Bob Witman – Wachten bij een drieluik van pindakaas + Nathalie Faber – Scholte, Blanca en Dalstra exposeren

Wachten bij een drieluik van pindakaas

Ik geloof, dat Paul Blanca en Rob Scholte niet meer zo gebrouilleerd zijn, zegt de galeriehouder. Hij roept Blanca, die net een foto ophangt….

Amsterdam – Het wachten is deze oudejaarsmiddag op het moment, dat Scholte in zijn rolstoel galerie Donkersloot betreedt. Een aantal helden uit de illustere jaren tachtig heeft zich verzameld voor wat bedoeld is als een verzoening van drie vrienden, maar evengoed een mediastuntje kan zijn.

Aan de wand hangt vroeg werk van Scholte (uit 1983, prijzen vanaf vijftien mille) en foto’s van Blanca. Voor in de galerie op een tafeltje een statement van de derde hoofdrolspeler in de affaire Scholte. Drie potten pindakaas op een kleedje. Maker en dichter Koos Dalstra wil er niet bij zijn, maar hij heeft wel laten weten, dat wij in deze drieluik hem Scholte en Blanca mogen zien. ‘De vraag is‘, zegt een kunstenaar droogjes, ‘welke pot straks het eerst ontploft.‘

Maar voorlopig knalt alleen wat vroeg vuurwerk op straat. De chauffeur vertrekt om Scholte van het vliegveld te halen.

Het is een onwaarschijnlijk trio, dat de galeriehouders Peter Donkersloot en Willem van Roy samen heeft gebracht. Drie vrienden uit de jaren tachtig voeren een bitter gevecht sinds Scholte eerst Blanca en later Dalstra ervan heeft beschuldigd een bom onder zijn auto te hebben geplaatst. Het explosief sloeg op 24 november 1994 Scholtes benen weg. ‘Ik had op een gegeven moment zo genoeg van die verhalen‘, zegt Blanca. ‘Ik heb Rob gebeld en gezegd; ik wil met je praten. Ik ga op een klapstoel voor je deur zitten net zo lang tot je naar buiten komt. We hebben vijf uur gesproken. Daarna kon hij niet meer volhouden, dat ik het heb gedaan. Moest hij een andere dader vinden.‘

Scholte kwam in juli zo maar de galerie binnen, vertelt Peter Donkersloot, een ex reclametekenaar, die is gaan schilderen en sinds twee jaar met Willem van Roy een galerie aan de P.C. Hooftstraat drijft. Van Roy overviel op deze zomerdag Scholte met het voorstel om samen met Dalstra en Blanca te exposeren. Er was genoeg geruzied, zei Van Roy. ‘Scholte dacht een paar seconden na, en zei ja‘, zegt Donkersloot. ‘Ik wist niet wat ik hoorde.’ Later bedacht de galeriehouder zich, dat het ‘ja‘ van de kunstenaar eigenlijk wel goed past in de handige mediastrategie, die Scholte in de jaren tachtig tot Nederlands succesvolste kunstenaar maakte.

Naarmate de tijd verstrijkt op de laatste dag van 1998, vervaagt de verzoeningsgedachte van de bijeenkomst. Dalstra wilde sowieso al niet komen en voert nog een smaadprocedure tegen Scholte. Scholte zelf heeft zich alleen nog maar dubbelzinnig uitgelaten over het bijleggen van de ruzie en vertoont zich nog niet. Alleen Blanca spreekt zich duidelijk uit. Het is genoeg geweest. Hij wil verder en heeft nieuw werk te laten laten zien.

Scholtes beschuldiging heeft Blanca jaren van zijn leven gekost. Ook al vond de politie nooit enig bewijs tegen hem, en werden Scholtes complottheorieën steeds onnavolgbaarder, Blanca voelde, dat de juffrouw van de bakker zich afwendde en hoe de verzamelaars hem meden. ‘Museumdirecteuren hebben jaren werk van mij gekocht. Opeens hoorde ik niks meer. Ze denken, straks heeft Blanca het toch gedaan. Zitten wij met dat werk.‘

Buiten ijsbeert Willem van Roy ongeduldig voor de ingang, waar een bordje ‘kunstdetector‘ is geplaatst op een schilders ezel. Geintje, maar Peter Donkersloot zelf is echt een beetje bang. ‘De dader is nooit gepakt. Dit is geen prettige dag voor mij.‘

Mijn kop eraf als ie niet komt, had Van Roy nog gezegd. Binnen rekent niemand ergens meer op. De chauffeur komt terug met een lege auto. Scholte zat niet in het vliegtuig.

