasie achternaam ‘Nuiten’. Juicy Lucy is uiteraard Loes, mijn vriendin. Mijn drukkerij noemde ik LUDIEK: Leidse Underground Drukkerij Idealisme En Kreativiteit, waarvoor ik het Postbus nummer 851 te Leiden had geopend.

Anarchia: Tijdschrift voor zinkend Nederland (3)

Deze pagina is de eerste van een beeldverhaal, genaamd ‘Doop Te Koop Show’, dat draait om SMEK, SNOW, SEX, en SHIT en zich afspeelt ‘ergens tussen Den Haag en Amsterdam’. Op de onderste rij zijn de hoofdpersonen afgebeeld, op het eerste plaatje, onder de wegwijzer met Den Haag en Amsterdam, Dopey Didasz (dat is Gerard Vermeulen), artiest, die op het eerste plaatje op de bovenste rij aan tafel zit met SMEK. Op het tweede plaatje zit ik, boven met SNOW, onder als maker van de collage, terwijl ik sip aan een cocktail aan tafel met de tekst ‘Woorden schieten tekort bij dergelijke gelegenheden’ naast Juicy Lucy, little Queen of the blues. Op het laatste plaatje is de broodjeszaak van Koos Gijsman afgebeeld, de kort bestaande onderneming van mijn kornuit Koos, genaamd ‘Broodje Koos’.

Anarchia: Tijdschrift voor zinkend Nederland (4)

Deze pagina is de eerste pagina van een beeldverhaal met de titel ‘Het Vertrek van de SS Anarchia op Zoek naar Stoned free Paradijs’. ‘Alle kopstukken’ zijn aanwezig. Op het eerste plaatje zien we de heer Piet Lul, journalist van een bekende krant, die vraagt: “En Lucy, schiet je breiwerkje al op voor de kleine Kor???’ Op het laatste plaatje zien we geheim agent X, aangesteld door de BVD, opgesteld achter een krant.

Anarchia: Tijdschrift voor zinkend Nederland (5)

Op deze pagina is alleen het onderste deel aangegeven. Het is een afbeelding van de boot, de SS Anarchia met Lucy zonnend op het voordek met de tekst: ‘Het weer werd steeds fraaier en Lucy liet al snel haar borsten profiteren van deze zonnige weldaad.’

Anarchia : Tijdschrift voor zinkend Nederland (6)

Ook deze pagina ziet eruit als een ontwerp van een eerste pagina voor het eerste nummer met het begin van een beeldverhaal, genaamd ‘SS Anarchia vaart af’. De afbeelding toont een deel van de Morssingel met op de niet ingevulde voorgrond het water van de singel, waar de boot moet liggen. De tekst aan de bovenkant geeft de titel van een beeldverhaal uit het eerste nummer, getiteld ‘Dopey Didas Meets the system’, wat betrekking heeft op de arrestatie van Didas met 23 gram SMEK, wat een heel andere straf inhield, meer dan een jaar, en we hebben hem niet meer teruggezien. Het was ook het einde van Didas’ kunstenaarsperiode en ik ben zijn enige getuige. Voor zover ik weet, ben ik de enige, die ooit een werk van hem kocht. Het was een collage van 75 bij 50 cm. zonder titel, die hij gemaakt had in de tijd, dat ik onder hem woonde op Middelste Gracht 75, waar hij de zolderetage bewoonde. Hij maakte in deze tijd ook schilderijen, maar ik heb niet gehoord, dat hij er iets van heeft verkocht, noch weet ik wat er van terechtgekomen is .

Didas – Collage zonder titel

Zowel op de Middelste Gracht als daarna op Morssingel 4 had hij geen aparte werkruimte, wat het schilderen beperkte. Hij was meer bezig met tekenen, met name met de Rotring pen, zoals te zien is op de onderstaande doedel.

Didas – Rotring pen

Zoals boven gezegd, was de drug van zijn keuze SMEK, ook “smack‘ en ‘horse’ genaamd, zoals op de onderstaande schets, waarboven staat (min of meer) ‘I’m sitting in a cubus of speed and horse’.

Didas – Schets

Heroïne is niet mijn drug, maar het was ruimschoots aanwezig in de omgeving. Niet alleen Didas gebruikte het, maar ook mijn andere vriend Koos, die me enige malen een snuif aanbood, maar al snel kreeg ik ruzie erover met Loes, die vond dat het een ‘ontmenselijkend’ effect op me had (onder andere door de speldenprik grote pupillen). Zelf vond ik het vies smaken en was ik ook niet gecharmeerd door het effect, maar toch liet ik me op een keer overhalen door Didas om een fix te nemen. Dat was een verkeerde beslissing, want hij was op dat moment al ver op weg, zodat hij de dosis niet voor me kon inschatten en me dus een overdosis gaf. Gelukkig was het niet zodanig, dat ik er erg ziek van werd, maar het resultaat was wel, dat ik om de twee uur naar de WC moest om over te geven, wat uiteraard het feest (het was zijn verjaardag) behoorlijk voor me verpeste.

Didas – Have a fix baby

Op de schets was als het ware een voorstudie te zien van de pijl ‘Have a fix baby’. De manier, waarop Didas met de SMEK omging, was zeer zelfdestructief: hij ging steeds meer gebruiken en werd steeds verwarder, zodat zijn arrestatie dus op het juiste moment kwam. Daarmee kwam ook een einde aan onze samenwerking in het kader van het tijdschrift, dat nog maar net begonnen was.

Didas – Aan de oever

Een min of meer compleet werk op kleine schaal (A4 formaat) is de bovenstaande compositie ‘Aan de oever’.