Heeft Bénédicte Ficq niet gewoon haar Handen Al Vol aan haar ’Normale’ Werk als Raadsvrouw in de Strafzaken, die ze met haar Kantoor aanneemt? Wat drijft haar om het Handelen van Grote Industrieën en hun Invloed op de Gezondheid van Mens en Natuur aan de Kaak te stellen? Over Tata Steel zegt ze

„Het is niet deBbedoeling, dat die Tent dicht gaat, maar wel dat Tata sShoon wordt en dat ze Ophouden met het Vergiftigen van de Mensen, die Er Naast Wonen.”

Waarom gaat dit je zó aan het Hart?

„Omdat ik van de Natuur houd, omdat ik de Natuur heb zien veranderen. Dat valt me op. Ik ben Opgegroeid in een Gehucht in Limburg, van Jongs Af Aan Veel Buiten Geweest. Ik ben een Buitenmens en de Natuur, dat is toch wel Één van mijn Grote Liefdes. Als je een Beetje oplet, kan het je Niet Ontgaan. Ik hoorde Bepaalde Vogels Niet meer bijvoorbeeld. Ik zag Bepaalde Roofvogels niet meer. Hoe kun je het niet zien? Als je naar Buiten kijkt en als je ziet Met Hoeveel Mensen We Zijn en Hoeveel auto’s, Hoeveel viezigheid er is, Hoeveel Troep op straat, hoeveel Consumptie, Hoeveel Mensen er gaan Shoppen Elke Dag weer. Dingen Kopen, die je Niet Nodig hebt. Als je een Beetje leest – een Fractie van wat er Geschreven wordt – over Wat er Kapot Gaat, over Klimatologische Veranderingen. Je hoeft Echt Niet Je Ogen en Oren Extreem Open te hebben Om Dat te Zien. Dus ik snap niet Waarom Niet Iedereen een Beetje Bang wordt, dat het Gierend uit de Klauwen loopt.”

Kunnen we er wat aan doen?

„Ik ben ervan Overtuigd, dat Iedereen een Totale Ommezwaai zal moeten maken. Hoe we Consumeren, dat is het Grote Probleem. Dat je je Elk Jaar Weer Helemaal Suf koopt aan Kleren, terwijl je een Kledingkast vol hebt. Dat je te makkelijk maar weer in die Auto stapt, Te Lang doucht, te veel Vlees eet Als iedereen op Bescheiden Schaal zijn Steentje bijdraagt, is dat de Krachtigste Manier om iets te bereiken. Natuurlijk gaat het Niet Alleen om Windparken op Zee, om het Ontwikkelen van Energiebronnen, die Minder Vervuilend zijn. Het gaat om veel meer. Er is iets in deze Maatschappij, in onze Manier van Leven waardoor we vergiftigd raken. Het Grenzeloze Aanbod, dat wij hebben. Ga met de Trein ergens naar toe, stap uit en zie de Overvloed van Wat Aangeboden wordt. Op het Station, in elke Winkelstraat. Het grijpt je gewoon vast, je kunt er niet om heen. Ook al dat Plastic, waarin alles wordt Verpakt, je vindt het Overal in de Natuur Terug. Plastic Zakken, Flesjes, Sigaretten Peuken. Ja, Sigaretten Peuken, die vormen ook een Groot Probleem, Los van de Viezigheid in je Eigen Lijf. Die Peuken zijn van Plastic, ze worden niet, of maar Heel Moeilijk afgebroken.”

Strafrechten Advocaat Benedicte Ficq (foto Robin van Lonkhuijsen)

Over Peuken gesproken, de Poging om de Bazen van de Tabaksindustrie voor de Rechter te krijgen: was dat een Sleutel Moment?

