Awesomemore – Hop sake naar Huis ten Bosch

awesomemore was er (tot 15 nov 2013)

Japan, het jaar 1600. Een Nederlands schip met de naam ‘De Liefde’ verschijnt voor de kust van het eiland Kyushu. Op dit zuidelijke Japanse eiland ligt de stad Nagasaki. Het is de poort naar het verder voor buitenlanders verboden Japan.

In de decennia die volgen, winnen de Nederlanders het vertrouwen van de Japanners. Het resulteert in het exclusieve recht handel met Japan te drijven. Vanaf een eiland, dat wel. Barbaren zijn tenslotte niet welkom in Edo.

Een eeuw of vier later staan we, barbaar die we zijn, wel met onze voeten op de vaste wal. Tegelijkertijd staan we op Dejima, het eiland. Verstrengeld in de betonnen armen van Nagasaki ligt de handelspost nog op haar plek. Pal naast een drukke weg en overschaduwd door mislukte origami met baksteen. Maar, dankzij de inspanningen van Japanners en Nederlanders oogt het waaiervormige eiland met de dag vitaler in al haar gerestaureerde ouderdom.

Hoe anders is dat wanneer we na anderhalf uur treinen oog in oog staan met een testosteron versie van het Rijksmuseum. Of is het nou het Centraal Station? Wat het ook is, het is groot, het is een hotel, het is de toegangspoort van de omgekeerde evenknie van Madurodam: Huis ten Bosch.

Huis ten Bosch is een themapark dat prima past tussen al het wenkbrauw fronsgebeuren op de site Atlas Obscura (http://www.atlasobscura.com/). Hoewel minder stijfjes als het Penis Park in Zuid-Korea (http://journeylism.nl/haesindang-penis-park-near-samcheok-in-south-korea-province-of-gangwon-do/) of hemelbestormend als God’s Magic Kingdom in Buenos Aires (http://journeylism.nl/gods-magic-kingdom-tierra-santa-a-religious-theme-park-in-downtown-buenos-aires/), is 376 hectare Nederlands omringd door bergen iets om je over te verbazen. Voor 40 euro lukt dat dan ook vrij aardig.

In het park, dat op 25 maart 1992 na een bouwtijd van meer dan 5 jaar haar grachten opende, werpt de Dom haar schaduw over het stadhuis van Gouda, dat op haar beurt knipoogt naar het Amsterdamse Concertgebouw dat gebroederlijk naast de waterpoort van Sneek staat die driftig zwaait naar de molens van Kinderdijk. Wie 7 dagen per jaar vakantie kan in slechts 1/7 daarvan de minutieus nagebouwde highlights van Nederland zien.

Erg druk is het niet op deze mid-november dag. Met een aangenaam zonnetje op de bol lopen we via het Teddy Bear Museum het park binnen. Tien fotomomenten (voor Japanners, van ons) later schreeuwen we onze longen uit het lijf. We zijn in ‘a horror town’ in een gevecht tussen twee orgelmannen beland. Wie ervaring heeft met Japanse bananensplit shows, kan zich voorstellen wat er met je gebeurt wanneer je niets vermoedend een attractie binnenloopt waar het vervolgens pikkedonker blijkt te zijn en een aantal life actors op je wachten. Met de orgelattractie in het achterhoofd, slaan we het zombiepaleis maar even over. Tijd voor bingo op de Goudse-Grote-Noorder-Blaak-Lakenmarkt.

Vijftien minuten later en drie worsten rijker lopen we over de hoflaan van Huis ten Bosch. Met toestemming van Beatrix kopieerden de Japanners het 17e-eeuwse paleis steen voor steen. Voor de wandschilderingen moest men echter wat anders verzinnen. Ook de binnenkant kopiëren ging Bea te ver.

Het koninklijke njet bleek een blessing in disguise. In plaats van een ambachtsman in 17e eeuwse wandschilderingen, huurden de Japanner kwastant terrible Rob Scholte in. Hij schiep een bloedstollend kunstwerk in 360 graden op 1200 vierkante meter Huis ten Bosch. Een artistieke explosie: Apres nous le Deluge.

Apres nous le Deluge, Na ons de Zondvloed. Een titel die verwijst naar de verwoesting van oorlog. Naar veldslagen die naties verbrijzeling, generaties tekenen met littekens. Verschrikkingen die vaak in 1 gedachte met Nagasaki opkomen.

Ook Scholte kreeg, tijdens het werk aan Apres nous le Deluge, te maken met de gewelddadige kant van de mensheid toen hij in 1994 slachtoffer werd van een autobom. De plannen om het doek in Huis ten Bosch op de 50ste verjaardag van die andere bom, 9 augustus 1995, te onthullen werden door de aanslag opgeblazen.

Zittend op een bankje in het midden van de paleiszaal zijn we een met het werk en de inspiratie van Scholte. We zijn alleen, hebben de deuren gesloten. De pret van het park is eventjes heel ver weg. Net als Nederland.

Vijf minuten later staan we voor een reusachtige klomp met daarin 10 lachende Japanners. De klomp staat voor het Goudse raadhuis, naast de ijsbaan, omringd door kerstbomen. Het is 20 graden. Door de luidsprekers klinkt Tulpen uit Amsterdam. We bestellen wat yakitori, een flesje Groslch en gaan zitten met de Dom in onze rug met uitzicht op zee en bergen.

Huis ten Bosch
1-1 Huis Ten Bosch – cho
Sasebo , Nagasaki Prefecture
859-3292 , Japan
T : +81 570-064-110
W : http://www.huistenbosch.co.jp

Columbus Magazine, 3 februari 2014

Reacties:

Door: daphnekeune • Geplaatst op 05 februari 2014 11:04
Japanners zijn gek, dat blijkt wel weer uit jouw bovenstaande verhaal!
Het lijkt me een hilarisch park, juist voor de Nederlandse toerist, maar dat zal de beoogde doelgroep niet zijn geweest.
Leuk verslag!

Door: vulture1960 • Geplaatst op 03 februari 2014 16:30
Hahahahaha ga je naar Japan om die cultuur te ontdekken, en waar kom je dan terecht. In klein Nederland! Moet niet gekker worden !

http://www.columbusmagazine.nl/azie_en_midden-oosten/japan/kyushu/reisreporter/blogs/6807.html