Hedzer Faber – Dat je als gemeente een gezin uit huis kunt zetten, betekent nog niet, dat je het ook moet doen
Ik zie de foto weer van de familie Imming, die eerder in deze krant stond. Hij, trucker Paul Imming, zijn arm om zijn vrouw geslagen.
Twee jonge kinderen met guitige koppies en een opgeschoten knul met een lel van een Berner-Sennen. Het is een lieve foto van een mooi gezin, dat ondanks alles een zekere zorgeloosheid uitstraalt.
Vervang die olijke hond voor twee poezen en het is bijna m’n eigen huishouden. Ik probeer me in te leven in hun situatie. Hoe zou het zijn om te moeten vechten om niet je eigen huis te worden uitgezet? Hoe het is om intussen je bedrijf draaiende te houden en om met al die stress het leven vooral voor je kinderen zo gewoon mogelijk te houden? Dan heb je heel wat op je bordje.
Tja, leef je eens in. Ondanks de mooie woorden van wethouder Groot ging Hollands Kroon er in de rechtbank toch met gestrekt been in. Het gezin woont in een huis dat – door een administratieve fout – op papier geen huis meer is.
De bestemming van het bedrijfspand moet weer worden aangevuld met ’wonen’ om hun huis te legaliseren, maar dat wil Hollands Kroon niet. Dit is namelijk een bedrijventerrein en daar hoor je niet te wonen. Maar waar ben je dan mee bezig? Handhaven om het handhaven?
Er wonen meer mensen op hetzelfde bedrijventerrein Schelphorst en de hele buurt staat achter deze familie. De bewoners én de bedrijven. Misschien zal later blijken, dat de gemeente het papieren gelijk aan haar kant heeft. En deze mensen dus uit hun huis kán zetten. Maar dat betekent niet dat je het ook moet doen.
Helderse Courant, 19 mei 2019, 08:00
Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=uitzetting
De afgrijselijke werkelijkheid is allang, dat indien een gemeente een gezin NIET uit huis mag zetten, ze het uit rancune gewoon toch doen.
Ik spreek uit ervaring, want tijdens mijn werkzame leven als gerechtsdeurwaarder had ik in de loop der vele jaren honderden vonnissen tot ontruiming op kantoor. Maar van deze vele vonnissen tot ontbinding, ontruiming en soms betaling van achterstallige huurpenningen, heeft slechts een klein gedeelte geleid tot daadwerkelijke ontruiming. Want ook een gerechtsdeurwaarder is verplicht oplossingsgericht bezig te zijn en te trachten in samenspraak met de opdrachtgever een ontruiming te vermijden. Een ontruiming – met name voor een gezin met kinderen – is zo ingrijpend dat alles in het werk moet worden gesteld het vonnis niet ten uitvoer te leggen. Voor de gerechtsdeurwaarder is in al deze zaken sprake van een grote verantwoordelijkheid, maar ook van macht welke laatste niet mag worden misbruikt.
Ik ken de situatie in Wieringerwerf, gemeente Wieringermeer. Hier is sprake van een van de oudste bedrijventerreinen waar altijd gezinnen hebben gewoond en waar gewoon vanaf het begin !!!! (bedrijfs) woningen hebben gestaan. Ik kwam geregeld op deze locatie bij onze opdrachtgevers voor allerlei zaken. Het is te zot voor woorden dat de gemeente halsstarrig blijft omdat deze woning op papier geen huis meer is.
Is dit oplossingsgericht bezig zijn door de gemeente Hollands Kroon? De gemeente is er voor het welzijn van alle burgers en heeft ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid, ook voor dit gezin. We gaan naar de maan en is het dan niet mogelijk om deze administratieve fout administratief te herstellen, wijzigen c.q. op te lossen?
De gerechtsdeurwaarder is de uitvoerende macht in deze en kan – wanneer de ambtelijke opdracht tot ontruiming wordt gegeven – deze opdracht niet weigeren. Bij weigering kan er weer een klacht over hem bij de Landelijke Tuchtkamer worden ingediend. Hopelijk zal de gerechtsdeurwaarder in nauw contact en in goede gesprekken met de opdrachtgever trachten een ontruiming te voorkomen.
Zo niet, ben ik van mening dat er geen sprake is van maatschappelijke verantwoordelijkheid maar van zinloze machtswellust.