„Het komt door die Zaak dat ik me er Bewust van ben Hoe Gevaarlijk het voor Mensen Zelf is als ze Elke Dag Sigaretten roken. Het was een Ontzettend Boeiende Zaak. Ik vind CEO’s van dit Soort Extreem Vervuilende en Schadelijke Bedrijven – als ik het vergelijk met de Mensen, die ik bij sta in vaak Zware Misdrijf Zaken – eigenlijk nog Veel Harder, Slechter, Gewetenlozer. Waarom? Omdat ze Geïnstitutionaliseerd en Georganiseerd Extreem Goed Weten wat ze doen. Dus dan denk ik: als mijn ’Gewone’ Cliënten worden Vervolgd, dan ook graag eens de Pijlen richten op deze Gewetenloze Psychopaten in Maatpak. Die bezig zijn hun Zakken te vullen met de Inkomsten uit deze Afgrijselijk Verslavende Tabaksindustrie. Een Sigaret is Geen Genotsmiddel, een Sigaret is Uiterst Verslavend, Levensgevaarlijk, Kankerverwekkend. Hard Drugs. Ik heb Dertig Jaar Gerookt, ik weet waar ik het over heb. Ik noemde het toen Lekker. Maar Lekker is in dit Geval een ander Woord voor Verslaafd. Je vindt het Lekker omdat je je Afkickverschijnselen weer in Het hok terug wilt duwen.”

Het is niet gelukt, het Openbaar Ministerie meende, dat Vervolging Onhaalbaar is en het Hof ging daarin mee. Heeft deze Kwestie toch iets opgeleverd?

„Het is wel een Goeie Periode geweest. Veel Rokers beseften: ’Het is niet zo, dat ik niet kan stoppen, omdat ik Slap ben. Nee, ik ben Verslaafd Gemaakt.’ Die Boodschap is Goed Overgekomen en dat vind ik een Groot Winstpunt. Ik krijg Berichtjes van Mensen: ’Ik kijk er nu heel anders tegen aan’ of ’Ik heb me laten behandelen tegen mijn Verslaving’. Mensen hebben Nooit Goed Beseft hoe Ingenieus, dat Product Tabak is. Nooit Beseft, dat het Niet voor Niks is, dat je wél begint te Hoesten als je ’Gewone’ Rook inademt, maar Niet als je Sigarettenrook inhaleert. Dat is Best Raar, vind je niet? Dat komt, omdat de Tabaksindustrie de Tabak heeft Vermengd met Anti Hoest Middelen. Dat is Zó Slecht en wat mij betreft Crimineel, als je beseft, dat het Lichaam Geen Rook verdraagt. Maar Inhaleren van Rook is Wel het Noodzakelijke Vehikel om Nicotine Razendsnel je Lichaam in te krijgen. Er zitten allerlei Toevoegingen in een Sigaret om dat voor elkaar te krijgen.”

„Dat er per week 385 mensen Overlijden aan Roken in Nederland, een Vliegtuig Vol, dat nemen de Tabaksbonzen op de Koop toe. Ik heb Aangifte van Moord gedaan en van Toebrengen van Zwaar Lichamelijk Letsel. Als je Opzet is om een Extreem Verslavend Product te maken, wetende, dat mensen er aan Overlijden of Ernstig Ziek worden, is dat dan Minder Erg dan iemand te Steken met een Mes? De Eerste Aangeefster in dit Verhaal was een Jonge Vrouw van 41 met Vier Kleine Kinderen en Longkanker, die vanaf haar Veertiende rookte. Typerend, de Echte Verslaafden zijn allemaal rond die Leeftijd gaan roken. Ik ook. Het Puberbrein is Aantoonbaar Nog Niet Ontwikkeld om Gedrag Af Te Remmen, maar juist om Dingen uit te proberen. Daar investeert de Industrie in. Dat is Onvoorstelbaar Crimineel Handelen. Ik kan me er Nog Steeds Heel Boos over maken. De Moeder is nu Dood.”

Iedereen heeft Recht op verdediging. Zou je de CEO van een vervuilende industrie kunnen verdedigen?

„Ik ben het er van Harte mee eens, dat iedere Verdachte Recht heeft op Verdediging. Maar ik wil Niet Iedereen Verdedigen. Milieu Vervuilers ga ik Niet Bijstaan. Dat staat Zo Haaks Op Wat Ik Geloof, dat ik dat niet zou kunnen. Mensen, die Extreem Rechtse Uitlatingen doen, Anti Democratisch, Overtuigingsdaders, die mij Standpunten willen laten verwoorden, waar ik Niet Achter Sta. Ik ga ze Niet Verdedigen. Ik zou Het Niet Kunnen, ik wil Het Ook Niet. Ik bedoel, Geert Wilders of Baudet zouden Absoluut Nooit bij mij Aankloppen, maar dat heeft ook Écht Geen Zin. Ik moet er Niet aan enken zeg. Al komen ze hier met een Buidel van Tien Miljoen. Ik zou het Nooit Doen. Dat geldt trouwens voor Alle Personen, die Extremistische Standpunten door mij zouden willen laten verwoorden.”

