Kees Broere – Peter Klashorst, de meisjes en Afrika + Rutger Pontzen – Klashorst in Cambodjaans ziekenhuis + Peter van Brummelen & Maxime Smit – Onverzekerde Klashorst redt hachje
Peter Klashorst, de meisjes en Afrika
Toen ik als correspondent pas in Afrika was, neukte ik wel twaalf meisjes op een dag. Dat ging echt bijna 24 uur per dag door….
Ik begrijp niet dat je elke dag zin hebt.
Ja, maar u neukt misschien om het neuken, ik niet. Dat schrijven is er echt mee verweven. Maar er zijn gigantisch veel mensen, en zeker journalisten, die dit totaal belachelijk vinden. Journalistiek kun je helemaal niet verweven met neuken, want journalistiek zou iets hoogs zijn.Hoe blijf je op je 43ste zo potent?
Ik denk dat het redelijk normaal is voor iemand van mijn leeftijd. Mijn Telegraaf collega in Nairobi is net 30 en hij neukt er zes op een dag. Momenteel zit ik trouwens in een diep dal; ik heb er nog geen zes geneukt van de week. Ik heb een beetje een depressie in het schrijven, dus is mijn seksleven ook eventjes van slag.
Even uit geneukt?
Zeg dat wel.
Toch heeft het schrijven van bovenstaande regels me hooguit één orgasme gescheeld. Ze vormen namelijk een parodie op de woorden, die HP verslaggever Tom Kellerhuis onlangs in Kenia optekende uit de mond van Peter Klashorst. Vervang woorden als ‘schrijven’ en ‘journalistiek’ door ‘schilderen’ en ‘kunst’ en je hebt een redelijk getrouwe weergave van wat Klashorst zei. (Met excuses aan mijn Telegraaf-collega, die net vader is geworden en dus wel iets anders aan zijn hoofd heeft dan dagelijks zes dames te vermaken.)
Klashorst is een snelle jongen. Dat blijkt ook uit zijn schilderijen, die doorgaans in een razend tempo tot stand komen. Zoals veel kunstenaars is hij gegrepen door, zo niet bezeten van de even duidelijke als moeilijk grijpbare relatie tussen erotiek en kunst, in zijn geval tussen seksen en kwasten.
Daar is allemaal niets op tegen. Integendeel. Dat Klashorst er de voorkeur aan geeft met zijn vrouwelijke modellen ook de liefde te bedrijven, iets dat naar zijn zeggen volledig wederzijds is, zal de kwaliteit van zijn schilderijen mogelijk ook omhoog brengen. Mooi zo. Alles voor de kunst!
Maar daarmee is het verhaal nog niet af. Vorig jaar streek Klashorst neer in Dakar, de hoofdstad van het West Afrikaanse Senegal. Zijn zo bijzondere, laat ons zeggen lichamelijke manier van schilderen bracht hem in de gevangenis. In Nederland opereert hij ongetwijfeld binnen de wet. Maar in andere landen, zoals die in Afrika, bestaan vaak geheel aan Nederland tegengestelde opvattingen over Klashorsts credo artis natura magistra.
Dat geldt ook in Kenia, waar hij sinds enige tijd vanuit de hoofdstad Nairobi aan het werk is. In het HP interview noemt Klashorst zich behalve schilder ook een ‘bevrijder’, een ‘cultureel ambassadeur’ en iemand die ‘eigenlijk verschrikkelijk gesubsidieerd’ zou moeten worden. Hij en zijn Afrikaanse modellen, zo beweert hij, stellen een politieke daad en zijn de voorvechters van de seksuele revolutie, die in een land als Kenia nog moet komen.
Dat laatste kan het geval zijn. Als gast in Kenia (zoals ook Klashorst een gast is) heb ik niet zelden de indruk, dat in deze vroegere Britse kolonie de preutse Victoriaanse moraal nog lang niet is verdwenen.
Maar waarom toch denkt Klashorst, dat hij bevrijdend en cultureel ambassadeurswerk verricht? Door zich, zoals in het interview, geringschattend over zijn gastland uit te laten? Door schilderijen te maken, waarvoor in Kenia zelf geen markt bestaat (en die dus paginagroot te adverteren in Nederlandse bladen)? Door jonge vrouwen zwanger te maken, wier kinderen misschien hun natuurlijke vader nooit meer zullen zien?
Het zou zielig zijn als het allemaal niet zo vernederend was. Vernederend voor Kenia en de Kenianen, vernederend voor Afrika en de Afrikanen, en uiteindelijk ook vernederend voor de tomeloze schilder zelf.
