Cor Hendriks – Wie is Nisrok (Nisroch) (1): Introductie

Zie voor de afbeelding http://pietradanzare.com/en/products/bas-relief.html.

Eens toen Sennacherib [Sanherib], de koning van Assur, zich neerboog in de tempel van zijn god Nisrok [Eng. Nisroch], doodden zijn zonen hem… (2 Kon. 19:37; Jes. 37:38) Velikovsky in zijn onuitgegeven ‘The Assyrian Conquest’ (zie https://www.varchive.org/tac/hezekiah.htm) neemt aan, dat het Nergal betreft, d.w.z. Mars, wat enigszins een obsessie van hem is. Er is n.l. geen enkele reden om aan te nemen dat het Nergal betreft.

In de gezaghebbende ‘Dictionary of Deities and Demons in the Bible’ (DDD) worden maar liefs vier kolommen door C. Uehlinger besteed aan Nisroch. Uiteraard moeten eerst misverstanden uit de weg worden geruimd, zoals het idee (ook te vinden in het ‘Bijbels Woordenboek’, col. 1023) dat het een verbastering van de naam Marduk betreft, wat natuurlijk een onmogelijkheid is, want Marduk is de oppergod van de Babyloniërs en is te vergelijken met Assur, de oppergod van Assyrië. Het Bijbels Woordenboek – niet voor één gat te vangen – geeft als verdere mogelijkheid Ninurta, die door de DDD als de ware Nisroch wordt gezien, gebaseerd op een ‘scribal error’. [Zie een Pinterest afbeelding van Ninurta: sakshi bhutoria heeft dit bewaard op mythology: Nimrud – Ninurta, Sumerian god of the plough attacks Anzu to regain the stolen Tablets of Destinies. From a stone sculpture found at the temple of Ninurta at Nimrud, Iraq. (https://www.pinterest.ca/pin/358247345334037815)]

Ninurta with his thunderbolts pursues Anzû, who has stolen the Tablet of Destinies from Enlil’s sanctuary (foto Wikipedia)

Er valt veel te zeggen voor Ninurta, want hij wordt verbonden met de stormvogel Imdugud, evenals met de stormvogel Zu (zie bovenstaande afbeelding) en een afbeelding van hem met een adelaarskop is te zien op https://en.wikipedia.org/wiki/Ninurta. Hij is echter een Sumerische god, conventioneel gedateerd –2000, die aan Gudea, de koning van Lagash, verschijnt als een reuzengrote man, ‘die naar zijn hoofd een god was, naar zijn vleugels de vogel Imdugud, die naar zijn onderlijf een orkaan was.’ (Keel 1972, 196)

Maar waarom laten we Sennacherib niet zelf aan het woord, aangezien hij ons zijn annalen heeft nagelaten. Hij zegt: “Wat mij betreft, tot Assur, Sin, Sjamsj [= Shamash], Bel, Nabu, Nergal, Isjtar van Ninive, Isjtar van Arbela, de goden waarin ik vertrouw, bid ik om overwinning op de machtige vijand.” Deze lijst is echter niet uitputtend, want even verderop zegt hij van zichzelf, dat hij brulde als Adad. Maar wie zijn god is zegt hij ook in de volgende regel: “Op het woord van Assur, de grote heer, mijn heer, viel ik op flank en front de vijand aan als het begin van een woedende storm. Met het wapen van Assur, mijn heer, en het vreselijke begin van mijn aanval, stopte ik hun opdringen en slaagde erin hen te omsingelen.” (Luckenbill, 16)

Dus niet alleen wordt Ninurta niet door hem genoemd, hij geeft aan dat Assur zijn god is. Volgens Luckenbill was er ook maar één tempel, waarin Sennacherib geïnteresseerd was, n.l. het ‘Huis van het Nieuwjaarsfeest’, wat waarschijnlijk buiten de stadsmuren van Assur lag. In deze oude hoofdstad van het Assyrische rijk had hij ook zijn laatste rustplaats voorbereid, ‘het paleis van rust, de graftombe van kalmte, het eeuwige verblijf, van Sennacherib, koning van het universum, koning van Assyrië.” (l.c.)

De tempel wordt genoemd na Sennacheribs vernietiging van Babylon: “Om het hart van Assur, mijn heer, te stillen, opdat mensen zullen buigen in onderwerping voor zijn verheven macht, verwijderde ik het stof van Babylon voor geschenken aan verre volken en in de Tempel van het Nieuwjaarsfeest, sloeg ik het op in een afgesloten kruik.”

Keren we terug naar Nisrok. Over het algemeen wordt aangenomen, dat het woord een verbastering is van een Assyrische godennaam, maar een match is er niet. De Bijbel is natuurlijk niet in het Assyrisch maar in het Hebreeuws en daarin wordt een keurige vertaling van het woord gegeven als ‘Grote Adelaar” (zie https://en.wikipedia.org/wiki/Nisroch) van arabisch ‘nisr’ = adelaar.

Op http://www.biblicalcyclopedia.com/N/nisroch.html wordt gezegd “Heb. Nisnrok’, נַסרֹך, usually referred to the root נֶשֶׁר, eagle, with Persian ending och or ach, intensive, i.q. great eagle”. Het artikel besluit met:

“Josephus has a curious variation. He says (Ant. 10:1, 5) that Sennacherib was buried in his own temple, called Aiasce (ἐν τῷ ἰδίῳ ναῷ Α᾿ράσκῃ λεγομένῷ). [Zie https://de.wikisource.org/wiki/RE:Araske.] It may be inferred from these various renderings that the Hebrew name has been in some way corrupted, and that the initial consonant N or in is a corruption. In that case the real name is something like Asarach or Assar (Niebuhr, Gesch. Assur, p. 131; Brandis, Historisch. Gewinn, p. 105). This would at once connect the name with Asshur, the deified patriarch and head of the Assyrian pantheon, to whom belong as emblems the winged circle and the sacred tree, and who is usually called by his worshippers “Asshur, my lord.” It has been thought that the reading Nisroch has arisen from taking as a phonetic sign the determinative v which is usually prefixed to the name of a god.

Dus toch een foute lezing, ditmaal van Assur. Overigens is dit allemaal oude koek, want al te vinden bij Donald MacKenzie 1915 (http://www.sacred-texts.com/ane/mba/mba20.htm). Hier is een citaat van pp. 342-344:

‘In Assyria the various primitive gods were combined as a winged bull, a winged bull with human head (the [p. 343] king’s), a winged lion with human head, a winged man, a deity with lion’s head, human body, and eagle’s legs with claws, and also as a deity with eagle’s head and feather headdress, a human body, wings, and feather-fringed robe, carrying in one hand a metal basket on which two winged men adored the holy tree, and in the other a fir cone.