Advocaten Juriaan de Vries en Benedicte Ficq (foto Robin van Lonkhuijsen)

Hoe gaat het met de aangiftes tegen Tata? Komt er een Strafzaak?

„Ik verwacht volgend jaar wel een Beslissing van het Openbaar Ministerie. De Kansen? Ik vind het Moeilijk om daar Iets Over te Zeggen. Ik weet wel, dat er Veel Obstakels zijn: de Werkdruk bij het Openbaar Ministerie bijvoorbeeld, ze hebben eigenlijk Te Weinig Mankracht om dit Soort Zaken op te pakken. Dn is er misschien nog de Discussie, of Vervolging Wenselijk is, omdat daardoor misschien wel Werkgelegenheid Op de Tocht komt te Staan. Dit is in die Zin niet een Eenvoudige Zaak om Opgestart te Krijgen, maar het is wel een Noodzakelijke Zaak, voor de Gezondheid van Alle Mensen. Het wordt Écht Tijd, dat het zal gebeuren.”

Waar draait het ook al weer om bij deze Kwestie?

„Op Initiatief van Stichting Frisse Wind.nu kijken we,of Vervolging Mogelijk is. Er zijn inmiddels meer dan 1.200 Natuurlijke Personen en Rechtspersonen, die Aangifte hebben gedaan. We kiezen daarbij voor het Misdrijf, dat is omschreven in Artikel 173a van het Wetboek van Strafrecht: ’Hij, die Opzettelijk en Wederrechtelijk een Gevaarlijke Stof op of in de Bodem, in de Lucht of in het Oppervlakte Water brengt, wordt Gestraft met een Gevangenisstraf van Twaalf tot Vijftien Jaar.’ We hebben een Beargumenteerd Betoog en het Geraamte van de Aangifte Aangeleverd. De Denklijnen, die we Relevant vinden voor een Geslaagde Aangifte. Het is een Heel Juridisch Verhaal, waarin we onder andere Gepleegde Oude Milieu Overtredingen naar voren brengen, die hebben Geleid tot Gezondheidsschade bij Omwonenden. De Gezondheidsschade wordt Onderbouwd door onder meer Recent Uitgebrachte RIVM en GGD Rapporten. Ook hebben we Ondersteunende Verklaringen van Artsen aangeleverd, die overigens zelf ook Aangifte hebben gedaan.”

Hoe Ingewikkeld is het om Tata voor de Rechter te krijgen?

„Artikel 173a is een Pittig Verwijt. Als er Lichamelijk Letsel uit voortvloeit of de Dood, dan staat er een Hoge straf op, we hebben dus aangifte gedaan van een heftig misdrijf. Een zaak zoals deze is zeldzaam. In de jurisprudentie zie je wel terug dat 173a in een aantal asbestzaken een rol heeft gespeeld, maar er zijn geen zaken zoals deze geweest. Ik denk dat Tata strafrechtelijk een probleem heeft als wordt vastgesteld dat ze schadelijke stoffen uitstoten buiten de vergunningen om die gevaarlijk zijn voor de omwonenden. Het is hoe dan ook ingewikkeld. Het gaat er niet alleen om of vervolging ’Haalbaar’ is, maar ook of deze ’Wenselijk’ is. Stel, dat het Openbaar Ministerie vindt, dat er sprake is van een Strafbaar Feit, dan nog kan het zo zijn, dat er Geen Vervolging komt als Tata Steel Maatregelen treft om de Ziekmakende Vervuiling a+Acuut te Stoppen.”

Tata Steel zegt zélf nu al te werken aan Groene Productie, aan Schone Plannen.