Met dat laatste zal Klashorst niet in zijn maag zitten. ‘Ik hoef me niet fatsoenlijker meer voor te doen dan ik ben’, zegt hij in HP/De Tijd. Zo is dat. Maar daarmee blijft het nog wel degelijke een morele vraag, of hij daarvoor naar Afrika, naar Senegal en Kenia moet komen.
Toen Klashorst in Dakar gevangen zat, was de Nederlandse kunstwereld er snel bij om het voor hem op te nemen. Dat is lovenswaardig; de vrijheid van expressie blijft het waard om voor te strijden.
Maar als Klashorst de ogen, die hij gebruikt om zijn modellen te schilderen ook elders de kost geeft, moet hij toch ook zien hoe bizar zijn zelfverklaard gedrag in een land als Kenia is. Behalve schilderen en seks, zegt hij, is eigenlijk niets belangrijk voor hem. Wat jammer nou. Een beetje fatsoen kan soms zo aardig zijn.
De Volkskrant, 17 augustus 2001, 00:00
https://www.volkskrant.nl/archief/peter-klashorst-de-meisjes-en-afrika~a587003/
Kunstenaar Peter Klashorst met tbc en hiv opgenomen in Cambodjaans ziekenhuis
Peter Klashorst ligt in een ziekenhuis in Phnom Penh, geveld door tbc. Vrienden doneren geld om de hospitaal rekening van de Nederlandse schilder te betalen.
Hij dankt zijn gulle gevers via Facebook, vanuit een ziekenhuisbed, met donker omrande ogen en een zuurstofslangetje in de neus. Klashorst (60) ligt in een hospitaal in Phnom Penh, ten gevolge van tbc, laat hij weten. Maar ook door HIV, zoals hij in 2014 bekendmaakte. Nu voert hij ‘een strijd om het bestaan’.
En om dat bestaan in de Cambodjaanse hoofdstad een tijdje vol te houden, met een dure opname van ’tussen de 1.000 en 2.000 dollar per dag’, doneren vrienden en collega-kunstenaars. Ook dat blijkt uit reacties op Facebook, waar zelfs Klashorst’s bankrekening circuleert. Vanuit zijn ziekbed laat de schilder de Volkskrant weten, dat inmiddels 6.000 dollar (5.140 euro) is gestort, zonder dat hij erom gevraagd heeft, verzekert hij. ‘Ik vind aids mijn eigen verantwoordelijkheid en dat ik dat ook zelf moet dragen’. Niettemin: ‘Al die mensen krijgen een tekening of schilderij van mij.’
Want ja, hij zou geen HIV krijgen, was zijn theorie, omdat hij kon ‘proeven’ of een meisje dat had
Het is niet de eerste keer, dat Peter Klashorst in het ziekenhuis ligt. Het seksleven van de kunstenaar was altijd een vorm van kansberekening. Want ja, hij zou geen HIV krijgen, was zijn theorie, omdat hij kon ‘proeven’ of een meisje dat had, liet hij drie jaar geleden weten. ‘In een discotheek moet je even met zo’n meisje tong zoenen. Als haar adem goed ruikt, kun je overgaan naar de volgende ronde.’ Een morbide gedachte voor iemand, die liet weten: ‘Ik neuk zonder condoom, al honderden keren.’
Ondertussen wil de kunstenaar, als hij eenmaal is opgekrabbeld, naar Nederland reizen. Hij is daar, volgens zijn zus op Facebook, wel uit de verzekering van Zorg en Zekerheid ‘gegooid’. Reden volgens haar: Klashorst zou niet meer in Nederland wonen. Klashorst verblijft inderdaad al jaren in het buitenland, maar altijd op een toeristenvisum, facebookt hij.
Overigens krijgt hij, eenmaal terug in Nederland, te maken met woonstichting De Key, waarmee hij in een gerechtelijke procedure is verwikkeld. Van het openstaande bedrag van naar schatting 50 duizend euro ontbreekt, volgens Klashorst, ‘nog 6.000’. De woonstichting heeft al tweemaal geprobeerd beslag te leggen op zijn werk, laat hij weten.
Het herstel van Klashorst laat nog even op zich wachten. ‘Zowel bij aids als bij tbc is er tijd nodig om je immuunsysteem weer in orde te maken en de tbc onschadelijk te laten zijn. Maar ik zit hier vol gepropt met antibiotica enz.’ Er wordt voor hem gebeden, zegt hij. ‘Als zondaar. Een kerkdienst voor Klapworst.’
De Volkskrant, 28 juli 2017, 02:00
Onverzekerde Klashorst redt hachje voorlopig met donaties
Het Parool, 29 juli 2017
NewWild AfterNature Expressionist Peter Klashorst is a renown visual Dutch Artist growing in strenght year after year perfecting his visual expressions in colorful contrasts.