Edzard Dideric – Korte geschiedenis (164) van een succesverhaal

De geur van succes was geen verzinsel maar bestond werkelijk. In de kerker van de prinses, de enige bewoner van het kasteel, bevond zich een flesje waarin hij zat.
Er bonsde een knappe, maar straatarme jongeman op de poort. De prinses gluurde door het getraliede luikje.
Ja, wát?
De sloeber bezwoer smoorverliefd te zijn.
Op mij?
Hij knikte heftig van ja.
Verbaast me niks, zei ze, in jouw plaats zou ik voor mij ook als een blok vallen.
De jongeman trok de stoute schoenen aan en verklaarde plechtig met de prinses te willen trouwen.
Je bent een lekker ding, zei ze, maar ik zit niet te wachten op zo’n typische klaploper als jij.
Oh, klonk het teleurgesteld.
Er bekroop haar een plaatsvervangend gevoel van eenzaamheid.
Eenmaal getrouwd, prinses, zal ik dat niet meer zijn.
Wat?
Een klaploper.
Hierop vroeg ze hem binnen te komen.

In de kasteelkerker was een plank met een rij flesjes. Zonder etiket en allemaal identiek. Eentje was volgens haar gevuld met de geur der geuren.
Over welke geur, lieve prinses, hebben we het?
Die van succes natuurlijk. Mocht je ‘m eruit weten te pikken, dan trouwen we.
De jongeling, die in zijn leven louter tegenslag had gekend, vroeg haar de geur te omschrijven.
Gaat niet lukken.
Want?
Als koningsdochter werd mij alles in de schoot geworpen. Ik ben zo aan succes gewend dat ik het niet meer ruik. Maar een figuur als jij, die het nooit gekend heeft, ruikt het vast direct.
Goed, ik waag het erop.
Top, zei ze, en overhandigde hem de sleutel van de kerker.

De lang steile trap voerde naar de gewelven van het kasteel. Hij kwam voor een met ijzer beslagen deur te staan, stak de sleutel in het slot en duwde. De ruimte was stikdonker. Hij zocht op de tast naar de plank met de flesjes. Op een zeker moment stootte hij ergens tegenaan. Het ging gepaard met geluid van brekend glas. Een misselijkmakende damp steeg op. Op hetzelfde moment hoorde hij de deur met een dreun in het slot vallen.
Dat heb ik weer, gromde hij, die klote prinses heeft me erin geluisd!
Dat deed je zelf, hoorde hij achter de deur roepen.
Hoezo?
Door mijn succesverhaal te geloven.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric