Nieuwe Revu | Erik Brouwer – Een Drugs Diva uit Haarlem Noord

5 februari 2025Rob ScholteBusinessplan, Home, Interview, Locatie, Media, Portretten, Ridderboek0

Een Drugs Diva uit Haarlem Noord

Haar, bij, naam spreekt nog steeds tot de verbeelding. De Haarlemse Bettien Martens, La Bella Bettien, was in de Jaren 90 een belangrijke spil in de internationale drugs wereld. Na haar arrestatie in Italië liet ze als Kroon Getuige vele Kartel Bazen tegen de lamp lopen en werd ze om schreven als ‘De Nieuwe Mata Hari, die de Maffia doet Sidderen’.

Het café staat tegen over de beroemde fontein Fontana dei Quattro Fiumi van Gian Lorenzo Bernini op de Piazza Navona, één van de meest toeristische pleinen van Rome. In de vroege herfst van 1992 zaten hier twee mannen en een hoog blonde vrouw aan een tafeltje met plastic stoelen. Het was 24 september en een broeierige avond. Jassen waren nog lang niet nodig, het plein zat vol toeristen, jongens op motorini S flirtten met meisjes. Obers met vlinder dasjes brachten Espresso en Cappuccino, Italiaanse en Amerikaanse Agenten hadden zich verdekt op gesteld en maakten foto S en camera beelden.

De blondine heette Bettien Martens, in Italië zou ze bekend raken als La Bella Bettien, in Nederland als De Tovenares van het Wit Wassen, Kartel Leden verzonnen de bijn aam ‘La Mona’, De Knappe. Volgens Criminoloog Frank Bovenkerk was ze ‘De Go Between tussen Drugs Organisatities en Onder Werelden in Verschillende Landen’. In zijn boek La Bella Bettien schreef Bovenkerk ‘Zelden Had een Nederlander Het Zo Ver Gebracht in de Drugs Handel als Zij.’ Bettien Martens was 40 jaar en 1,66 meter. Ze was gebruind en droeg een zwarte blouse, in haar haar zat een bloem, op tafel lag haar hoedje. Ze had op hoge hakken gelopen en was vermoeid. Ze was tot laat uit gegaan met een Nederlandse vriendin en ontmoette een leuke Romeinse vent. Later op de avond zou ze hem weer zien en ze had net een nieuwe jurk gekocht.

De mannen droegen zonne brillen, één van hen had een snor. Ospina Vargas, ook bekend als Tony Durán en ‘Papa’, was de baas van het Pereira Kartel, een Colombiaanse Organisatie, die Europa wilde veroveren. Hij was 38 jaar, gebruikte zelf geen drugs en droeg zo als al tijd een smetteloos wit pak. De derde persoon aan de tafel heette Pedro Fellipe Villaquiran. Hij was 36 en de Europese vertegenwoordiger van het Pereira Kartel in Europa, vrienden en zaken partners noemden hem Porto, Pepe, of Pipe. Tony Durán zei, dat hun Italiaans Colombiaanse zaken partner Fausto ook naar de af spraak zou komen, hij wist een nieuwe manier om 2 miljoen dollar wit te wassen en wilde Fausto voor stellen aan een Italiaanse Amerikaan genaamd Vincenzo. Die was de baas van een firma, die het geld van het Pereira Kartel aan het wit wassen was. Althans, dat dacht Tony Durán. In werkelijkheid was Vincenzo een Italiaans Amerikaanse Under Cover Agent en het bedrijf een Front Store.

Jeugd Foto Bella Bettien (fto Nieuwe Revu)

De baas van het Pereira Kartel keek op zijn horloge en zei tegen Porto dat hij moest kijken waar Fausto bleef. Porto ging naar het café ernaast, misschien was hij daar. Een man en een vrouw liepen kalm naar Bettien Martens. De vrouw legde een arm op haar schouders en zei zacht ‘Wij Zijn van de Politie, Mevrouw, U bent Gearresteerd. Please Come with Us.’

Bettien pakte haar hoed van tafel en werd naar een auto geleid. Alle terrassen op de Piazza Navona zaten vol. Volgens de Italiaanse Politie Commissaris Vittorio Rizzi heeft geen toerist iets van de Arrestatie gemerkt.

