Graaf Hendrik – HET OOG VAN DE STORM
er stond geen wind
en er was geen schaduw
alleen maar licht
en oh zo blauw
overal zee
nergens een zwaluw
en als ik mij niet vergis
heel soms in de verte
een meeuw
alleen maar licht
en oh zo blauw
overal zee
nergens een zwaluw
en als ik mij niet vergis
heel soms in de verte
een meeuw
een moment werd ik bang
maar de roep om mijn moeder verstomde
mijn gevoel van tijd was ik kwijt
en het was de stilte die mij
overweldigend genoeg
opzoog in een roze wolk
ik kom ergens vandaan maar ik weet niet waar vandaan
ik ga ergens naartoe maar ik weet niet waar naartoe
mijn stuurloze nu
maakt mij wild en onvoorspelbaar
even superieur als machtig
en ongrijpbaar als de eeuwigheid
ik ben een oase van rust
en een gedenksteen voor hen
die de hemel hebben gekust
omdat ze moesten geloven aan
het oog van de storm
Plaats een reactie