Layard suggested that the latter deity, with eagle’s head, was Nisroch, “the word Nisr signifying, in all Semitic languages, an eagle”. This deity is referred to in the Bible: “Sennacherib, king of Assyria, … was worshipping in the house of Nisroch, his god”. Professor Pinches is certain that Nisroch is Ashur, but considers that the “ni” was attached to “Ashur” (Ashuraku or Ashurachu), as it was to “Marad” (Merodach) to give the reading Ni-Marad = Nimrod. The names of heathen deities were thus made “unrecognizable, and in all probability ridiculous as well. … Pious and orthodox lips could pronounce them without fear of defilement.” At the same time the “Nisr” theory is probable: it may represent another phase of this process. The names of heathen gods were not all treated in like manner by the Hebrew teachers. Abed-nebo, for instance, became Abed-nego (Daniel, i, 7), as Professor Pinches shows.

Seeing that the eagle received prominence in the mythologies of Sumeria and Assyria, as a deity of fertility with solar and atmospheric attributes, it is highly probable that the Ashur symbol, like the Egyptian Horus solar disk, is a winged symbol of life, fertility, and destruction. The idea that it represents the sun in eclipse, with protruding [p. 344] rays, seems rather far-fetched, because eclipses were disasters and indications of divine wrath; it certainly does not explain why the “rays” should only stretch out sideways, like wings, and downward like a tail, why the “rays” should be double, like the double wings of cherubs, bulls, &c., and divided into sections suggesting feathers, or why the disk is surmounted by conventionalized horns, tipped with star-like ring symbols, identical with those depicted in the holy tree. What particular connection the five small rings within the disk were supposed to have with the eclipse of the sun is difficult to discover.

In one of the other symbols in which appears a feather-robed archer, it is significant to find that the arrow he is about to discharge has a head shaped like a trident; it is evidently a lightning symbol.’

Er is een foto bij opgenomen (http://www.sacred-texts.com/ane/mba/img/34400.jpg), genaamd: “EAGLE-HEADED WINGED DEITY (ASHUR)”. (Zie ook een net even anders uitziende afbeelding https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Panel_1_palace_Ashurnasirpal_II_Met_31.72.12.jpg.)

Dezelfde afbeelding, maar dan omgekeerd, is te vinden op Pinterest, posted by Give Me Some Soma (zie https://www.pinterest.com.au/pin/130534089174735972/?autologin=true), met de tekst: “Relief depicting the eagle-headed Assyrian god Nisroch (the word for eagle in Arabic is Nisr) on the walls of the Northwest Palace of king Ashurnasirpal II in Nimrud (883-859 BCE). The god Nisroch is associated with the Assyrian king Sennacherib, who conquered and destroyed Babylon and Judah in 700-701 BCE. The Metropolitan Museum of Art, New York City, NY. Photo by Babylon Chronicle.”

Volgens ‘Symbolism: A Comprehensive Dictionary’, 2d ed., p. 76, door Steven Olderr, is de adelaar in het Assyrisch de bliksem, staat voor vruchtbaarheid, is heilig voor Ashur (gewijd aan), het embleem van Nisroch, ‘eagle-headed god with wings and disk’: Ashur. (In Babylonisch Marduk, gouden adelaar; embleem van Babylon; tweekoppige adelaar: Nergal.) Zie: https://books.google.nl/books?id=y5gZDgAAQBAJ&pg=PA76&lpg=PA76&dq=ashur+eagle&source=bl&ots=s5vf1L1DxD&sig=H2Cpq7usl2Lz6PlMYPnv_lqC1Pk&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwjVuZXclozZAhWImbQKHYWUA2gQ6AEITzAJ#v=onepage&q=ashur%20eagle&f=false

Over die tweekoppige adelaar wordt gezegd op http://earthbeforeflood.com/double_head_eagle.html: “The eagle has always been a sun symbol and is an attribute of sun gods in many cultures. It was considered as a sacred emblem of Odin, Zeus, Jupiter, Mithra, Ninurta (Ningirsu) and Ashur (Assyrian god of storms, lightning and fertility). The double-headed eagle symbolized Nergal (Mars), the deity personifying the sizzling heat of the midday sun, and also represents the god of the underworld.”

Zeer overtuigd van het adelaarkarakter van Ashur is http://www.godchecker.com/pantheon/middle-eastern-mythology.php?deity=ASHUR, genaamd de ‘Eagle-esque God of War’ en hij ‘Has four wings and the head of an eagle’. (Article last updated on 14 January 2014 by Rowan Allen.)

Nog een Pinterestfoto van Mercédesz Csinger; zij heeft dit bewaard op Ókor / Mezopotámia: Ashur – Eagle headed winged deity, the reliefs of king Ashur-nasir-pal II, zie https://www.pinterest.ca/pin/442267625878715601/. Zie meer hierover http://www.flickriver.com/photos/brankoab/4166756582

Eagle Headed Genii and tree (foto British Museum)

Het Brits Museum heeft een mooie foto (bovenstaand van http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/collection_object_details.aspx?objectId=277960&partId=1) en de volgende beschrijving van de figuur erop: “Gypsum wall-relief depicting an Eagle Headed Genii and tree: he wears a kilt with long tassels hanging from it, and a fringed robe, and has two daggers and a whetstone in his belt. The cone in his right hand is described in Assyrian texts as a purifier, and was presumably envisaged as being covered in liquid from the bucket in his left hand. The cone may derive its shape from the male date-spathe, used to fertilise female date-palms. On the right is half a Sacred Tree, again a symbol of great importance in Assyria. The trunk has a large palmette at its top, and a network of palmettes surrounding it, only half of which are preserved on this piece. Around the trunk are three sets of horizontal binding, each supporting hornlike growths and volutes, and a chevron pattern runs up it. Part of the standard inscription is preserved above the scene.”

Op Pinterest worden de meest vreemde opvattingen over deze afbeelding verkondigd. Harebells And Wychwood heeft dit bewaard op How odd!: The #Anunnaki Eaglemen, elite guard of the Mother #Goddess – #Ninhursag. The pouch carried has different interpretations but one is that it was the ‘oracular device’ used for stellar communicates. (https://www.pinterest.ca/pin/564005553305825082) Of: Bill Phelan heeft dit bewaard op Ancient Aliens: Sumerian depiction of an Annunaki Warrior. (https://www.pinterest.ca/pin/1196337371317285) Of: Bambie Reed heeft dit bewaard op Venus by Bambie: Image result for sumerian tablets mother. (https://www.pinterest.ca/pin/381187555952686398) Of met een iets andere afbeelding: William Fisher heeft dit bewaard op Annunaki History: Sumerian and Annunaki | … of the Human Race, The Urantia Book, and the Legends of the Annunaki. (https://www.pinterest.ca/pin/328762841520013118)

Meer serieus is de volgende Pinterestfoto van Xavier Duprez; hij heeft dit bewaard op History: A figure of eagle-headed being from the palace of Sargon (around 700 BC). (https://www.pinterest.ca/pin/34551122113975468)

Een andere Pinterestfoto toont een rolzegel met in het midden boven de levensboom Ashur. Roman García Fernández heeft dit bewaard op Cosmologia: Cylinder seal with the solar disk of Ashur, anointing with two eagle-headed gods before the Tree of Life. The blossoms on the tree appear to be pomegranates. (https://www.pinterest.com.mx/pin/311311392962076530/?autologin=true)

Op de site https://www.mfah.org/downloads/dcee2bcf-6f6d-4be6-ac8a-7d118bbb12f4/view/ van Hirsch Library Research Guide wordt de figuur met de adelaarkop een ‘Eagle-headed Apkallu’ genoemd en toegeschreven aan de Neo-Assyrische periode (883-859 BC) en erbij wordt de volgende verklaring gegeven: The Annals of Assyrian Kings relate “Protecting colossal figures of stone which by their appearance ward off evil, guarding the footfall, protecting the path of the king their maker, I place to the right and left of the thresholds.” Such protective spirits carrying a cone and bucket often appeared as guardians of gateways, royal bedrooms, throne rooms, and other areas of palaces. These winged figures can have human or eagle heads and are called apkallu, ancient mythical creatures of wisdom. They are often engaged in the act of fertilizing the sacred tree, which symbolizes the king, the chief god Ashur, and the fertility of the land. The inscription at the top of this panel is one which occurs repeatedly on the panels of the palace of Assurnasirpal II, proclaiming him as the Great King, ruler of the World: “I placed doors of cedar, cypress, dapranu and meskannu in its doorways. I took in great quantities of put therein silver, gold, tin, bronze, iron and booty from the countries over which I gained dominion.”

De afbeelding is ook opgenomen in ‘The Ancient Gods’ van prof. E.O. James (1960) als afb. 31 met de tekst: “The Assyrian God Ashur. Marble bas-relief, c. 1000 BC (See p. 213).” Met dat ca. 1000 bedoelt hij de tijd van Ashurbanipal II, zoals blijkt uit afb. 32, van ‘A winged deity standing at each side of a stilized tree. Relief of Ashurbanipal II from Nimrod, c. 1000 BC.’ Hij bedoelt ermee overigens Ashurnasirpal, de vader van Shalmaneser III. Ashurnasirpal regeerde van 883-859. Zie de video https://www.youtube.com/watch?v=lKKi5yyAZLg (Assyrian Relief from the Palace of Ashurnasirpal II), Ashurbanipal II daarentegen van 668-627 (https://www.ancient.eu/Ashurbanipal). De verwijzing naar p. 213 zegt slechts, dat in het eerste millennium v.C., toen Assyria de overhand kreeg in Mesopotamië, Marduk werd vervangen door Asshur. Het is moeilijk om die twee van elkaar te scheiden. Heel veel van wat we weten komt uit de bibliotheek van Assurbanipal, die een groot verzamelaar was en het grootste Assyrische rijk ooit onder zijn bewind had. De veiligste koers is om al dat bijeengebrachte materiaal als contemporain te beschouwen, maar zoals elke beetje goede bibliotheek zijn er natuurlijk ook oudere boeken, die hij bij de andere volken liet wegroven. Welke dat zijn staat er niet bij aangegeven; het is al een heel gepuzzel om uit die stapels kleitabletten afzonderlijke boeken samen te stellen, dus al het gedateer is gebaseerd op vooropgestelde concepten, b.v. dat de Sumerische de oudste is, etc. Dit bouwwerk is gebaseerd op de Egyptische correlaties en is dus hopeloos corrupt. Veel van wat aan periodes vóór de Assyriërs wordt toegeschreven, is in feite van periodes erna, zoals al die verhalen over de zgn. Hittieten; en ook de Babyloniërs worden dubbel opgevoerd, eenmaal aan de hand van de Bijbel in hun tijd na de Assyriërs en nog eens ruim vijf eeuwen eerder aan de hand van correlaties met de Hittieten en Egyptenaren.

Dus, wie was eerder: Marduk of Ashur? Boven zagen we dat de tempel van Sennacherib ‘Huis van het Nieuwjaarsfeest’ heet en dezelfde naam ‘Bit akitu’, Huis van het Nieuwjaarsfeest heeft de tempel van Marduk in Babylon. Dus vertelt James in zijn ‘The Tree of Life’ (1966:96f) ná het verhaal over Marduk: “On its copper doors Sennacherib caused his own figure to be engraved in the chariot of Ashur, the Assyrian form of Marduk, in the representation of the conquest of the forces in the primeval battle. Although exactly what took place is not recorded in the extant texts, there can be little doubt that it was this conflict that was ritually enacted, presumably by the king in the role of Ashur (i.e. Marduk). Sennacherib describing himself in the design as ‘the victorious prince standing in Ashur’s chariot.’”

Ashur is dus verreweg de belangrijkste van de goden in het rijtje Assyrische goden, dat Sennacherib opnoemde en er is er maar één, die weliswaar op grote afstand, enigszins in aanmerking kan komen en dat is de Maangod Sin. Deze is namelijk onderdeel van zijn naam. Deze naam (Akkadisch: mdSîn-aḫḫēmeš-eri4-ba, Sîn-ahhī-erība) zou betekenen: “Sîn heeft (verloren) broeders voor me vervangen” (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sanherib), wat merkwaardig op me overkomt. Je zou denken: Sin heeft mij voor (verloren) broeders vervangen. In het Engels wordt een iets andere vertaling gegeven, n.l. “Sîn has replaced the brothers”, wat natuurlijk hetzelfde betekent als wat ik beweerde; het ‘voor mij’ is niet in het Engels aanwezig. Het betekent dus dat de moeder van Sennacherib al kinderen heeft gehad, die óf voor hun geboorte zijn gestorven óf jong zijn overleden, ik denk het eerste.

Roux, in ‘Ancient Iraq’ (1982=1980, 2e ed. p. 314) schrijft over de opvolging bij de Assyrische koningen: “The sovereign chose his successor from among his sons, yet his choice – although allegedly inspired by Ashur and confirmed by Sin and Shamash through oracles – had to be endorsed by other members of the royal family and by the nobility of the Empire…” Dus Sin wordt ook hier nog vóór Shamash (de Zon) genoemd. Sin is een oude god, die in een zeer ruim gebied werd vereerd [Teima, in Arabië, Roux, 356], b.v. in Babylon al genoemd door Hammurabi in een rijtje: Anu, Enlil, Ea, Sin. Shamash, Ishtar… (Roux, 196) Harran werd een bastion voor de verering van Sin (https://en.wikipedia.org/wiki/Harran) onder de regering van Nabonidus, die was geboren in Harran en een groot aanhanger van Sin was en zelfs beweerde dat Sin hoger in rang was dan Marduk, de nationale god. (Roux, 352) Cyrus herstelde de tempel van Sin te Ur. (Roux, 378) Volgens M. Stol was en bleef Ur het centrum van de verering van Sin, die daar ook Nanna werd genoemd en van wie werd gezegd, dat ze was geboren uit een verboden vereniging van Enlil en Ninlil. Sin had ook een vrouw, Nin.gal, wat klinkt als ‘Nikkal’ en in de vorm ‘nkl’ voorkomt in mythe uit Ugarit en in Aramese inscripties. De cult was al aanwezig in Mari in het 2e millennium, maar werd gepromoot door Nabonidus, die Sin epitheta gaf als ‘Heer/Koning van de Goden’ of zelfs ‘God der Goden’. (DDD, 1480)