Tony Durán werd iets later gearresteerd. Hij keek Bettien door dringend aan. Ze moest zwijgen, zou ze zwijgen? Ze keek hem recht in zijn ogen, volgens Bettien wist de Kartel Baas op dat moment dat het mis was. Tony Durán en de andere Kartel Leden hoefden daar niet verbaasd over te zijn. Ze was naar eigen zeggen al tijd duidelijk geweest en had ze vaak genoeg laten weten ‘Als ik Moet Betalen Dan Betalen Jullie Alle Maal.’ Dat zou ook gebeuren.

Rijtjes Huis in Haarlem Noord

Het rijtjes huis heeft een tuintje en staat in een voor malige arbeiders wijk in Haarlem Noord. Bettien Martens, geboren op 24 november 1951, groeide hier op. Haar Limburgse moeder was een vrome katholieke vrouw, die Bettien zonder echt genoot op voedde, daar werd schande over gesproken, klas genootjes plaagden haar. Bettien luisterde soms mee op de trap als haar stief vader haar moeder in elkaar sloeg. Ze had toen al in haar doop brief ontdekt, dat hij niet haar echte vader was en hij zei eens over zijn stief dochters ‘Ze Staan Wel in het Boekje, maar Komen Niet uit mijn Broekje.’

Volgens een zus was Bettien ‘Al Tijd Haantje de Voorste’ en soms behoorlijk dik. Ze werd Majorette bij de Fanfare en liep zo veel mogelijk voor op. Ze droeg als eerste in de buurt een door schijnende jurk, tieners uit de buurt zongen Adèle Bloemendaals hit Het Zal Je Kind Maar Wezen. Ze deed de huis houd school en de avond mavo en was goed in talen. Haar stief vader had een schoon maak bedrijfje, de drie dochters moesten mee werken. Ze droomde van een groots en mee slepend leven, ging naar discotheken in Amsterdam, mannen vonden haar aan trekkelijk, in gedachten was ze een ster. Volgens haar eerste vriendje had ze een ‘Ruime Fantasie’ en ze sprak volgens hem maar één taal perfect, war taal.

Ze had een allergie, waar door haar arm op zwol, een dokter raadde haar aan naar een zonnig land te gaan. Ze was acht tien toen ze naar Torremolinos ging, haar allergie leek weg, terug in Haarlem zwol haar arm weer op. Ze boekte een vlucht naar Marbella, de zwelling verdween, volgens zich zelf was ze ‘Allergisch voor Nederland’.

Ze ontmoette een man genaamd Ignazio. Ze besloot in Marbella te blijven en werkte in een exclusieve mode zaak. Ze was blond, populair en feestte met Saoedische Prinsen, Wit Wassende Russen, Olie Baronnen, Bank Rovers, Film Sterren en Gangsters. Een vriendin zei ‘Jij Gaat Om met Meiden, die Honderd Keer Mooier Zijn dan Jij, maar Jij Steelt de Show.’

Ze ontmoette Rod Stewart, Julio Iglesias en Sean Connery en dronk Rosé, Sangria en Champagne. Ze at kreeft en kaviaar, reed mee in Porsches en Rolls Royces en snoof op zeil boten en jachten coke met bank biljetten. Mensen dachten vaak, dat ze een Film Ster was en zeiden: ‘Waar Ken ik U Toch Van?’ Volgens Bettien had ze wel iets weg van Kim Basinger.

De vrouw legde een arm op Bettiens schouders en zei zacht ‘Wij Zijn van de Politie, Mevrouw, U bent Gearresteerd. Please Come with Us’

Bloemen en Duur Onder Goed

Het ging uit met Ignazio, ze kreeg een relatie met een Colombiaan genaamd Fernando. Hij hield deuren voor haar open, stuurde bij na elke dag bloemen en kocht duur onder goed voor haar. Nooit eerder was ze zo verliefd en dat zou ze nooit meer worden. Fernando handelde in coke, Bettien vond dat niet erg, dat gaf spanning. Wilde ze pakketjes voor hem af leveren? Bettien deed het graag en was er goed in.

