Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (9): FRANZ KAFKA | HET PROCES

23 februari 2018Businessplan, Home, Ridderboek, Video4

Aan het eind van Der Prozess (voltooid in 1915, maar pas tien jaar later uitgegeven) wordt de hoofdpersoon Jozef K. door twee schimmige ‘agenten van de Staat’ thuis opgehaald en meegevoerd naar een afgraving. Daar wordt vervolgens zijn strot doorgesneden, waarna hij in de afgraving wordt gesmeten. Zijn laatste woorden zijn: ‘als een hond’. Deze excecutie vormt voor Jozef het einde van zijn ‘proces’. Waarvoor hij wordt vervolgd, weet hij niet en wordt ook niet onthuld. Wel weet Jozef, dat hij totaal onschuldig is.

Voor mij was het lezen van dit boek een hallucinerende ervaring. Aan het begin van het boek wordt Jozef ’s ochtends vroeg ‘gearresteerd,’ maar niet geïnterneerd. Ook ik werd in alle vroegte – om half zeven ’s ochtends – thuis opgehaald en moest wel mee de Goelag in. Net als Jozef had ook ik geen idee, waarom ik gearresteerd werd – ik was immers juist weer vrij gelaten na twee weken detentie! In mijn geval werd nog wel iets genoemd, dat moest doorgaan voor een reden: ik zat in mijn eigen huis! Volgens de zogeheten ‘schorsingsvoorwaarden’ (de condities, waaronder mijn detentie kon worden onderbroken op weg naar mijn proces) zou ik immers in een ‘koophuis’ moeten zitten en mijn huis was een huurhuis! Is mijn verhaal niet nog krankzinniger dan dat in Der Prozess en wordt daarmee niet opnieuw een van mijn vaste mantra’s bevestigd, namelijk dat de realiteit altijd vele malen krankzinniger is dan welke fictie dan ook? Na vier maanden was ik weer op vrije voeten, maar net als in het geval van Jozef in het boek gaat ook mijn ‘proces’ achter de schermen gewoon door. Net als Jozef gewoon naar zijn werk blijft gaan en zijn leven blijft leiden in de wetenschap, dat de Staat bezig is met zijn proces, leef ik ook onder een constante dreiging van terreur door de Staat. Waar zijn ze mee bezig? Wat zijn ze van plan? Komen er nieuwe aangiftes en nieuwe dagvaardingen? Ben ik veilig, waar ik ben? Word ik bespioneerd, achtervolgd, gestalkt? Het uiteindelijke lot van Jozef is precies, waar ik deep down natuurlijk ook bang voor ben en de ‘schimmige agenten van de Staat’ die Jozef excecuteren, komen een op een overeen met wat ik de ‘Demmink squads’ noem: de deep state moordcommando’s van het Koninkrijk der Nederlanden.

Het verbluffende van het boek is, dat het ‘proces’ wat er in wordt beschreven natuurlijk helemaal geen proces is. Het is een grote nachtmerrie, waarin alle acteurs worden aangestuurd door ‘hogere machten,’ die niet zijn te vatten, al helemaal niet door Jozef. Zijn ervaringen met zijn advocaat zijn precies, die van mij met mijn advocaten (een enkele uitgezonderd): er is geen touw aan vast te knopen wat ze doen en uit al hun handelingen komt een bepaalde angst naar voren voor de ‘hogere machten’. De advocaat van Jozef schermt steeds met ‘bepaalde contacten,’ die hij zou hebben ‘bij de gerechten’. Net als ik reeds zo vaak heb moeten doen, besluit ook Jozef zijn advocaat te ontslaan, omdat hij tot de overtuiging is gekomen, dat hij veel beter en effectiever zijn eigen verdediging kan voeren. Het enige concrete, dat gebeurt bij zijn bezoeken aan zijn advocaat, zijn de seksuele escapades met zijn assistent, die het bed in blijkt te duiken met alle cliënten van haar baas. Ook tijdens de bezoeken aan de rechtbank ziet hij allerlei vrouwen rond lopen, die seks hebben met ‘functionarissen’. Blijkbaar had Kafka al door, dat het in het hele rechtsbedrijf maar om een ding gaat en dat ding is niet de inhoud van de zaak en een eerlijke rechtsgang.

Processtukken en concrete wetsartikelen spelen in het boek geen enkele rol. Wel zouden de rechters kunnen worden beïnvloed door bepaalde gedragingen en zelfs door bewegingen en gezichtsuitdrukkingen, al is het zelfs voor de meest eminente ‘deskundige’ volstrekt onmogelijk aan te geven, of te voorspellen hoe die beïnvloeding precies zal uitpakken. Sterker: als een bepaalde handeling op de ene dag een rechter aan jouw kant kan krijgen, kan precies diezelfde handeling er op een andere dag juist weer voor zorgen, dat die rechter een diepe aversie tegen je krijgt. Het is een profetische visie op het Nederlandse rechtsbedrijf anno 2018: een Russische roulette, waarin de wet geen enkele rol speelt. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de behandeling van mijn Micha claim: bij de rechtbank werd ik compleet gevierendeeld en werd mijn claim door honende rechters verscheurd, terwijl het Hof vier jaar later met een arrest op de proppen komt, waarin ik in alle opzichten in het gelijk wordt gesteld. Wel is duidelijk, dat er net als in het boek een ‘hogere macht’ is, die alles aanstuurt en regisseert. Nu weten we, dat deze hogere macht zetelt in het Ministerie van Veiligheid en Justitie, maar gezichten en namen zijn net als in het boek van Kafka niet bekend.

The bottom line is, dat het proces en het hele ‘rechtsbedrijf’ in het boek maar een enkele functie hebben: het vertrappen en kleineren van willekeurige burgers door een satanisch systeem, dat in een delusional power trip maar één belang dient en maar één doel heeft: zichzelf in stand houden ten koste van de samenleving. In het boek doet het systeem dit door een volstrekt onschuldige en willekeurige burger op te jagen, te terroriseren en uiteindelijk te excecuteren. In Nederland zijn we nog niet zo ver, want in mijn geval is in elk geval nog duidelijk, dat de Staat achter me aanzit, omdat ik een bedreiging voor ze vorm. Precies om die reden worden delicten verzonnen en geconstrueerd om tegen mij te kunnen worden ingezet. Het boek van Kafka beschrijft de situatie, die ontstaat als de Staat al zijn tegenstanders heeft opgeruimd, maar toch moet blijven doorgaan met het uitoefenen van terreur om het volk te kunnen blijven onderdrukken. In zo’n situatie keert de Staat zich tegen willekeurige mensen of tegen mensen, die worden ‘aangegeven’.

Franz Kafka – Der Prozess | Ende | Comic

Gepubliceerd op 8 sep. 2015

Eine künstlerische Auseinandersetzung mit dem letzten Kapitel von Kafkas “Prozess” im Rahmen des Deutschunterrichts.

Bildmaterial: Richard Elze
Tonmaterial: Jan Heinke – “Stahlquartett: Das Buch der Farben”
Schnitt: Johann von Ruthendorf