„Dat zijn allemaal Plannen op de Lange Termijn en ze Beloven Al Heel lang Heel Veel en Er Gebeurt Al Heel lang Heel Weinig. De Mensen, die ik vertegenwoordig in de Aangifte Zaak willen niet, dat hun Kinderen tot hun Twintigste in de Viezigheid opgroeien. We moeten niet wachten tot de Kinderen van Nu Volwassen zijn. Tata kan Heel Goed op Kortere Termijn Schoner worden, maar dan moet het Bedrijf Forse Investeringen doen. Die forse investeringen, tja. Dat is Veel Geld en de Aandeelhouders willen, denk, ik op Korte Termijn toch liever hun Zakken Vullen. Die willen niet voor Toekomstige Generaties de Portemonnee hoeven trekken. Behalve als ze een Groot Geweten hebben.”

Een bedrijf kun je niet in de gevangenis stoppen.

„We hebben Aangifte gedaan tegen de Feitelijke Leidinggevenden van Tata, de mensen, die het Voor het Zeggen Hebben en hadden in IJmuiden. Op dit Moment is, dat Hans van den Berg, maar het gaat zeker ook om Leidinggevenden uit het Verleden. Het is Niet Iets van het Laatste Jaar, maar Al Heel Lang een Groot Probleem. Er moet iets gebeuren. Daar heeft Iedereen Belang Bij. Niet Alleen Omwonenden, maar zeker ook de Werknemers, die daar Elke Dag zijn. Ze hebben Behalve Recht op Inkomen ook Recht op een Veilige en Gezonde Werkomgeving. Ik begrijp goed, dat ze Bang zijn, dat hun Broodwinning zou kunnen worden Afgenomen, maar dat is Niet de Insteek van Wat we Aan Het doen Zijn. De Insteek is, dat ze er van uit moeten kunnen gaan, dat ze Niet Ziek worden Gemaakt door hun Werkgever. De Mensen, die Aangifte hebben Gedaan, zijn niet Alleen Maar Mensen die naast de Hoogovens wonen en Verder Niets te Schaften hebben met Tata. Er zit ook een Aantal Mensen, tussen die Wel Degelijk Verbonden zijn met Tata. Het Behartigen van het ene Belang hoeft dus niet het Andere Belang per se Uit te Sluiten. Het is Zeker Niet de Bedoeling, dat Tata Dicht gaat, maar wel dat die Tent Schoon wordt en dat ze Ophouden met het Vergiftigen van de Mensen, die Er Naast Wonen.”

Ga je zo’n Zelfde Proces in met Omwonenden van Schiphol?

„Het is Veel te Prematuur om daar Nu Al Iets Over te Zeggen. Ik heb er Gesprekken over, maar we zijn Nog Maar Net Begonnen. Wat ik wel kan zeggen is, dat het Ook Hier gaat het om Welzijn van Mensen, om het Klimaat, om Behoud van Natuur en het Beschermen van Alles wat voor Kinderen Noodzakelijk is. Dit is hét Moment – qua Timing – om na te gaan wat Echt Belangrijk is in het Leven. Ik denk, dat we in een Snel Tempo Op Weg zijn naar een Situatie waarin onze Planeet Onleefbaar wordt. Wij Mensen leven als ’Soort’ toch Al Langdurig Niet Meer in Harmonie met de Natuur. We Pakken Meer dan wat we Geven en Dat Wreekt Zich. Dat wordt voor mij Ook Duidelijk door de Pandemie; ik zie het als een Manier van de Natuur Om Alles Weer in Evenwicht te krijgen. Dit treft de Mens en dat is in Zekere Zin Terecht: als wij Zo Veel Disharmonie Veroorzaken, de Natuur Zo Uitputten… Dan zou je een Virusuitbraak kunnen zien als Logische Reactie van de Natuur, die Nodig is voor het Voortbestaan van Soorten. Ik kijk er niet van op, dat er een Pandemie woedt. Als je de Consumptie op Één Dag van de Mensheid bekijkt, dan heeft de Natuur de Rest van het jaar Nodig Mm Daar van te Berstellen. Maar die Herstelperiode krijgt de Natuur niet, wij putten de Aarde Elke Dag Weer uit, dus Tel Maar Op.”

Wat doe je zelf?