Ze verhuisde voor Fernando naar het Colombiaanse Cali. Hij bleek een vrouw en kinderen te hebben, ze maakte het uit, stopte tijdelijk met Drugs Smokkel, ging Engelse les geven en kreeg andere slecht betaalde baantjes. Alles leek verkeerd te gaan, ze zocht hulp bij een vrouw genaamd Lucie. Die wist na kort onder zoek wat er aan de hand was, zwarte magie. De vrouw van Fernando had een stapel foto S van La Mona in een zwarte doos gestopt en die stak ze zo nu en dan in de fik. De vloek was na een ritueel bad opgeheven, in 1985 verrichtte ze haar eerste klusjes voor het kartel, drie jaar later ontmoette ze naar eigen zeggen de grote bazen van het Cali en het Medellin Kartel. In een discotheek in Bogotá zag ze Pablo Escobar. De deuren gingen dicht en ieder één kreeg gratis Whisky en Champagne. Bettien werd uit genodigd voor familie diners, bruiloften en doop feesten en ze dronken Cristal Champagne, rookten sigaren, snoven Coke en roosterden grote stukken rund op de barbecue. Jaren later zou ze de Kartel Leden in een BBC interview ‘Very Sophisticated’ en ‘Very Elegant’ noemen, Ze waren meer zaken mensen dan ‘Gewone Criminele Mensen’ en Bettien zag zich ook als een zaken vrouw.

De fontein op de Piazza Navona in Rome waar tegen over Bella Bettien in 1992 werd Gearresteerd (foto Nieuwe Revu)

Kartel Leden zeiden La Mona No Tiene la Cruz en la Fronte, La Mona draagt geen kruis op het voor hoofd. Daar mee bedoelden ze, La Mona was niet bepaald een heilige. Ze maakte in druk door haar moed en koel bloedigheid, een Colombiaan zei ‘Als Bettien een Man was, Had ze Meer Kloten dan Wij.’ Ze was charmant, leerde snel, leek betrouwbaar en kon goed op schieten met de vrouwen van de Kartel Leden.

Ze werd naar Nederland gestuurd om uit te zoeken hoe de markt daar in elkaar zat. Bettiens moeder was van Haarlem naar een één gezin woning in Roermond verhuisd. Haar dochter vroeg een Bij Stand Uit Kering aan, schreef zich bij haar in en logeerde op zolder. Haar moeder vertelde Frank Bovenkerk, dat er wel eens een Colombiaan was blijven slapen in Roermond en er kwamen eens drie Colombianen ‘Met Grote Snorren’ langs. Mevrouw Martens gaf ze een kopje filter koffie en ontdekte pas veel later dat ze Sicarios waren, Huur Moordenaars voor het Kartel.

Met Behoud van Uit Kering

La Mona had geen auto en droeg onopvallende kleren en sieraden, een Rechercheur zou later zeggen ‘Normaal Zou Je D R Niet naar Om Kijken.’ Ze bleef wonen op de zolder en reed meerdere keren per week op een dames fiets naar het station van Roermond of naar een na bij gelegen zieken huis om daar te bellen. Ze reisde van Nederland naar Zwitserland, Aruba, Venezuela, Colombia en Ecuador, bemiddelde bij miljoenen deals en zorgde er al tijd voor, dat ze haar Uit Kering behield. Ze nam in Roermond de trein naar Amsterdam om naar feestjes en besprekingen te gaan. Bettien kwam in contact met Klaas Bruinsma, Sreten Josic, Charly da Silva, Steven Brown en andere Criminelen. Volgens Frank Bovenkerk vond ze Bruinsma en consorten ‘Een Armetierig Gezelschap’. Alleen Bruinsma had nog ‘Een Beetje Niveau’, de anderen waren ‘Goed Kope Patsers’, die dachten ‘Dat Ze in Miami Vice Speelden’.

Crimineel Steven Brown beschreef haar in zijn Auto Biografie als ‘Een Zeer In Nemende, Beschaafde Blonde Dame’, Ja, ze had zelfs ‘Iets Sexy S’. Bettien droeg vaak mantel pakjes, kon zich op vallend goed verwoorden en sprak zeer beschaafd Nederlands. Steven Brown had al tijd de ‘Neiging Achter Over te Leunen en een Drankje te Bestellen’, ze had zo ‘Stewardess bij de KLM’ kunnen zijn. Haar uiterlijk bracht ook in Nederland mensen in verwarring. De in nemende blondine had geen moeite om geweld te bestellen, niemand moest te laat betalen of haar belazeren. Vaste zin in Bettiens vocabulaire ‘Dan Stuur ik de Joego Slaven op Je Af.’

Ze was op papier de Europese Directeur van een Ecuadoriaans Bedrijf in tropisch fruit, hout, vis en andere Zuid Amerikaanse producten. Op een middag aan het begin van de Jaren 90 belde ze met een Crimineel uit Rotterdam, de lijn werd af getapt. Nederlandse Agenten vroegen zich af wie de vrouw was, ze zou bijna twee jaar worden af geluisterd en gevolgd.

