Theo Knippenberg – Leugens (46): Tempest

Dat overspel een recht is van mannen en een doodzonde voor vrouwen liet Dyl eeuwen geleden al zien.
Vermomd als priester trok hij door het land waar de echte priesters zich intussen ledig hielden met het vullen van de beurs en het legen van de bierkan.
En waar hij ook maar een kermis, een bruiloft of een volksfeest aangekondigd zag, zorgde Dyl dat hij er bij was. De pastoors waren blij met zijn komst want de helft van alles wat geofferd werd, zou naar de priesters gaan.
Zodra het volk bijeen was, klom Dyl op een preekstoel, sprak eerst wat stichtelijke woorden en stortte daarna in een donderpreek de Bijbeltekst Hosea 2.1 over de gebogen hoofden uit:
“Klaag uw moeder aan, klaag haar aan,
want zij is Mijn vrouw niet en Ik ben haar Man niet.
Laat zij haar hoererij van haar gezicht wegdoen,
en haar overspel van tussen haar borsten.
Anders zal Ik haar naakt uitkleden,
haar neerzetten als op haar geboortedag,
haar maken als de woestijn,
haar doen worden als een dor land
en haar doen sterven van de dorst.”
En om nog eens te onderstrepen dat de arme zondaressen niet alleen om hun eigen lot moesten vrezen, maar ook om dat van hun kinderen:
“Ook over haar kinderen zal Ik Mij niet ontfermen,
omdat zij kinderen van de hoererijen zijn.”
Daarna volgde het offerfeest.
Dyl riep dan iedereen die wat te offeren had op om naar voren te komen, behalve de vrouwen die overspelig waren geweest.
“Ik gebied alle vrouwen die aan overspel schuldig zijn om te blijven zitten, want ik zal alleen een offer aanvaarden van wie rechtschapen is.”
Dus stormden alle vrouwen naar voren om te offeren. Ze verdrongen elkaar, en wie geen geld bij zich had offerde zilveren of gouden ringen. Er waren vrouwen bij die twee- of driemaal offerden, om zeker te zijn dat iedereen het gezien had, en ze geen slechte reputatie zouden krijgen.
Daarna verbood Dyl aan allen die geofferd hadden, op straffe van excommunicatie, om alle anderen die ook geofferd hadden ooit nog van oneerbaarheid te beschuldigen, want zij waren nu allen vrij van zonden; als er bij hen ook maar één overspelige vrouw was geweest, dan zou hij haar offer beslist afgewezen hebben.
Zo bracht Dyl overal waar hij kwam, grote vreugde onder de vrouwen.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens