Yvonne Geurts – Micky Hoogendijk: ‘You’re your own cheerleader’, zei iemand tegen me, dat klopt’

In 2009 krijgt Micky Hoogendijk van haar zieke moeder een professionele fotocamera cadeau. Twee maanden na het overlijden van haar moeder verhuist ze naar San Francisco, waar ze zichzelf leert fotograferen. Nu is er een fotoboek én wordt ze internationaal geëxposeerd. Micky vertelt ons alles over haar leven als fotograaf, haar dromen en grootste uitdagingen. ‘Ik heb de afgelopen twee jaar op zwart zaad geleefd om dit te kunnen doen. Maar ik heb een fantastisch leven, reis de hele wereld over en doe wat ik leuk vind.’

Wanneer realiseerde je je dat je van fotografie je werk wilde of kon maken?

‘Vijf jaar geleden verhuisde ik naar Austin, Texas. Ik had daar een heerlijke studio in een huis op een heuvel. Het had een prachtig uitzicht, natuur en veel inspiratie. Binnen de eerste paar maanden rolde daar al het werk uit me. Dat eerste werk werd gezien door iemand in LA, die het weer doorstuurde naar een galerie in Nederland.
Zij belde mij en vroeg naar Meneer Micky Hoogendijk. Grappig, ze had dus niet door, dat ik het was. Toen ze zich dat realiseerde was ze eerst even van slag. Hoe maak ik van een actrice een serieuze kunstenaar?
Maar ze vond mijn werk toch goed genoeg en presenteerde onder andere mijn Ode to Damien op een grote Kunstbeurs in LA, in oktober 2012. Een week later hing ik in Washington DC op een beurs en daar werd Ode to Damien verkocht. Vervolgens publiceerde de Washington Post een foto van mijn werk en schreef er over.
Op dat moment besloot ik, dat dit mijn toekomst was. Het mocht!’

Je stond zelf lang voor de camera als model en actrice. Ook stond je aan het roer van Rob Scholte BV en was je creative director van Supper Club. Welke ervaring uit je eerdere carrière komt nu goed van pas?

‘Ik heb geleerd heel hard te werken, dat je moet reizen om verder te komen, je talen moet spreken en dat je met heel weinig geld ook creatief kunt zijn.
Ik heb geleerd samen te werken. Als acteur ben je voornamelijk bezig met echte emoties over te laten komen via een zwart gat: de camera. Dat doe ik nu vanaf de andere kant. Ik weet hoe eng het kan zijn voor de camera en ben dus goed in het geruststellen van mijn modellen.’

Je doet iets waar veel mensen van dromen. Wat is de sleutel tot jouw succes?

‘Nike: Just do it. Ik ben heel naïef, zie geen beren op de weg en ga er voor. Ik heb een echte passie dus ik sta vroeg op om er mee te beginnen. Het is een heel druk bestaan op dit moment. Ik vergelijk het met een marathon lopen.
Ik vraag ook altijd om hulp. Je kunt het niet alleen doen. Er zijn gelukkig veel mensen, die me weer voorgesteld hebben aan andere mensen en zo gaat de bal rollen. Maar het gaat zeker niet vanzelf. Je moet wel durven. Soms vind ook ik het allemaal nog heel eng, maar angst werkt alleen maar verlammend.’

Als fotograaf werk je veel alleen. Hoe ga jij daarmee om?

‘Ik vind dat best fijn. Soms vind ik het bestaan daar in LA iets te solitair, maar dat maak ik de komende twee maanden weer ruimschoots goed hier in Nederland. Het alleen zijn heb ik ook nodig om rust te vinden. Mijn dromen het werk te laten doen. Alles wat ik maak komt uit mijn dromen. Ook dat heeft werk nodig.
Je moet dus bewust omgaan met je onderbewuste. Maar als ik een grote expositie heb geopend en alleen in bed zit ‘s avonds voelt dat soms best raar. ‘You’re your own cheerleader’, zei iemand tegen me. Dat klopt.’

Wat is de belangrijkste les, die je de afgelopen jaren hebt geleerd?

‘Rust nemen, goed voor jezelf zorgen en doorgaan. Ieder dag weer zeggen: ‘Ik kan dit’. En vertrouwen in jezelf hebben. Toeval bestaat niet volgens mij en als je openstaat voor het leven komen de dingen naar je toe.
Genieten is ook heel erg belangrijk, en goede vrienden, die echt zijn en van je houden. En die angst, waar we allemaal last van hebben, iedere dag weer de deur uit zetten. Je hebt er namelijk niets aan. En LUCK is when opportunity meets preparation. Zorg, dat je alles klaar hebt staan, zodat als het moment komt je het kan vangen.’

Wat vind je de grootste uitdaging?

‘Overleven. Ieder maand weer is het een spel om te zien, of het is gelukt. Zeker in de U.S.. Daar sta je gewoon op straat als het niet lukt.

Alles wat ik verdien gaat weer in het produceren van nieuw werk. Dat moet nog even zo door gaan tot dat de olievlek van mijn werk groot genoeg is om er echt op te vertrouwen.
Als mijn werk op meerdere plekken tegelijkertijd wordt aangeboden heb ik meer kans om te verkopen. Gelukkig wordt mijn werk door echte kunstverzamelaars gekocht. Mijn galerie in Nederland, Eduard Planting Fine Art Photography, is een enorme steun. Wij doen dit in Nederland samen en hebben echt iets moois opgebouwd.
Je moet weten wie je klanten zijn, maar in kunst is het toch altijd iets persoonlijks. Het klikt of het klikt niet. De mensen, die mijn werk kopen, hebben echt een emotie en klik bij het werk. Dat kan ik alleen maar creëren door mooi en goed werk te maken.’

Waar ben je het meest trots op?

‘Dat ik prachtige mensen ontmoet en hen op een mooie manier vereeuwig. Dat mijn werk over de hele wereld bij mensen thuis hangt en dat zij daar blij mee zijn. Dat ik er van kan leven en dat ik het tot mijn dood kan doen.
Dat het een functie heeft in deze rare wereld en dat het mensen tot nadenken zet. Dat ik de camera van mijn moeder kreeg en dat zij in ieder werk zit, dat ik maak. Dat die connectie dus nog heel sterk is.’

Je werk wordt internationaal geëxposeerd, je eerste overzichtstentoonstelling is nu te zien in Museum Jan van der Togt én je hebt je eerste fotoboek gelanceerd. Wat staat er nog op je wensenlijstje?

‘Deze expositie gaat reizen. Ik ga dit dus nog een aantal keren herhalen en dan weet ik ook niet wat het me gaat brengen. Ik ben bezig met nieuw werk en ook dat zal zijn plek vinden.
Ik wil graag met de juiste mensen samenwerken in de kunstwereld en met mijn werk de hele wereld over. De gesprekken. die in diverse landen ontstaan naar aanleiding van mijn werk, interesseren mij enorm. Daar leer ik weer van.’

Welke tip of welk advies heb jij voor andere ondernemers?

‘Er bestaat geen domme vraag. Leur niet met je werk, maar vraag – zodra iemand je werk mooi vindt – of hij of zij je verder kan helpen. Doe het voor jezelf, niet voor een ander.
Geniet en verlies je kwetsbaarheid niet. Je mag best laten zien, dat het niet altijd makkelijk is. Dat is het namelijk voor niemand.
En zaken zijn zaken. Geef jezelf niet weg. Je bent het waard. Haha, You’re worth it. Ook zo’n bekende uitspraak.’

Wil je Micky’s werk zien?

In museum Jan van der Togt in Amstelveen is tot en met 9 juli haar eerste overzichtstentoonstelling te zien, ‘Through the Eyes of Others’. Ook is ze op 7 en 14 mei (van 12.00 – 17.00 uur) zelf in het museum om haar boek ‘Through the Eyes of Others, I see me’ te signeren.

Micky volgen? Dat kan! Via Instagram (https://www.instagram.com/mickyhoogendijk/), Facebook (https://www.facebook.com/mickyhoogendijk) en Twitter (https://twitter.com/mickyhoogendijk).

Yvonne Geurts (32) is de oprichter van MYEVERLANE.COM. In 2014 stopte ze met haar onderneming vonliving.nl ,omdat ze droomde over nieuwe avonturen, waaronder het opzetten van een platform voor vrouwelijke ondernemers. ‘De plek, die ik als ondernemer zelf niet kon vinden, probeer ik hier te creëren. Ik hoop. dat de ervaringen, verhalen en tips van de onderneemsters, die ik spreek, jou net zo zullen inspireren als mij.’

MYEVERLANE.COM, 01.05.2017

https://www.myeverlane.com/interview-micky-hoogendijk/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Micky+Hoogendijk
https://www.wikifeet.com/Micky_Hoogendijk