Ralph Posset – Geliefd Volk, blijf met uw eeltige klauwen van mijn kunst af!
De kunstwerken zijn onbewaakt en duizenden euro’s waard, dus jat ze a.u.b. niet.
Het leven van een Volkskunstenaar gaat grotendeels over rozen. Geliefd bij het publiek en afgemaakt door kunst bobo’s.
Maar een kunstenaar mag nooit genoegen nemen met de status quo.
Stilstand is immers achteruitgang en ledigheid is bovendien des duivels oorkussen.
Dus tart ik de kunst instituties nog een tikkeltje meer, dan ik al deed.
Vandaag open ik een expositie aan de buitenmuur van het Noord Brabants Museum. Vijftien dagen lang kunt u mijn kunst gratis komen bekijken.
Ik heb echter wel een verzoek. De kunstwerken hebben een waarde van duizenden euro’s. Laat ze dus a.u.b. hangen en blijf er met uw eeltige tengels vanaf!
Beste Ralph, het is nu eenmaal een feit dat mensen niet van dingen af kunnen blijven. Altijd moeten ze er met hun al dan niet eeltige vingers (erger zijn vette) aanzitten en als het even kan iets meenemen. Ik spreek uit ervaring, zij het van geruime tijd terug. Ik deed in 1980 mee aan een tentoonstelling in het Leidse Volkshuis en moest na afloop constateren, dat van diverse objecten onderdelen waren verdwenen. Een cokelepeltje was natuurlijk te verleidelijk, dat begrijp ik, maar een plastic kunstpik-balpen of een telefoonklappertje, dat geheel was volgeschreven met aanwijzingen over het kunstwerk, wie neemt dat nou mee; maar het was meegenomen. Dus kunst zonder toezicht is vogelvrij; dus je moet niet gek opkijken als je pleerollen ineens verdwenen zijn.