‘Hola Bettien.’ ‘Hola Papá, Qué Tal?’‘
Luister Eens, Jij Hebt een Vis Aan Bieding Nodig, Vis en Tonijn?’
‘Ja, Ja, Send Me Everything You Have, Camaron, Cortina, Dorado, Everything.’
Ze wilde ook garnalen, calamaris, vongole en inktvis, lekker.

Ze at kreeft en kaviaar, reed mee in Porsches en Rolls Royces en snoof op zeilboten en jachten Coke met bank biljetten. Mensen dachten vaak, dat ze een Film Ster was

Eind 1991 zei Tony in zijn kantoor in Cali ‘Heb Je Zin Om voor Ons in Europa te Werken?’

Ze zou 10 procent krijgen, haar onkosten zouden worden vergoed en ze moest het contact leggen tussen het Pereira Kartel en de Maffia. Tegen Frank Bovenkerk zei ze ‘Ik dacht, de Eerste Keer in mijn Leven, dat mij een Vaste Betrekking werd Aan Geboden. Het Soort Aan Bod, dat Je Niet kon Weigeren.’

De meeste drugs kwamen tot dan toe Europa in via Nederland en Spanje, maar het Pereira Kartel zou miljoenen kunnen verdienen door samenwerking met Sicilianen. Een Amerikaan raadde Tony een Italiaanse Amerikaan genaamd Vincenzo aan om drugs geld wit te wassen. Bettien werd in de zomer van 1992 aan hem voor gesteld. Twee Sicilianen genaamd Pino en Nino vertrouwden hem niet, kon Vincenzo geen Agent zijn? Tony vertelde, dat ze niet zo paranoïde moesten zijn.

Vincenzo had een firma genaamd Jessica. Bettien belde een taxi en reed naar de wijk Eur. Ze deed een half miljard lires, 600.000 dollar, in een tas van een bekend mode merk en leverde dat af bij Vincenzo. Dat geld kwam van de Sicilianen en moest bij Tony Durán en het Pereira Kartel in Colombia terechtkomen. Bettien ging twaalf keer met een tas onder haar armen in een taxi naar Vincenzo S kantoor.

Hij had veel personeel, op een bureau stond een telefoon, die om de paar minuten rinkelde, in een hoek ratelde een fax. Ze zette de tas op de grond en haalde er de lires uit. De camera liep. De beelden zouden later worden gebruikt als bewijs materiaal. Ze zou in drie maanden 10 miljoen dollar naar de Firma Jessica brengen.

De samen werking tussen de Maffia en het Kartel ging eerst goed, daar na niet meer. Transporten liepen mis, geld kwam niet aan, het Kartel kreeg grote problemen met de Sicilianen. Dat kwam door Vincenzo, in het echte leven Under Cover Agent John Constanzo. Hij werkte voor de Amerikaanse DEA Drugs Enforcement Administration, en was naar het land van zijn voor ouders gestuurd om de wit was praktijken van de Kartels bloot te leggen.

Bettien, Tony Durán en Porto werden op 24 september 1992 samen met 163 anderen op gepakt bij de Green Ice Operatie. De Politie nam Coke, Hasj, huizen, juwelen en 54 miljoen dollar in beslag. Amerikaanse TV stations openden hun uitz ending met de Green Ice Operatie, veel aan dacht ging naar Bettien uit HaarleM Noord. De Los Angeles Times noemde haar ‘Bettein Martens, A Woman Described by Authorities as A Major Dutch Money Launderer’. De spel fout in haar naam werd in het buiten land vaker gemaakt.

Volgens Politie Commissaris Rizzi liet Bettien bij haar Arrestatie zien ‘Intelligent’ te zijn. Hij legde foto S op tafel, waar op ze stond met Tony Durán en zei ‘Beste Bettien, Je Bent in de Val Gelopen, Je Komt Er Niet Meer Uit, Van Af Je Eerste Dag in Italië Loopt Alles via Ons.’

De Officier van Justitie zei ‘Je kunt Kiezen tussen Dertig Jaar Gevangenis of Mee Werken. Ik Geef Je Tien Seconden.’
Nitto Palma, baas van de Anti Maffia Af Deling pakte meer foto S en toonde camera beelden van Bettien met zakken geld in de Front Store. Ze keek er naar en begon te praten.

