Ralph Posset – Kunstenaars, die de wereld redden, vernietigen de kunst
Waarom ik mij afzijdig houd, terwijl de rest van de kunstwereld de aarde redt.
In de Volkskrant las ik, dat meer dan 200 gerenommeerde kunstenaars zich hebben verenigd in de beweging Hands Off Our Revolution (http://handsoffourrevolution.com/nl/home-dutch/). Ze beloven met radicale kunst te gaan reageren op rechts populisme. Rechts populisme, dat overigens in een bijzin wordt gelijk getrokken met fascisme, xenofobie, racisme, seksisme, homofobie en schaamteloze intolerantie.
De gerenommeerde kunstenaars stellen, dat er door de rechts gezinde politiek, die momenteel oprukt veel onder druk staat. Zo zou het kritisch denken onder druk staan en de acceptatie van wat anders is, zoals, houdt u vast, kunstenaars.
Als kunstenaar, zo stellen de uiterst gerenommeerden in ons vakgebied, word je in een hoek weggezet.
En dat mag dus niet.
Kunst moet vooral als mainstream gezien worden. Als een beroepsgroep, die het beste met de wereld voor heeft. De hamer en de sikkel immer binnen handbereik.
En laat er vooral niemand zijn, die vraagtekens zet bij de onmetelijke goedheid van alles en iedereen, die met kunst te maken heeft.
Kunst is alles, wat subliem is. Maar dan maal honderd.
Men gaat zelfs op de barricaden om de wereld te vrijwaren van subversieve gedachten.
Via de site van de beweging kun je kunstenaars aangeven, die zich niet aan de kunstcode houden.
De geheime kunstpolitie zal deze sujetten vervolgens uitschakelen.
En toch onttrek ik mij aan de onmetelijke goedheid van mijn kunstbroeders.
Ik ben namelijk van mening, dat kunst moet verrassen en uitdagen. Kunst moet zichzelf niet nog onbeduidender maken, dan ze al is.
Kunst is geen goedkope tekst, die is gekalkt op een beduimeld kartonnetje.
Kunst moet zichzelf niet nog verder vastketenen.
Het grenzeloze is het enige, dat kunst bestaansrecht geeft.
Het is dan ook treurig, dat mijn mede kunstenaars proberen elke gelaagdheid uit kunst weg te halen.
Kunst als propaganda voor een politieke overtuiging heeft nog nooit goed uitgepakt.
Wat dat betreft laten de gerenommeerde kunstenaars met deze actie vooral zien, dat ze niets van de geschiedenis hebben geleerd.
Ralph Posset
Min of meer Kunstenaar
Kunst en propaganda zijn historisch nogal sterk verbonden, om de beginnen met Keizer Augustus (Rome, 23 september 63 v.Chr. – Nola, 19 augustus 14 n.Chr.). Kunst maakte zich los van propaganda tijdens de Reformatie in de 16de eeuw, voor zover het protestante omgevingen betrof, maar Michelangelo maakte 100% propaganda voor de paus, al was het met tegenzin.
Het is de Propaganda die tegen Donald Trump is, dus kunstenaars kunnen zich van inkomsten vergewissen, door zich te verenigen tegen de propaganda term “populisme”. Dat is wat er daar aan de hand is. Maar ik zie dat het artikel uit de Volkskrant komt, wat zelf een propaganda medium is, dus de objectieve historische waarheid zoals ik die tracht toe te lichten, die zal daar niet te vinden zijn.
Onder de Duitse Nazi- of Communistische Sovjet regering, werkten alle kunstenaars in die landen voor de staatspropaganda, anders waren ze geen kunstenaars maar hobbyisten of dissidenten. Dissidenten die alsnog propganda werden, als ze erkend werden door het Westen. Ik zeg dit, omdat het in die systemen goed zichtbaar was, want ook buiten die systemen zijn kunstenaars niet los te denken van politiek. In Nederland uit zich dat door afhankelijkheid van subsidies voor socialistische propaganda. Kunstenaars die geen socialistische propaganda ondersteunen, zijn vaak afhankelijk van portretten voor de rijken en portretten van landschappen van de klant. Men kan reclame wel of geen kunst vinden, maar reclame is propaganda voor een bedrijf.
Neen, voor de beroepsuitoefening van kunstenaars is propaganda net zo onontbeerlijk, als politieke correcte richting onontbeerlijk is voor politieke pamfletten zoals de Volkskrant. Daarna is er enige marge van enige vrijheid, maar die is zelden groot genoeg om er een boterham mee te verdienen, is zelfs gevaarlijk.