„Ik probeer zelf op een Klein Niveau het Milieu Zo Min Mogelijk te Belasten. Ik doe Hier in de Buurt Alles op de Fiets. Als ik naar Schiphol ga, naar de Bajes of naar een Zitting in de Rechtbank daar, dan ga ik vanuit mijn Kantoor op de Fiets. Mensen zeggen, dat dat Ver is, maar ik vind dat Zelf Totaal Niet. Ik denk, dat als ik de Afgelopen 35 Jaar – Zo Lang als ik Ongeveer Werk – alle Kilometers op een Rijtje zet,die ik nNet in de Auto heb Gezeten, dan heb ik Wel Echt een Behoorlijke Bijdrage Geleverd aan het Niet Vervuilen door Benzine Dampen. Ik douche Niet Lang, en ik eet Geen Vlees. Ik koop Niet Veel Kleren. Ik lever dus een Bijdrage, Eentje, die Vrij Overzichtelijk is. Het zijn Misschien Kleine Beetjes, maar als iedereen het zou doen dan zou Het Heel Veel Zijn.”

„Het Besef, dat het Anders moet, is bij mij ook Langzaam Gekomen. Ik ben wel Altijd een Grote Hater van Autorijden geweest. Ik vind Auto’s Irritant, ik haat Files. Ik had een Oom, die natuur Behouder Avant la Lettre was. Dertig jaar geleden zei hij al “Het is Vijf voor Twaalf.” Hij was Bioloog en arts en leefde Heel Natuur Behoud Bewust. Recyclede bijvoorbeeld het Afwaswater door het door de WC te spoelen. Hij heeft me Zeker Beïnvloed. En toch, Ik ben ook Zeker Onbezorgd, Jong, Verkwistend en Onnadenkend geweest. De Omslag kwam geleidelijk aan, naarmate je ouder wordt, zie je het beter.G

Wordt het geen tijd om de politiek in de gaan?

„Nee, zeg. Ik word een beetje Misselijk van de Waan van de Dag, van de Ergernis, die ik ervaar door de Opruiers in de Tweede Kamer. De Standpunten aan te moeten horen van Bepaalde Parlementariërs, dat zou ik Moeilijk vinden. Ik vind het Zorgelijk, dat de Democratie zo wordt aangevallen. Als je die Historische Herken Punten ziet uit de Tweede Helft van de Jaren Dertig van de Vorige Eeuw, dan is het Opvallend Genoeg op Dit Moment Hetzelfde Verhaal. Ze gebruiken letterlijk Dezelfde Woorden, DFezelfde Methode. Controverses veroorzaken in de Tweede Kamer, Schelden in de Tweede Kamer, de Democratie Aanvallen in het Parlement, Uitspraken doen, die Ontoelaatbaar zijn, Opruien, Ophitsen, Tweespalt Veroorzaken, Desinformatie Inbrengen, de Hele dag Zorgen voor Beroering. Ik vraag me a,f of ik dat zou trekken. Thierry Baudet vind ik Ronduit Kwaadaardig. Ik denk, dat hij Heel Goed weet wat hij doet, dat is Des te Erger. Hij misbruikt Mensen, die Tegen Hem Opkijken, ik denk, dat hij Dezelfde Mensen Verafschuwt..De Zinnen, die hij produceert, je weetNniet Eens Wat hij Probeert te Zeggen. Extreem Elitair Taalgebruik, het is Ook Allemaal Niet te Volgen. Ja, hij is ook een Klimaat Ontkenner. Maar de Grap is, dat de Gevolgen van Klimaat ontwikkeling Niet aan hem Voorbij zullen gaan. Dat zal Ons Allen Treffen.”

Hoe ziet de wereld eruit, over twintig jaar?