Kroon Getuige

Het was 09.45 uur op woensdag 16 februari 1994. De Spijt Optant keek in een camera en zei tegen Recht Bank President Gianvittore Fabbri ‘Ik Ben Bettien Martens, Ik Ben in 1951 Geboren in Haarlem en Wil Antwoorden op Vragen Geven.’ Ze was in juli 1993 tot vier jaar Cel veroordeeld op een Zitting van een kwartiertje, geen journalist wist, dat het plaats vond. De helft van haar Straf was Voor Waardelijk. Ze zette haar Criminele geschiedenis op papier en alles wat ze wist over de mannen, die te recht stonden. Ze zei tegen de Gevangenis Kapelaan ‘Ik Heb Niets te Biechten, want Ik Heb Alles Al aan de Politie Verteld.’ Van daag moest ze haar beschuldigingen her halen in het Paleis van Justitie in Rome. Journalisten moesten door Metaal Detectors om de Recht Zaal binnen te komen, voor de in gang stonden Politie busjes en zwaar bewapende Carabinieri. Werk nemers van Om Roep RAI hadden een straal verbinding aan gelegd, Bettien zat voor een camera in een Politie Bureau naast twee Agenten. In het Paleis van Justitie stond een getraliede glazen kooi met elf Verdachten tussen de 30 en 60 jaar.

De Kroon Getuige was 42. De Rechter sprak haar aan bij haar voor naam, advocaten zeiden vaak ‘La Martens’. De vragen werden gesteld in het Italiaans, ze gaf antwoord in het Engels. Soms corrigeerde ze de Italiaanse vertaling.

Politie Commissaris Rizzi had de Spijt Optant een jaar op het Verhoor voor bereid. Aan lange tafels zaten meer dan tien advocaten met dikke mappen en Bettiens beschrijving van haar mis daad loop baan, een document met de titel Memoriale.

Haar nagels waren donker rood gelakt en de Kroon Getuige droeg een licht paarse trui. Volgens Sietse van der Hoek, de enige Nederlandse journalist in de Recht Zaal, leek ze op Actrice Kathleen Turner, ster uit films als The War of the Roses en The Accidental Tourist. Ze was af gevallen in de Cel, haar gelaat trekken waren ‘Scherper’ geworden. Italiaanse journalisten noemden haar niet alleen meer Bella Bettien, maar ook de ‘De Nieuwe Mata Hari, die de Maffia doet Sidderen’. Was ze mis schien een Dubbel Spionne, had ze al die tijd samen gewerkt met de Autoriteiten? Camera S zoomden heel langzaam in op de Verdachten. Kende de Getuige deze man, ja, hoe heette hij, wat was zijn functie, wat voor iemand was hij, wat kon ze nog meer over hem vertellen? Bettien leek lol aan deze taak te beleven, soms zei ze ‘Iets Terug met die Camera, ik Wil Nog Iets Kwijt over die Meneer Daar.’ Sommige bij namen had ze zelf verzonnen.

Haar voor malige baas Tony Durán stond ook te recht. Hij droeg een wit linnen pak, reageerde nooit boos op wat de Spijt Optant zei en krulde alleen een keer zijn lippen om hoog toen ze hem identificeerde. Voor zijn kooi stond een klein beeld scherm, waar op Bettien met plezier de ene na de andere belastende uit spraak deed. De rechter leek haar wel te mogen. Hij zei eens ‘No, No, Bettien, Sorry, dat Ik Je Onder Breek Bettien, maar Hier Hoef Je Niet Op te Antwoorden.’ Ze had acht jaar in de Onder Wereld gewerkt en een bijna fotografisch geheugen. Volgens Justitie konden bijna al haar uit spraken worden geverifieerd. Ze leek alles te weten, Italiaanse en Nederlandse Rechercheurs noemden haar ‘Een Open Boek’. Volgens Sietse van der Hoek was ze ‘Heel Vrolijk, Relaxed, een Mooie Dag in haar Leven’. In zijn Recht Bank Verslag noemde hij haar ‘In Alle Op Zichten een Voor Beeldige Kroon Getuige’ en hij om schreef de zitting als een ‘Toneel uit een Fellini Film’.

De Officier van Justitie zei ‘Je Kunt Kiezen tussen Dertig Jaar Gevangenis of Mee Werken. Ik Geef Je Tien Seconden’

In de middag vertelde ze over een Maffioso genaamd Colecchia. Bettien en hij waren eens samen naar het Hilton gereden, zijn advocaat wilde weten wat hij onder weg had gezegd. ‘Dat Hij Mij Zo Mooi Vond en Graag met Me (…)’ Geschater in de kooi, verdachten draaiden zich om en wezen naar de oude, kale schuin marcheerder Colecchia. De Zitting werd na tien uur Verhoor afgesloten. De Kroon Getuige keek weer in de camera en zei ‘Grazie.’

