Groninger Internet Courant – Genoeg is genoeg: veiligheid Groningen in geding + Ir. Derk K. Kremer, VGME – Open brief … + John M. Lanting – En wie goan weer met de trekker noar de NAM

Genoeg is genoeg: veiligheid Groningen in geding

De maat is vol. Er is sinds maandagmiddag geen andere conclusie mogelijk inzake de gaswinning in Groningen.

Sinds er minder aardgas werd gewonnen in Loppersum, leek het er op alsof de bevingen in Groningen beperkt zouden blijven tot kleine trillingen. Een Belgische geoloog had zelfs voorspeld dat er geen grote bevingen meer zouden komen, het leek er op alsof het grote probleem onder controle zou zijn en dat Nederland tijd zou hebben om de gaswinning langzaam maar zeker af te bouwen. En dat we rustig zouden kunnen soebatten over de vraag hoe groot de schadevergoeding zou moeten zijn.

Maar sinds maandagmiddag 8 januari ziet dat er allemaal geheel anders uit. Er kan dus nog wel degelijk een zware beving ontstaan. En als er een klap van 3.4 op de schaal van Richter kan komen, waarom zouden er dan niet nóg grotere klappen kunnen komen? En als de beving wordt gevoed op de Hanzehogeschool en in het UMCG, wie garandeert dan dat er niet ook nog grotere klappen kunnen komen die ook de stad Groningen treffen?

De aardbeving van vanmiddag heeft duidelijk gemaakt dat de veiligheid van Groningers ernstig in het geding is.

Voortaan heeft het geen zin meer om te praten over de vraag hoe groot de schadevergoeding moet zijn. Twee miljard? Drie miljard? Vier miljard?

Die discussie komt plotseling volstrekt achterhaald over. Stik maar in je centen, Staat der Nederlanden en NAM.

Groningen heeft veiligheid nodig. Daarover moet voortaan de discussie gaan. En daarop moeten we De Haag nu aanspreken.

De klap van maandagmiddag 08 januari 2018 kon nog wel eens héél lang na gaan golven, tot ver buiten de Groningse provinciegrenzen.

Groninger Internet Courant, 08 jan 2018, 18:06

http://www.gic.nl/nieuws/aardbevingen—genoeg-is-genoeg-veiligheid-groningen-in-geding-commentaar

Open brief …

Geachte overheid,

Het rijke verleden van Groningen heeft de provincie veel cultureel erfgoed opgeleverd. Uiteraard is er in de loop van de tijd het nodige verdwenen, maar gelukkig zijn er nog steeds veel objecten, die ons aan het verleden doen herinneren. Veel van deze objecten zijn in particuliere handen: eigenaren kiezen veelal bewust voor een monument of beeldbepalend/karakteristiek pand. Met veel tijd en toewijding werden deze pareltjes opgeknapt en onderhouden. Menig eigenaar heeft een kleiner of groter restauratie project onder handen gehad. Wetende, dat de hoeveelheid energie en geld, dat daarin in wordt gestopt, niet altijd terugverdiend wordt. Het is geen economische drijfveer die de eigenaren motiveert. Maar het is de liefde voor hun eigendom.

Sinds de aardbevingen zich manifesteren in onze provincie is dit beeld drastisch veranderd: veel eigenaren zijn murw geslagen en zijn niet meer gemotiveerd in het onderhouden of opknappen van hun monumentaal eigendom. Waar doen ze het voor? In het begin was er nog het vertrouwen, dat de aansprakelijke partij en de overheid met coulance de schade aan hun pand zouden gaan herstellen. De eerste ervaringen waren goed. Echter, na meer dan vijf jaar is dit vertrouwen volledig verdwenen. Eigenaren zijn hun vertrouwen in de overheid op dit punt kwijt. Een overheid, waarvan je mag verwachten, dat deze hen steunt in de strijd met degene, die verantwoordelijk is voor de schade aan hun pand. Maar nog minder vertrouwen is er in een goede afloop van het versterken van hun eigendom: economische motieven voeren, zowel bij de overheid als bij de aansprakelijke partij, de boventoon. Een motief, dat bij de eigenaar ondergeschikt is aan de liefde voor zijn eigendom. Deze economische motieven gaan leiden tot sloop van delen van ons en uw cultureel erfgoed. Voorbeelden hiervan zijn bekend.