„Geen Idee. Ik weet het Niet, Of we Het gaan Redden. Aan de Ene Kant is er h+Hoop, zie je Nu Steeds Meer Jonge Mensen, die er Echt Iets Aan Doen om de Wereld Beter te Maken, die Actie Voeren, met Allerlei Geweldige Initiatieven bezig zijn. Dat is Super en ook Bitter Noodzakelijk. Aan de andere Kant zeg ik soms tegen mezelf ’Denk er maar even niet over na’. Ons Brein is Zo Gemaakt, dat we Pas Handelen als er sprake is van Acuut Gevaar. Over Twintig Jaar, dat is Iets wat Mensen Niet Ervaren als Acuut Gevaar. Dat is een Ver Van  Mijn Bed Show. Ik kan me wel Voorstellen, dat als die Jonge Mensen – die zich Zorgen maken, die Beseffen, dat het Echt Anders moet – op Sleutel Posities komen in Bedrijven, in de Politiek, in het Onderwijs. Dan kan er Wezenlijk Iets Veranderen. Aan de Andere Kant, het is ook Allemaal Wel Makkelijk Gezegd vanuit een Comfortabele Stoel met een Glas Schoon Water voor mijn Neus, Geen Zorgen voor de Dag van Morgen. Onvergelijkbaar met het Grootste Deel van de Bevolking op Aarde. Mensen, die in Armoede Leven en Niet Eens Weten hoe ze de Dag Door moeten Komen qua Inkomsten. Die Arme Meerderheid van de Wereldbevolking zal Ook Wel Eens willen gaan Genieten. Onbezorgd, Eigen Huis, een WC. Dat zijn Allemaal Factoren, waardoor je Niet kunt Voorspellen hoe de Wereld er uit gaat Zien.”

Het klinkt niet heel hoopgevend.

„Ik word er Zelf Verder Niet Depressief van. Over 20 Jaar lig ik waarschijnlijk in een Urn, dus het zal Mijn Tijd Wel Duren. De last is voor Toekomstige Generaties. Ik vind het Onvoorstelbaar, dat je je misschien een Scenario moet voorstellen, dat Kinderen aan hun Ouders Vragen ’Mag ik Nog Even een Half Uur Buiten Spelen’ en dat ma dan zegt: ’Nee schat, je bent aAl een Half Uur Buiten geweest en Anders wordt het Te Ongezond’. Dat is een Mogelijkheid, dat het op Aarde Zo Vies geworden is en Zo Heet, dat je Niet Meer Onbezorgd Op kunt Groeien. Met Dank aan Ons, zou ik zeggen.”

Ja! Als Iedereen Het Zou Doen, wordt het Plotseling Zichtbaar. Je moet Niet Denken, dat het Geen Zin heeft. Ik droom wel eens van een Beweging van Mensen, die Allemaal naar eigen Vermogen Stappen Zetten op dat Vlak. Een Beweging met een Simpel Tekentje. Dat we Allemaal Kunnen Zien, dat we Horen bij een Grote Groep, die het Verschil Wil Maken. ’O Ja, Jij doet het ook. En Jij en Jij.’ Als je zou weten Hoe Makkelijk Het Is Om Door Misschien Kleine Stappen van Grote Aantallen Mensen te Komen tot een Aanzienlijke Vermindering van Consumptie of Vervuiling. Ik zou er Energie In willen Stoppen, in zo’n Beweging. In die Zin zou ik nog wel een Tweede, Derde of Vierde Leven willen hebben Om Daar In te Kunnen Investeren. Wat me Tegen Houdt? Ik heb Ook Nog Werk en de Verantwoordelijkheid voor een Kantoor en voor de Cliënten, die ik bij sta. Ik ben Nog Steeds Vaak in de Zittingszaal. Dat is Toch mijn Core Business. Het Overtuigen van de Rechter, dat het Standpunt Wat Ik Verwoord, moet worden Overgenomen. Dat vind ik Nog Steeds Enorm Inspirerend Om te Doen. Maar als een Mecenas zou zeggen ’De Komende Twee Jaar Stel ik je Vrij’, nou Prima. Dan stort ik me op dit Plan. Lijkt me Geweldig. Misschien moet ik Er Inderdaad Maar Mee Beginnen. Dus Let Op, als je Ineens een Klein Tekentje, een Stukje Stof van een Bepaalde Kleur of Vorm bij mij ziet – op mijn Tas of op mijn Jas – dan weet je Wat Er Aan de Hand is. Dan hoop ik, dat Steeds Meer Mensen dan dat Tekentje gaan dragen.

Helderse Courant, Vrijdag 24 december 2021 om 07:00

https://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/dmf20211222_12235468