Criminoloog Frank Bovenkerk bezocht haar vijf maanden later in de extra beveiligde Gevangenis voor ‘Pentiti’, Spijt Optanten, op een berg in Paliano, zo N vijftig kilometer buiten Rome. Hij reed op een lange stenen, oneffen kronkel weg om hoog, in de verte stond een 16de eeuws kasteel, dat volgens Bovenkerk door Marten Toonder leek te zijn verzonnen. Hij moest door een sluis en gepantserde deuren en moest plaats nemen op een binnen plein met keien, een vijver en een bloemen perk. Na een paar minuten hoorde hij trippel geluidjes, de Spijt Optant kwam op hoge hakken aanlopen. Ze ging tegen over Bovenkerk zitten aan een ruw houten tafel in een bezoekers ruimte. Ze droeg een mantel pakje en geen hand boeien en maakte een bij zonder kalme en ‘Over Rompelende’ in druk. In de binnen tuin schoffelden Spijt Optanten onkruid weg.

Hij sprak 21 keer met La Mona en schreef het boek La Bella Bettien. Ze gaf een interview aan CNN en een Italiaans tijd schrift, kreeg huwelij saan zoeken en was de ster, die ze al tijd had willen zijn. Een journalist van de BBC mocht de gevangenis in om vragen te stellen voor de twee delige docu serie Dirty Money. Ze had piekerig, rood bruin haar, rimpels, zag er moe uit en zei onder meer ‘They Called Me the Lady with the Thousand Faces, Sweet and Nice from the Outside, but A Heart of Stone Inside.’ Ze keek trots naar de interviewer en herhaalde ‘Heart of Stone.’ BBC interviewer ‘In de Ogen van het Kartel heb Je Ze Verraden.’ Ze Draaide haar Hoofd een Paar Centimeter naar Rechts.

‘Ja.’
‘Waarom Heb Je Dat Gedaan?’
‘Om Dat Ik Me Nu Realiseer Hoe Veel Schade Er is Verricht.’
Haar blik veranderde, ze leek kwaad.
‘Daar Om Wilde Ik Praten.’
‘Wat Denk Je, Dat Er Zal Gebeuren als het Kartel Je Vindt?’
‘They Would Kill Me.’

Een Kaarsje voor Bettien

Het was al uren donker toen Bettien Martens op 27 april 1995 in een vlieg tuig naar New York stapte. Op een paar mensen van de Italiaanse Justitie na wist niemand, waar ze daar na naar toe ging. Tony Durán had dertig jaar gevangenis straf gekregen, Sicarios en Maffiosi zouden vast wraak willen nemen, volgens Sietse van der Hoek zal ze ‘Al Tijd en Waar Ook ter Wereld in Angst voor Colombiaanse en of Italiaanse Huur Moordenaars Leven’.

Een Nederlandse Paragnost voorspelde jaren eerder ‘Je gaat Dood en Begint Op Nieuw.’ Dat gebeurde. Ze mocht geen contact meer hebben met haar beste vriendin Jeanne, haar moeder of zussen en kreeg een Nieuwe Identiteit, een Nieuw Gezicht, een nieuw verhaal. La Mona, Bella Bettien, het Gangster Blondje, de Coke Koningin, de Tovenares van het Wit Wassen is nooit meer in het openbaar gezien, Pieter Jan Hagens zei in Hoge Bomen in de Mis Daad ‘De Vrouw met de Duizend Gezichten, Waar is Ze Gebleven?’ Haar moeder heeft een Maria Beeldje in haar Roermondse woon kamer staan en ze brandt nog elke dag een kaarsje voor Bettien.

Bronnen

• Sietse van der Hoek – De Man van Trinidad, 2008
• Frank Bovenkerk –La Bella Bettien, 1995
• Steven Kees Aron Brown – Killing Fields Amsterdam, 2007
• Archieven Los Angeles Times, NRC, De Volkskrant, De Telegraaf
• Hoge Bomen in de Mis Daad, 9 mei 2006

Mis Daad

Erik Brouwer

Nieuwe Revu, 12 oktober 2020,17:04

https://revu.nl/artikel/309571/een-drugsdiva-uit-haarlem-noord

AVRO | Hoge Bomen in de Mis Daad – Het Tweede Leven van Kroon Getuige Bettien Martens, Drugs Diva La Bella Bettien