Ook Assur is uiteraard in de DDD opgenomen, want hij komt vaak voor in de Bijbel, eerst als persoon als de tweede zoon van Shem in de volkenlijst (Gen. 10:22), dan als een volk en wereldmacht en als naam van het land Assyrië. Buiten de bijbel is Assur de god van Assyrië par excellence. Zijn naam is identiek aan de stad, die met zijn tempel ‘bit Assur’ (Huis van Assur), later Ekur, het centrum van zijn cultus was. Het belang van de god in de Assyrische koninklijke ideologie blijkt uit de gebeden samenhangend met de kroning van de Assyrische koningen. Livingstone geeft een paar voorbeelden, o.a. de kroningshymne van Assurbanipal: ‘Assur is koning – waarlijk, Assur is koning! Assurbanipal is de [… (CH: zoon)] van Assur, de schepping van zijn handen. Mogen de grote goden zijn regering vestigen, mogen zij het leven [van Assurba]nipal, koning van Assyrië, beschermen! Mogen zij hem een rechtvaardige scepter geven om het land en zijn mensen uit te breiden! Moge zijn regering hernieuwd worden en mogen zij zijn koninklijke troon voor altijd consolideren!’ [In Gen 10:11 wordt gezegd van Nimrod, de eerste machthebber op aarde, dat hij uit het land Sinear trok naar Assur en daar Ninive bouwde en andere steden. Maar JB zegt: Uit dat land [Sinear] kwam Assur, de bouwer van Ninive, etc. De NRSV steunt dit niet, zegt als NBG: Uit dat land ging hij [Nimrod] naar Assyrië… En ook de Canisius laat hem oprukken naar Assjoer. Maar nergens wordt gezegd dat Assur een zoon is van Nimrod, zoals http://yahweh.org/publications/articles/tree/tree_of_life.pdf beweert in noot 10.]

Assur, de stad, is gelegen op een imposante heuvel, die naar men vermoedt een heilige plek was in prehistorische tijden. Deze heiligheid zou zijn uitgebuit om van Assur, die eigenlijk geen god was, naar de Mesopotamische theologie in te vullen als Enlil [CH: d.w.z. oppergod als Zeus, Jupiter, etc.]. Ik spring naar de Sargonidische tijd, waarin het een algemene gewoonte werd van de schrijvers om de naam Assur te schrijven met de tekens AN.ŠÁR, wat oorspronkelijk werd gebruikt om een oergodheid mee aan te duiden in de Babylonische theogonieën. Er schijnt een ideologische coup achter deze innovatie te liggen. In één Babylonische theogonisch systeem gaan Anšar en Kišar – letterlijk ‘hele hemel’ en ‘hele aarde’ – vooraf aan de Babylonische hoofdgoden Enlil en Ninlil, gescheiden van hen door Enurulla en Ninurulla, ‘Heer en Vrouw van de Oerstad’. Op deze wijze werd de Assyrische Assur, die in het geheel niet voorkwam in het Babylonische pantheon, tot de hoofdgod van allen gemaakt. Dit wordt expliciet gesteld in een geleerd Assyrisch verklarend werk: ‘Er wordt gezegd in de “Enuma eliš”, Toen hemel en aarde nog niet waren geschapen, ontstond Assur (AN.ŠÁR). [Zie artikel beneden uit n. 104: It will surely not have escaped the attention of Mesopotamian mystics that 360 multiplied by ten yields 3,600, the number of totality and perfection (ŠÁR).]

Na zijn inname van Babylon in –689 probeerde Sennacherib een aantal religieuze hervormingen door te voeren. Deze hielden een poging tot het vervangen van de cultus van Marduk in Babylon door een analoge cultus in Assyrië, waarbij Assur de rol speelde van Marduk. (DDD 200-202)

Assur als hoofdgod boven de levensboom zwevend is op veel afbeeldingen te zien. Een fraaie prent is te zien op http://spirit-of-the-land.co.uk met de tekst: “Ancient Assyrian stone carving indicates the central Tree representing the divine world order maintained by the king as the representative of the god Assur who is embodied in the winged disk or sun hovering above the Tree as a reflection of the divine cosmic order.”

Assurnasirpal King Before the Sacred Tree (foto Bible History)

Dezelfde afbeelding, maar dan getekend, is te zien op http://www.bible-history.com/ibh/Assyrian+Customs/Worshipping/Assurnasirpal+King+Before+the+Sacred+Tree met de tekst: “Assur-nasir-pal, king of Assyria, about BC 885-860 and winged attendants performing a ceremony before a sacred tree. Above is the emblem of the god Assur.”

Deze fraai gekleurde foto https://covenantofbabylon.files.wordpress.com/2013/04/sumerian.jpg is te vinden op de site https://covenantofbabylon.wordpress.com/2013/04/28/the-assyrian-tree-of-life, waar het volgende wordt gezegd over de afbeelding met de koning:

“Two fundamentally important points have nevertheless been established concerning the function of the Tree in the throne room of Ashurnasirpal’s palace in Calah. Firstly, Irene Winter has convincingly demonstrated that the famous relief showing the king flanking the Tree under the winged disk corresponds to the epithet “vice-regent of Assur” in the accompanying inscription. Clearly, the Tree here represents the divine world order maintained by the king as the representative of the god Assur, embodied in the winged disk hovering above the Tree. Secondly, it was observed some time ago that in some reliefs the king takes the place of the Tree between the winged genies. Whatever the precise implications of this, it is evident that in such scenes the king is portrayed as the human personification of the Tree. Thus if the Tree symbolized the divine world order, then the king himself represented the realization of that order in man, in other words, a true image of God, the Perfect Man. If this reasoning is correct, it follows that the Tree had a dual function in Assyrian imperial art. Basically, it symbolized the divine world order maintained by the Assyrian king, but inversely it could also be projected upon the king to portray him as the Perfect Man. This interpretation accounts for the prominence of the Tree as an imperial symbol because it not only provided a legitimation for Assyria’s rule over the world, but it also justified the king’s position as the absolute ruler of the empire. The complete lack of references to such an important symbol in contemporary written sources can only mean that the doctrines relating to the Tree were never committed to writing by the scholarly elite who forged the imperial ideology but were circulated orally.”

Een foto op Pinterest (https://nl.pinterest.com/pin/335729347202325331) heeft de volgende tekst: “Amber Normandy heeft dit bewaard op Supernatural History: Assyrian tree of life 2400-600 BC. Folklore: SYMBOL OF THE GOD ASSUR SURMOUNTING AN ASSYRIAN REPRESENTATION OF THE OLD BABYLONIAN TREE OF LIFE. Above is the winged sun-disk of Egypt, the borrowed symbol of the Assyrian Sun-god Assur, shooting deadly arrows. Below is the beautiful symbol of the tree of life, which originated in old Babylonia.” Uiteraard is de ‘winged sun-disk’ hier niet Egyptisch (wat overigens samenhangt met de foute datering van het Egyptische materiaal). Assur is ook geen ‘sun-god’, maar een planetaire god, Jupiter, net als Marduk en Enlil. Dat zitten in een ring met vleugels (wat door Von Däniken-aanhangers wordt gezien als het zitten in een ruimtevaartuig) is ook bij andere goden van dezelfde categorie te zien zoals Ahura Mazda, zie https://nl.pinterest.com/pin/461337555553383063 met de tekst: “Pedro Rueda Gargurevich heeft dit bewaard op Relieves: Ahura Mazda, supreme god in ancient Iranian religion, especially in the religious system of the Iranian prophet Zoroaster (7th century–6th century BCE).” Of https://nl.pinterest.com/pin/60446819969309117 met de tekst: “Michael heeft dit bewaard op Ancient Near East : Achaemenids: Farvahar stone carving #Achaemenids.” Maar in Assyrië is het dus Assur, zie https://nl.pinterest.com/pin/288793394826923648 met de tekst: “Judi O heeft dit bewaard op Anunnaki~Gods of Sumer: Assyrian Alaha Ashur.” Dit is kennelijk iets moderns, want zie https://nl.pinterest.com/pin/175218241724995718 met de tekst: “Pierressalon Noghli heeft dit bewaard op Domara Orchestra: Assyrian Alaha Ashur Domara Orchestra of Assyrian Stars.” Anyway, een andere getekende afbeelding op https://nl.pinterest.com/pin/359865826446197304 met de tekst: “Elle Zirwanda heeft dit bewaard op Azadoota band costume inspiration: Ashur.” Op de foto https://nl.pinterest.com/pin/467600373795883138 staat duidelijk te lezen: ‘The Assyrian God Asshur’, maar de tekst erbij zegt: “જગ્યા પરાયું heeft dit bewaard op Mythology: Annunaki warrior in his flying machine. In India geloven ze erg in vliegtuigen in oude tijden. Sommigen denken dat dit https://nl.pinterest.com/pin/459156124500614877 Zoroaster is, de profeet, in plaats van de god Ahoera Mazda. Als je de site zelf bezoekt, dan blijkt dat ook. Anderen hebben het wel correct, zoals https://nl.pinterest.com/pin/25614291602639255.

De Fin Simo Parpola geeft de volgende introductie aan zijn artikel over de Assyrische Levensboom: “A stylized tree with obvious religious significance already occurs as an art motif in fourth-millennium Mesopotamia, and, by the second millennium B.C., it is found everywhere within the orbit of the ancient Near Eastern oikumene, including Egypt, Greece, and the Indus civilization. The meaning of the motif is not clear, but its overall composition strikingly recalls the Tree of Life of later Christian, Jewish, Muslim, and Buddhist art. The question of whether the concept of the Tree of Life actually existed in ancient Mesopotamia has been debated, however, and thus many scholars today prefer the more neutral term “sacred tree” when referring to the Mesopotamian Tree.” (https://www.atour.com/education/pdf/SimoParpola-TheAssyrianTreeOfLife.pdf)

Over Assur zegt hij in n. 75: “In Assyria the crown also occurs as a symbol of Aššur by virtue of Aššur’s equation with Anu and Enlil (see Reade, “Shikaft-i Gulgul: Its Date and Symbolism,” Iranica Antiqua 12 [1977]: 38; K. Tallqvist, Der assyrische Gott, StOr 4/3 [Helsinki, 1932], p. 13; and n. 94 below); this aspect of Aššur is referred to in Assyrian cultic texts as Aššur-Crown or Aššur-Enlil, while Aššur himself is referred to as plain Aššur or Aššur-Aššur (see, for example, 3R 66 i 14, iv 20 and v 24 f.).
Noot 92 luidt: “On the special status of Aššur within the pantheon, see also Lambert, “The God Aššur,” Iraq 45 (1983): 82-85, who points out, among other things, that this important god “lacks the family connections which are characteristic of all the major gods and goddesses of the Babylonians and Sumerians, uniting them in one big clan…. One seeks in vain for his identity” (p. 82).
Hoofdtekst p. 184-5: This strongly suggests that this important god has to be identified with the winged disk over the Assyrian Tree from which the Divine stream emanates and, accordingly, is identical with the transcendent God of Kabbalah, En Sof. As a matter of fact, the various spellings of Asur’s name can, without difficulty, be interpreted as expressing the idea of the One, Only, or Universal God, …
Noot 94 hierbij luidt: “Aššur is commonly referred to as “the God” in Assyrian cultic texts (e.g., KAR 215 r. ii 9; van Driel, Cult of Aššur, pp. 88:36 and 136:16 ff.; Ebeling, “Kultische Texte aus Assur,” Or. n.s. 22 (1953): 36 r. 5 ff. and 39 r. 4) and identified with Anu in god lists (see Lambert, “The Gula Hymn,” p. 130, and see also n. 75 above and pp. 191 f. below). In Craig, ABRT I 83, Aššur is called “king of the totality of gods, creator of himself; father of the gods, who grew up in the Abyss; king of heaven and earth, lord of all gods, who emanated (lit., “poured out”) the supernal and infernal gods and fashioned the vaults of heaven and earth”; in SAA 3 no. 34:53 ff. and 35:44 ff., he is said to be “dressed in water” (see n. 96 below) and have “come into being before heaven and earth existed.” Note that the solar disk in Aššur’s icon is sometimes replaced by two concentric circles with a point in the center (see Collon, ‘First Impressions’, no. 340; Danthine, ‘Palmier-dattier’, fig. 488), identical with the Kabbalistic diagram illustrating the manifestation of En Sof as the Universal Monad (Poncé, Kabbalah, p. 52). For the Apsu (Abyss) as ocean of light, see nn. 69 and 96.
Noot 96 zegt: “The “garment of water” covering Aššur (n. 94) is a metaphor identifying him as “the ocean of divine light, to whom all returns”; on this Kabbalistic metaphor, also used in Christian, Muslim, and Indian mysticism, see Idel, ‘Kabbalah’, pp. 67 ff. On seals, the Icon is often abbreviated to a mere winged disk (see Appendix B, pp. 201-2 below).
Uit n. 103: This association [with King Helios] explains the particular form of the solar disk in Aššur’s icon (see n. 93 above): the Maltese Cross symbolized the turning points and thus gave the disk a cosmic dimension, making it a symbol of the universe. The wavy lines radiating out between the arms of the cross, sometimes terminating in palmettes (Calmeyer, “‘Das Zeichen der Herrschaft… ‘,” pp. 142 f. and 150), turn the disk into a variant of the eight-pointed star symbol of Istar (n. 101), representing the divine pleroma in the form of a four-spoked wheel. The wheel form certainly referred to the eternal rotation of the seasons and thus added to the disk the notion of eternity. We thus have the following string of associations: Sun = Year = Universe = Eternity. It is not difficult to see why both Christ and Mithra were associated not only with the year but also with the sun and (Mithra) with the Zodiac.

Een belangrijke noot is 106: “In light of the evidence discussed above, it is clear that the emergence of the Tree, and the monotheistic ideas connected with it, correlates with the rise of the Middle Assyrian Empire and the assumption of the title “king of the universe” by the Assyrian emperors; the doctrine of “unity in multiplicity”, of course, admirably suited the structure of this empire, which was not just a large multinational state but a veritable pleroma of diverse semi-independent vassal powers unified under the absolute power of the king. The title “king of the universe” is already attested for the founder of the empire, Aššur-uballit I (1369-28), and his Babylonian contemporary Burnaburiaš II (see Seux, Epithetes, pp. 308 ff.: the single attestation of the title for Kurigalzu I listed there comes from a late copy and is uncertain); the numerical spelling of the word “universe” with the sign ŠÁR, “3,600,” however, becomes established only under Adad-nirari I (1305-1274) and Kurigalzu II (1332-1308), the son of Agsur-uballit installed by the latter on the Babylonian throne. It is worth noting that the first attestation of the spelling AN.ŠÁR = Aššur likewise occurs in an inscription of this very Kurigalzu II (see Seux, Epithètes, p. 311).
[According to Velikovsky is Burnaburiash Shalmaneser III, etc. Het probleem is dus kunstmatig uit elkaar getrokken.]
[Het artikel wordt geciteerd op http://www.crystalinks.com/kabbalah.html.]

Terug naar de ‘winged Genie’ (zoals het moet zijn, niet ‘genii’, wat het meervoud is), zie https://en.wikipedia.org/wiki/Winged_genie. Dit is de gebruikelijke term voor een veelvuldig voorkomend motief in de Assyrische sculptuur. Gevleugelde genii zijn meestal bebaarde mannelijke figuren met vogelvleugels op de rug. Ze komen veelvuldig voor in paleizen of konklijke plaatsen, met name in Ashurnasirpal II’s paleis Kalhu en Sargon II’s paleis Dur-Sharrukin. Er zijn 3 soorten: 1. Met een helm; 2. Met een diadeem i.p.v. een helm; 3. Mannen met een vogelhoofd. Deze genii zijn geïnterpreteerd als wijzen van vóór de Zondvloed, in het Akkadisch ‘apkallus’. Ze waren wezens die bestonden tijdens een godgelijke generatie van de mensheid. Ze waren nauw verbonden met de god Enki. Andere referenties zien de apkallus als gereinigde mensen die waren gezonden naar Apsû, het ondergrondse zoetwaterrijk van Enki/Ea door Marduk de heersergod.
Een opmerking uit de functies: “Some theories state that these symbols are directly related to the cult of Assur, where the sun symbolizes Shamash the sun god and the tree symbolizes Assur himself. Therefore, it is inferred that the genii protecting the tree represent the supernatural forces that the Assyrians believed were protecting the earth and more importantly the Assyrian Empire.”
Er is zelfs een paragraaf genaamd ‘Similarity to the king’. Vanwege de barokke aard van de koningen en de genii is het vaak onmogelijk tussen beide te onderscheiden. Ze zijn identiek gekleed en als de genie geen vleugels had, was er niets om hem van een mens te onderscheiden.

Bas-relief (probably) of an Apkallu figure from the temple of Ninurta at Nimrud (foto Wikipedia)

De Apkallu (https://en.wikipedia.org/wiki/Apkallu) in het Akkadisch of Abgal in het Soemerisch zijn de 7 wijzen, demigods, geschapen door Enki/Ea om cultuur te vestigen en beschaving aan de mensen te geven. Ze zijn gered tijdens de vloed, dienden als priesters van Enki en als adviseurs of wijzen voor de vroegste koningen van Soemerië vóór de vloed. Ze zouden de mensheid de Me (morele code) hebben gegeven, de vaardigheden en de kunsten en daarom worden ze soms de ‘Vaklieden’ genoemd. Ze werden gezien als visachtige mensen die opdoken uit het zoetwater Abzu. Gewoonlijk worden ze weergegeven met het onderlijf van een vis of gekleed in een vis.

Dit is allemaal goed en aardig, maar op de pagina zijn geen vismannen te zien; daarentegen zijn er alleen gevleugelde figuren te zien, de bekende beelden uit Nimrod, van tweemaal een gevleugelde man en van een man met adelaarskop en vleugels. Gezegd wordt: Apkallu-reliëfs komen prominent voor in Assyrische paleizen als beschermers tegen boze geesten, vooral tijdens het Neo-Assyrische rijk (911-605). Ze verschijnen in drie vormen: met een vogelhoofd, een mensenhoofd of gekleed in een visjas.

Ik kom nu bij de site http://firstlegend.info/The%20Apkallu.html. Hier lezen we:

“My impressions and beliefs on this subject differ to a substantial degree. As far as the fish men are concerned, all fish men are apkallu. The Sumerians, Assyrians and Babylonians have stated it as so. As for the three different humans I think we are looking at three different things. 1.) The wingless human figures I believe are simply human despite the classic posture and are not apkallu in the sense that they are semi-divine. These human figures are perhaps a form of a genie that have an apparent relationship to the apkallu. I did search for images of wingless apkallu humans but was not able to locate any that had a pine cone icon in hand. It would seem to confirm what Enoch wrote. Mortals were not allowed access to the Tree of Life. The bas relief that was in the temple at Nineveh in Assyria (now in the British Museum) has both human and apkallu figures in the classic apkallu pose. It is my suggestion that the king in stereotypical fashion flanks the sacred tree with the eagle headed apkallu standing directly behind. This composition reinforces the relationship of the apkallu with the king. It is not surprising that a figure with no wings is attending the Tree of Life for the king did govern by divine rule and made every attempt to surround himself with graphics, statues and even his throne contains icons of divinity. It hearkens back to Daniel 4:20-22 KJV in which he tells Nebuchadnezzar the meaning of the dream in terms of the Tree of Life, the world tree, the axis mundi: “20 The tree that thou sawest, which grew, and was strong, whose height reached unto the heavens, and the sight thereof to the whole earth; 21 Whose leaves were fair, and the fruit thereof much, and in it was meat for all; under which the beasts of the field dwelt, and upon whose branches the fowls of the heavens had their habitation: 22 It is thou, O king,” Note: “it was meat for all” is a reference to the fruit of the tree. This passage from the Bible has its parallel with the Myth of Erra where Marduk inquires “Where is the mesu tree, the flesh of the gods, befitting the king of totality, the pure tree, majestic youngster which is fitting for lordship, whose foundation reached one hundred double-hours through the vast sea of water, the depth of the underworld, whose crest extended to the upper world, the heaven of Anu?”. So the king who is attending to the Tree of Life is only human despite the classic position and thereby not an apkallu meaning the king is not semi-divine. However, the eagle headed figures are apkallu.”

Verderop op dezelfde site: “But it was the Assyrians who used the eagle headed figure for the apkallu in some of their reliefs. So if the incantation says all seven were fish men what or who are the bird men? It is not just the Assyrians who considered all apkallu as fish men, so did the Babylonians (and Sumerians).”

“Although I had seen images like this (http://firstlegend.info/babylonian-solar-disk-ashur-tree-of-life.jpg) I did not connect it with the apkallu Assyrian figures. The copy describing where I first saw it states “babylonian solar disk ashur tree of life” but it resembles the bas relief panel that was in the temple at Nineveh located behind the throne. If it is Babylonian then the tradition of the eagle headed apkallu is a shared concept with Assyria. The Babylonian description for it is the most popular with many sites displaying this image. I believe it is in fact Assyrian based on the Ashur winged disk which is not Babylonian. The only way it could be considered as Babylonian is if it from the period of time when Babylon was ruled by Assyria which is 911-605 BC. I did run across the art work of this cylindar in a book by George Smith titled “The Chaldean Account of Genesis” 1876. In it the description states “from the seal of a Syrian Chief, ninth century B.C.” On a blog by Anne Whitaker she labels it as Akkadian as it is also on the web site mega.nu. It is even called Sumerian which obviously it is not (greatdreams.com). But in the end it is verifiable that it is indeed Assyrian and not Babylonian or Akkadian. The Syrian Chief was Mushezib-Ninurta who was an Assyrian vassal at 883 BC. The king in mirror image is King Ashurbanipal II (bibliotecapleyades.net). The reason for researching this image was to see if there were any Sumerian images of eagle headed genii. I originally thought this may have been the cylinder that I saw somewhere of similar art work. Its not. There does not seem to be any evidence that the eagle headed apkallu have a root in Sumeria.

“What we do know about the apkallu is that they are superhuman, a semi-divine creation of Enki, who pick the fruit of the Tree of Life to put into their pouch. This concept would mean there is by implication a human element involved which needs a superphysical energy to survive the extreme reaches of time for which the apkallu supposedly lived. The first apkallu is Oannes/Adapa whose city is Eridu, Sumeria’s first city. He would be the eldest and by Sumerian reckoning about 450,000 years old and out living all human antediluvian kings who according to the Kings List already had extraordinarily long lives. So if these beings are only semi-divine, that is a divine/human hybrid, then they are picking the fruit and not using the cone for pollination or cleansing but for sustenance. The cone is the fruit of the Tree of Life. That’s why its called the Tree of Life because it confers immortality and all representations of it include the fruit in some form, the most popular being the so-called pine cone. The apkallu were teachers, sages with a spiritual message of righteousness and brought the arts of civilization to mankind and because of their antiquity have an unfathomable wisdom.” (See also http://www.bibleorigins.net/EzekielsCherubim.html and http://www.bibleorigins.net/CherubimOrigins.html)

Meer Assyrische Apkallu met adelaarshoofden op http://www.mygodpictures.com/category/god-apkallu.

Verder: https://therealsamizdat.com/2015/08/22/kvanvig-the-apkallu-are-on-the-borderline-between-the-human-and-the-divine. Hier staan ook de drie typen Apkallu afgebeeld met links de ummânū, in het midden de Nisroc vogel-apkallū en rechts de antediluvische purādu visman. Over de vogelman wordt gezegd: “They traditionally served as advisors to kings. Their association with sacred trees, as they are often portrayed, remains somewhat perplexing. This apkallū makes the iconic gesture of exorcism and liberation of sin with the mullilu cone in his raised right hand, and the banduddu water bucket in his left hand.” (Zie https://www.flickr.com/photos/lanpernas2/8606000868)

De ‘Abgal afgebeeld op een rolzegel uit Assyrië’ is te zien op https://nl.wikipedia.org/wiki/Abgal#/media/File:Mesopotamian_cylinder_seal_impression.jpg. We zien een vrij kleine levensboom met links ervan een vis-abgal en rechts ervan waarschijnlijk de koning. Boven de boom zien we boven de maanboot in een gevleugeld vliegtuig 3 figuren zitten, in het midden Assur naar ik aanneem, de koning met aan weerszijden 2 apkallu’s, een met helm en de ander met de diadeem (?). De ster met de vele stralen is naar mijn mening Ishtar-Venus; de overeindstaande lans-boom is het teken van Nergal-Mars; de draak is Tiamat; en de zeven stippen uiterst links tenslotte zijn volgens mij de apkallu of 7 wijzen.

Aššur, Apotropaic plaque of a bird-apkallu (foto Allard Piersonmuseum)

In het Allard Piersonmuseum in Amsterdam bezitten ze een afbeelding van een vogelapkallu (http://www.livius.org/pictures/iraq/qalat-serqat-assur/assur-apotropaic-plaque-of-a-bird-apkallu), die wordt omschreven als: “Aššur, Apotropaic plaque of a bird-apkallu”. Hij wordt gedateerd ca. 800-ca. 612 BCE, dus Neo-Assyrisch; wordt met Aššur de vindplaats bedoeld of is dit een voorstelling van Aššur, als een vogel-apkallu? Er is nog een andere apkallu te vinden in het Allard Piersonmuseum (https://mainzerbeobachter.com/2015/07/09/zeven-wijzen), genaamd “Een van de zeven wijzen”. Het is Uanna, hier afgebeeld op een kleine Assyrische plaquette. Deze Uanna kennen we beter onder de Oannes (zie http://www.livius.org/pictures/a/assyrian-art/neo-assyrian-plaque-of-oannes).

In de DDD wordt door J.C. Greenfield ook ruime aandacht aan de Apkallu besteed. Het gaat mij hier vooral om de Assyrische connectie. Sennacherib schepte op kennis te zijn gegeven gelijk aan die van de apkallu Adapa. Adapa wordt wel gelijk gesteld met de zojuist genoemde Uanna, dus dat was geen geringe claim van de koning van het universum. Ashurbanipal, trots op zijn vaardigheid in de schrijfkunst, schepte op “de vaardigheid van de apkallu Adapa, het esoterische geheim van de hele schrijftraditie” te hebben begrepen. Hij wordt de afstammeling van zowel een apkallu (Sennacherib) als Adapa (Esarhaddon) genoemd door een van zijn haruspices. Het was waarschijnlijk in de Neo-Assyrische tijd, dat de titel apkallu zich verbreidde naar de Arameeërs, en ook naar de Arabische stammen. In de Nabatese, Palmyrische en Hatreense inscripties is het een soort priester.