Vanuit deze onvrede hebben een aantal eigenaren van monumenten een jaar geleden elkaar opgezocht. Het was een bijeenkomst, waarin veel geklaagd werd en waar eigenaren elkaar veel te vertellen hadden over hun slechte ervaringen: gebaseerd op met name een gebrek aan deskundigheid. Aan het eind van deze bijeenkomst was er maar één conclusie: willen we verandering brengen in het verbeteren van de schade afhandeling en de schadepreventie, dan moeten de eigenaren zich organiseren. Dat is de enige manier om tegengas te geven aan al die partijen die inmiddels belast zijn met het oplossen van de aardbeving problematiek. Eigenaren willen niet langer, dat er óver hun beslist wordt, maar mét hun. Zij willen dat de willekeur verdwijnt, de zorgvuldigheid terugkeert én dat de geboden oplossingen werkelijk toereikend zijn. Per slot van rekening gaat het om hún eigendom, hún veiligheid en hún welzijn. Dat mag nooit uit het oog verloren worden.

De onvrede bij deze eigenaren heeft er toe geleid, dat in het voorjaar van 2017 de Vereniging Groninger Monument Eigenaren (VGME) is opgericht. Het gaat om eigenaren van rijks en gemeentelijke monumenten, beeldbepalende en karakteristieke panden. Een vereniging, die ten doel heeft om te zorgen, dat er goede, acceptabele oplossingen komen voor de schadelijke gevolgen van de aardbevingen. Dat we hier verre van zijn blijkt uit het feit, dat er op dit moment schrijnende voorbeelden zijn van eigenaren, die kapot gemaakt zijn. Zo cru kunnen we het stellen. En dit is nog maar het begin. Het brengt ons op de volgende doelstelling van de vereniging: individuele eigenaren moeten weer in hun kracht gezet worden: de liefde en toewijding voor hun eigendom moet terugkomen. Dit kan alleen als de eigenaren weer vertrouwen hebben in de overheid en de geboden oplossingen. Een voorwaarde voor het behoud van ons gebouwde erfgoed in onze mooie provincie.

De VGME wil dit bereiken door gezamenlijk, vooral positief en constructief, in overleg te gaan: we zullen met zijn allen er aan moeten werken om vanuit het conflictmodel naar een oplossingsmodel te komen. In de basis is de oplossing niet ingewikkeld: het gaat hierbij primair om de relatie tussen de eigenaar en de aansprakelijke partij. Op deze lijn moet zo weinig mogelijk ruis aanwezig zijn. Echter, na vijf jaar is het één groot moeras geworden. De overheid heeft ook bijgedragen in het creëren van dit moeras. De overheid zal veel meer in een faciliterende en ondersteunende rol moeten komen. Het herstel en beschermen van het gebouwde erfgoed moet je aan deskundigen overlaten. Deskundigen, waar de eigenaar vertrouwen in heeft.

Niet de aansprakelijke partij of de overheid beslist over de toekomst van hun pand, maar de eigenaar zelf. Zij zullen én kunnen niet tolereren, dat hun monument verbunkerd wordt door er metalen constructies in te zetten. Alles wat de eigenaar in zo’n pand gekoesterd en bewaard heeft, verdwijnt daardoor en is dus zinloos geweest. Op deze manier heerst er minachting voor alles, wat er ooit geweest is.

De authenticiteit van boerderijen, woonhuizen, molens en andere panden ademen liefde uit voor ons culturele erfgoed. Rijksmonumenten, gemeentelijke monumenten, beeldbepalende en karakteristieke panden zijn van groot belang als drager van een verhaal en daarmee ook de identiteit van ons gebied. Dit mag nooit ten prooi vallen aan economisch gewin.

We zijn altijd bereid tot het geven van een toelichting op deze brief,

met vriendelijke groet,

Ir. Derk K. Kremer
voorzitter Vereniging Groninger Monument Eigenaren

https://www.groningermonument.nl/
https://www.facebook.com/groningermonument/

LinkedIn, december 30, 2017

https://www.linkedin.com/pulse/open-brief-derk-kremer/?trackingId=FCNSdQi8K2azdHhkEMJUKg%3D%3D

MVI 5727 En wie goan weer met de trekker noar de NAM, en wie goan weer met de…

Gepubliceerd op 21 sep. 2016

Hoe lang kan de gasmaffia de boosheid van o.a. de boeren nog beteugelen? Drainage die niet meer werkt, verzakkingen in het land, boerderijen die meer dan een paar ton aan schade hebben opgelopen door de gaswinning en ga zo maar door.

Reacties:
https://youtu.be/GlGHGZ8eirA

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/page/1/?s=Hilda+Groeneveld
https://robscholtemuseum.nl/?s=groningen