AVROTROS – Drie kunstwerken, die laten zien, dat borduren niet suf is

Bij borduren denken we toch snel aan onze oma, die zich met naald en draad stort op een oubollig bloemenpatroontje. Deze kunstenaars halen borduren dubbel en dwars uit het verdomhoekje.

Cayce Zavaglia: persoonlijke portretten zo echt als foto’s

Van veraf lijken het net foto’s: de portretten, die Cayce Zavaglia met naald en draad maakt. Ze is opgeleid tot schilder, maar heeft zich zestien jaar geleden helemaal gestort op de kunst van het borduren. Je kunt haar werken van de voor- en achterkant bekijken, omdat Zavagli vindt, dat we een kant hebben, die iedereen ziet en een verborgen kant: ‘just really complicated and knotted en messy and layered.’

Dat betekent, dat ze alleen portretten maakt van mensen, die ze persoonlijk kent: vrienden, familie en collega kunstenaars. Zo kan ze iets in het portret stoppen, dat ze niet onder woorden kan brengen of niet onder woorden wil brengen, omdat het privé is. Zavaglia: ‘But making the portrait, says everything that I can’t say with words.’

In de serie Making Art van Jesse Brass (https://vimeo.com/255317467) zie je nog meer details van Zavaglia’s werk.

Rob Scholte: Embroidery Show

Plagiaat en imitatie zijn geen zaken, waar kunstenaar Rob Scholte zich voor schaamt. Ook voor zijn Embroidery Show ging hij aan de haal met andermans werk, maar wel om het een tweede leven te geven en het de waardering te geven, die het toekomt. Scholte kan niet begrijpen, dat Nederland ‘afstand neemt van de traditionele, met de hand gemaakte, borduurwerken, die door de moeders, de groot-, de overgroot – en betovergrootmoeders (soms ook mannen) van ons land anoniem, met zoveel liefde en geduld in de hen overblijvende krappe uurtjes, steek voor steek, zijn vervaardigd.’

Hij bezocht tweedehandswinkels, kringloopwinkels en rommelmarkten om wel duizend boorduurwerkjes te verzamelen. Scholte voorzag de werkjes van en mooi lijstje en zijn eigen handtekening. Wat het extra interessant maakt is, dat Scholte juist de achterkant van de werkjes laat zien met draden, die er net zo uitzien als verfstreken.

In Kunstuur bezoekt presentator Lucas De Man de tentoonstelling met Scholtes borduurkunst in Museum de Fundatie in Zwolle (https://www.avrotros.nl/kunstuur/gemist/detail/item/kunstuur-rob-scholtes-embroidery-show-08-05-2016/).

Lana Mesić: tijd is geld bij bankiers in the City

Kunstenaar Lana Mesić begint haar projecten altijd met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Tijdens haar verblijf in Londen wilde ze de wereld van de bankiers beter leren kennen. Ze interviewde daarvoor bankiers in het zakencentrum van Londen, the City, en de overall conclusie was: tijd is het meest waardevolle wat we bezitten. Mesić: ‘Wanneer we melk kopen in de supermarkt, kopen we eigenlijk geen melk, maar het feit, dat we geen koe nodig hebben. Dit idee van tijd wil ik vertalen naar portretten.’

Ze gebruikte de tijd, die de bankiers uitrokken voor het interview met haar als richtlijn voor de tijd, die ze zelf in het portret stak. Het laatste en moeilijkste portret maakte ze af in de Opium Torenkamer (http://www.radio4.nl/opiumop4/thema/3/de_toren_kamer) in VondelCS. Mesić: ‘Elke steek vertegenwoordigt een teken van tijd. De Torenkamer is de perfecte plek om hieraan te werken.’

AVROTROS, 14 aug 2018

https://www.avrotros.nl/kunst/item/3-kunstwerken-die-laten-zien-dat-borduren-niet-suf-is/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Embroidery