De wijzen ná de vloed worden ummânu genoemd, een term die de beheersing van een moeilijk onderwerp aanduidt of het zeer getraind zijn in een vaardigheid. Diverse literaire werken worden toegeschreven aan bepaalde ummânū en in latere periodes functioneerden zij als raadgevers van het rijk. De apkallū waren ook de bewaarders van esoterische kennis, die vervolgens de geprezen bezitting van de ummânū werd. In een tablet uit de Seleucidische periode gevonden bij de opgravingen te Uruk worden de antediluvische apkallū en de postdiluvische ummânū opgesomd tezamen met de koning die ze dienden. Dus Uanna (Oannes) is de apkallu van Aialu (ook Alulu) de eerste koning, en de lijst eindigt met Aba’enlildari, die de Arameeërs Ahiqar noemen, de ummânu van koning Esarhaddon. (DDD 136)

Greenfield geeft ook een beschrijving van rituelen, waarin kleifiguurtjes van de zeven apkallū werden gebruikt met een apotropeïsche [i.e. onheilafwerende] functie. Er waren drie typen apkallū, de zeven anthropomorfische ūmu-apkallū, die werden geplaatst aan het hoofdeind van het bed van de zieke persoon, de zeven vogel-apkallū, die werden begraven tegen de muur in een aangrenzende kamer, en de zeven vis-apkallū, die de drempel van de slaapkamer bewaken, met twee verdere groepen van vis-apkallū, begraven voor en achter de stoel, bewaard in de kamer. De ūmu-apkallū waren gemaakt van hout, de andere van klei. (DDD 136f)

In ‘Mesopotamian Protective Spirits: The Ritual Texts’ van F. A. M. Wiggermann, 1992, p. 74 wordt gesproken van Lamaštu amuletten, waarop soms een figuur, die een sjaal draagt, die de benen bedekt, eenmaal duidelijk met hoofdband, verschijnt aan het hoofd- of voeteneind van het bed van de zieke man, tezamen met vis-apkallū of alleen. Zijn rechterhand groet of houdt een hoekig object vast, zijn linkerhand is geplaatst op het bed, op een wierookvat of houdt een vierkant object of de emmer. Hij is nooit gevleugeld. Frank, die de vis-apkallū beschouwt als een vermomde priester, dacht dat de tweede figuur bij het bed een assistent-priester was. Thans zien we de vis-apkallū niet langer als priesters en dus zijn de mannen bij het bed eerder assistent-apkallū dan assistent-priesters. De ‘mannen’ zijn duidelijk bezig met dezelfde activiteiten als de vis-apkallū, en de teksten die de visuele representaties van goedgezinde bovennatuurlijke krachten beschrijven bieden geen andere kandidaat voor de identificatie van deze apkallu-achtige figuur dan de ūmu-apkallū.

Dit wordt gevolgd door een paragraaf over de identificatie van ūmu-apkallū op reliëfs. De beschrijving en aanroeping van de ūmu-apkallū maken duidelijk dat ze anthropomorfische figuren van menselijke afkomst zijn; het materiaal waarmee ze gemaakt zijn onderscheidt hen ook van de goden en de monsters en de apkallū van niet-menselijke afkomst. Dat de hoorns der goddelijkheid ontbreken in de beschrijving is dus niet toevallig. Verwezen wordt naar het bovenstaande: slechts één figuur is aanwezeg voor de identificatie met de ūmu-apkallū; deze figuur dient als een toets bij enige identificatie van de ūmu-apkallū in de minder duidelijke context van de paleisreliëfs. Er is geen reden waarom de ūmu-apkallū moeten verschijnen op de reliëfs; de tekst geciteerd door Reade kan hebben behoord bij vis- of vogel-apkallū.

[p. 75] De vogel-apkallū: griffioen demon. Knielend (met dennenappel en emmer). Andere activiteiten zijn het aanvallen van dieren en monsters; wanneer ze aanvallen, houden de ūmu- en vogel-apkallū niet de exorcist-gereedschappen vast, maar wapens, bijv. een zwaard, een boog, een bijl, een haak, een kromzwaard en een dolk. Hij houdt de hemel vast (?). Hij scheurt een tak af van de ‘heilige boom’.
De griffioen-demon komt niet uit Babylonië; daar is hij voor het eerst betuigd op de Assyrianiserende mantel van Nabû-mukîn-apli, begin 1e millenium, die dennenappel en emmer vsathoudt; in Assyrië, Syrië en het noorden is hij veel eerder betuigd.
[p. 85]
De namen van de ūmu-apkallū tonen hen bezig met het verschaffen van leven, overvloed, pracht, schoonheid en recht; van de incantatie tot de vogel- en vis-apkallū is alleen het incipit over; hier zijn de apkallū ‘bewakers’, maṣṣarū, maar van wat is niet bewaard gebleven. De apkallū van gezang I/7 jagen kwaad weg met hun woord; zij zijn de nakomelingen van Ea. In tekst III.C zijn de ūmu-apkallū de ‘zeven wijzen (eršūtu) die niet kunnen worden weerstaan’ en staan aan het hoofd van de zieke man; door hun heilige incantatie geven ze leven aan de zieke en jagen het kwaad op de vlucht.

Zie verder het volgende:

Op Pinterest is het volgende plaatje https://nl.pinterest.com/pin/335307134741468376 te zien met de tekst: “Pembertons Home Design heeft dit bewaard op Carved Stone: Oannes by the tree of life, above, the god Ashur Apkallu (fish) at the tree of life, and under the symbol of Assur. Assyria, s VII AEC – Joseph Campbell “The Masks of God” The term Ahura was also known by the Indians, who pronounced Asura. Are the Iranians who transformed the original “s” in “h”.”

Ook interessant is https://nl.pinterest.com/pin/540783867737738759 met de tekst: Shahin heeft dit bewaard op Persian Empire: Cyrus the Great statue – Bicentennial park Sydney.” Zie ter vergelijking: https://nl.pinterest.com/pin/60446819969308285 met de tekst: “Michael heeft dit bewaard op Ancient Near East : Achaemenids: The royal figure carved on a stone pillar stands before a palace in Pasargadae. It is believed that the figure belongs to Cyrus the Great. The figure wears an Elamite dress, an Egyptian crown, and 4 Assyrian wings- all member countries of the Persian empire. #Achaemenids.”

https://nl.pinterest.com/pin/544583779920470648 Iranology Society heeft dit bewaard op Prehistoric Iran(=Persia), before 650 BCE. (Burnt City, Elamites, Susiana, Sialk, Jiroft, Hasanlu, Amlash, Giyan, Tall-i-Bakun and…): Monuments and exquisite castle of Ziwiye Kurdistan Province, Iran Saqqez in Kurdistan – Northwestern Iran Museum of Sanandaj -IRAN by:Prehistory of Persia page on facebook. @Iranology Society

https://nl.pinterest.com/pin/554998354056154512 Fu Xing (Dwayne G) heeft dit bewaard op now tech: Uratian Gods of Turkey next to Sumerian.

https://nl.pinterest.com/pin/45106433744526519 (tekst niet interessant)

https://nl.pinterest.com/pin/422142165053039891 Susan Curtis heeft dit bewaard op Out There: Can any of the scientists explain, how could this even be comprehendible? Thousands of years ago, thousands of miles away, same in Ecuador and Iraq?

https://nl.pinterest.com/pin/48343395976631166 Yula Sander heeft dit bewaard op Mysterious History: The similarities between ancient cultures on different continents are often overlooked, while they share the same mysterious symbols. One of these similarities is the ‘basket’ some deities are depicted with. What do you think it represents?

https://nl.pinterest.com/pin/316026098836272967 Ben El heeft dit bewaard op Ancient Aliens: Our ancient teachers :: El Libertario

Ter identificatie: https://nl.pinterest.com/pin/289145238556103012 Rawrior Wisdom heeft dit bewaard op MESOPOTAMIA: Cult Of The Sumerian And Babylon Gods and Goddesses…..Not quite but entertaining….