De Volkskrant, 2 januari 1999, 0:00

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/wachten-bij-een-drieluik-van-pindakaas~b54036dd/

Scholte, Blanca en Dalstra exposeren

De opening van de tentoonstelling van Rob Scholte, Paul Blanca en Koos Dalstra bij Gallery Donkersloot zorgde donderdagmiddag voor een opstootje in de Amsterdamse P.C. Hooftstraat. Het wemelde er van de pers en duur winkelend publiek, dat even naar binnen wipte. “De P.C. is dé straat van Nederland. Als je hier zit denkt iedereen, dat je arrivé bent”, zegt Willem van Roij, die samen met zijn vrouw Carolien Herweijer en de schilder Peter Donkersloot sinds twee jaar een galerie runt.

Joost Zwagerman, schrijver van het boek Gimmick! – een zedenschets over de coke snuivende Amsterdamse kunstscene van de jaren ’80 waarin de exposerende kunstenaars een rol speelden – opende de tentoonstelling. Zijn speech ging nauwelijks in op het wonderlijke feit, dat Scholte, die bij een bomaanslag in 1994 beide benen verloor, hier samen met de door hem vermeende daders in één ruimte hangt. Alleen Blanca was aanwezig. Van Roij: “Het mediacircus is helemaal niet geïnteresseerd in kunst. Terwijl we met deze tentoonstelling juist iets positiefs willen uitdragen en het verleden vergeten. Maar daarvoor heb je dit spektakel wel nodig.”

Het is vanwege dit spektakel, dat Dalstra niet op de uitnodiging staat en zich distantieert van de media – het zou zijn lopende rechtszaak tegen Scholte wel eens kunnen beïnvloeden. Bij Donkersloot toont deze woordkunstenaar het raadselachtige, flauwe werk Peanuts/3 pots (1998). Het bestaat uit drie pindakaas potjes, waarvan één grote volle (Scholte?) en twee bijna leeg, op een bont gekleurde zakdoek.

Scholte toont ouder werk, een serie schilderijen uit 1983, de tijd, waarin hij zelf nog schilderde in plaats van zijn assistenten.

Blanca’s werk vormt het belangrijkste onderdeel van de show. Hij laat naast eerdere foto’s een portfolio met tien lichttekeningen zien. Op dezelfde wijze, waarop Pablo Picasso in zijn ‘space works‘ met een gloeiend stuk hout een stierenkop tekende, belicht Blanca de film met een aansteker, zaklamp of sterretjes. Binnen 30 seconden tekent hij hiermee in een verduisterde ruimte de Handgun of Two Flowers in a vase.

Is deze expositie een statement? Van Roij: “Ja, in de toekomst moet het over kunst gaan en niet meer over de aanslag. Het hoofdstuk moet worden afgesloten, dat hoop ik echt.”

Tentoonstelling: Rob Scholte, Koos Dalstra en Paul Blanca, t/m 1 januari 1999 in Gallery Donkersloot P.C. Hooftstraat 127, Amsterdam. Dagelijks van 10-22 uur.

NRC, 2 januari 1999

https://www.nrc.nl/nieuws/1999/01/02/scholte-blanca-en-dalstra-exposeren-7429403-a262069

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Dani%C3%ABl+Groen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Koos+Dalstra
https://robscholtemuseum.nl/?s=John+Studulski
https://robscholtemuseum.nl/?s=Paul+Blanca
https://robscholtemuseum.nl/?s=Peter+Klashorst
https://robscholtemuseum.nl/?s=Oscar+Hammerstein
https://robscholtemuseum.nl/?s=Eef+Hoos