Els de Haas – Reisverslag: Une grande Tour d’ Hollande
Het begon met het prikken van een datum en plaats voor het jaarlijks cultuurdagje met mijn vroegere wijkgenootje Ellen uit Oegstgeest.
Het werd een week vol dierbare ontmoetingen met zusje, nicht en vriendinnen.
Rij je eenmaal naar het noorden dan ligt een stop bij Teresinha in Leiden voor de hand. Een kopje koffie, even gezellig bijkletsen en dan snel verder naar mijn zusje Marianne in Emmeloord.
Daar viel veel bij te praten en zo heel anders dan per mail of telefoon.
Haar “B&B Marie Anne” (alleen voor familie!!) bevalt mij goed en de volgende morgen reed ik naar Zwolle, waar ik met Ellen had afgesproken bij museum De Fundatie.
De tentoonstelling “WILDEN” toont de ontworsteling van expressionisten aan de heersende orde in de periode vlak vóór en vlak na de Eerste Wereldoorlog in Duitsland.
De “Embroidery Show” van Rob Scholte is ludiek, raar, bizar, gewoon gek.
Scholte toont de achterkant van bijna 1000 borduurwerken, ooit gemaakt door borduurliefhebbers in huiselijke kring en nu achterstevoren ingelijst. Je moet er maar opkomen.
Het weer was schitterend en dus lieten wij ons verwennen op een terras in een beeldschone patio van een gezellig restaurant. Bij een (ongezonde, kan ons het schelen) lunch met een glaasje rosé hadden we samen een mooi gesprek.
Ik verheug me nu al op ons uitje in 2017!
Oh ja, we waren ook nog even bij “Waanders In de Broeren”, een belevenis als je van boeken en papier houdt. Een mooi concept, waar je ook kunt drinken & eten en zelfs van een concertje kunt genieten.
Van Zwolle naar Assen, naar mijn lieve Beijingvriendin Joke.
Zij woont nu met manlief in Monaco, maar is een weekje met verlof.
Ik ben op heel wat plekken op deze aardbol geweest, maar gek genoeg nog nooit zo noordelijk in eigen landje.
Ik logeerde in hun schitterende, nieuwe huis in een prachtige omgeving en wat is Assen een lieflijk plaatsje.
We pakten de volgende dag de fiets en reden naar het Drents Museum om daar de tentoonstelling: Maya’s-Heersers van het Regenwoud te bekijken.
Ik was eerder al nieuwsgierig gemaakt door zusje Ineke, die met haar man dit jaar een schitterende rondreis heeft gemaakt door o.a. Guatemala en Belize, voordat zij op bezoek gingen bij hun dochter en gezin in Mexico.
De expositie geeft een prachtig beeld van de hoogstaande beschaving en de bloeiperiode van de Maya’s. (nog te zien t/m 4 sept. 2016)
Eenmaal en route, dan nog maar even op het gaspedaal drukken naar mijn nichtje Annebelle.
Ooit van het plaatsje Een gehoord? Drie huizen en een stal.
Annebelle woont ook nog eens buiten Een, in een mooi, landelijk huis met rondom een prachtige tuin met een grote natuurvijver.
Hier kom je voor rust, weidsheid en onthaasten.
Tot laat in de avond genoten we met een glas wijn op het terras en spraken we over onze zegeningen én hobbels en bobbels, met alleen kwakende kikkers op de achtergrond.
In Een geen noodweer en na een goede nachtrust en flinke ochtendwandeling met hond Chester, verraste Annebelle mij met een bezoek aan Veenhuizen, het dorp waar in het begin van de 19e eeuw duizenden bedelaars, landlopers, weduwen en wezen werden geplaatst.
Ene Johannes v.d. Bosch was de grote man achter de “Maatschappij van Weldadigheid”, die drie dwanggestichten oprichtte. Opgezet als sociaal experiment bood Veenhuizen de allerarmsten en paupers een tweede kans, waar tucht en orde voorop stond. De kolonie had eigen scholen, kerken, boerderijen en begraafplaatsen. Een eigen bakkerij, een weverij, een spinnerij en ateliers. Later werd Veenhuizen een gevangenisdorp, waar nu nog zo’n 1000 gedetineerden opgesloten zitten.
Al eerder had ik het boek “Het Pauperparadijs” gelezen en met de rondleiding van Annebelle, die heel toevallig gids is in het museum, werd Veenhuizen voor mij een bijzonder, boeiend en indrukwekkend uitstapje.
Terugrijdend naar Emmeloord spookten alle verhalen en indrukken van het gevangenismuseum en het leven in de kolonie door mijn hoofd.
Het was inmiddels donderdag en mijn bedje in “B&B Marie Anne” stond klaar, zo easy en vertrouwd.
De volgende dag reed ik naar Leiden, waar de beste vriend en vriendinnetje van Teresinha trouwden. Teresinha en Jeppe zaten op dezelfde basisschool en Annika en Teresinha kennen elkaar van de studie in Amsterdam. Teresinha voelde destijds dat die twee als kop en schotel bij elkaar passen en dus arrangeerde zij toen een ‘spontane’
ontmoeting.
PATSBOEM! RAAK! VERLIEFD!
En nu gaven zij elkaar in het fraaie stadhuis van Leiden hun jawoord.
Als sub-ceremoniemeester was Teresinha al weken van te voren betrokken bij alle voorbereidingen. Een telefoontje: Mam, mag onze oldtimer als trouwauto ingezet worden?
Natuurlijk. Leuk!
En toen ik gistermiddag bij het stadhuis aankwam, stond onze trouwe Mini daar te pronken, versierd met linten, strikken en ballonnen. Ik hoorde: Ohhh, Ahhh, Waaaw, van voorbijgangers. Helaas was ik te laat om de hele trouwceremonie bij te wonen, anders had ik kunnen genieten van het sappige koppelverhaal uit de mond van de ambtenaar van de Burgerlijke Stand.
Na het officiële gedeelte stapten de gasten in een boot om naar de Hortus Botanicus te varen. Is er een mooiere locatie?
In de Orangerie werd geproost op het overgelukkige paar, gezongen, de bruidstaart aangesneden en er volgde een spetterend, zomers feest onder een strakblauwe lucht.
Ik vertrok voor mijn laatste etappe: Leiden – Kalmthout en was blij om na een week vol mooie en lieve bezoekjes André weer te zien.
En nu rust, even niets, nou ja, de koelkast is halfleeg, de wasmand vol en onkruid in de tuin, ha, ha, ha.
Waarbenje.nu, Kalmthout, België, 25 juni 2016
Reacties:
25 juni 2016 15:14 | Door: Gerard Lascaris
Leuk verhaal weer van jou. Maar ik lees Een, Veenhuizen, wel dan ben je bijna langs ons geweest! Oosterwolde Veenhuizen is een kippeneindje. Lekker ruistig hè in het Noorden van ons landje. Volgende keer kom je maar even een bakje doen, afgesproken? Als wij tenminste niet op reis zijn. De nieuwe camper wordt in september verscheept naar Auckland. En vanaf november zijn wij 4 maanden in Nieuw Zealand en 8 a 9 maanden in Australie.
Maar bedankt voor je mooi verslag van de trip richting het hoge Noorden.
Groetjes uit Oosterwolde (Fr)
25 juni 2016 15:50 | Door: Anneke
Dat is een gezellig, boeiend en leerzaam weekje geweest, Els
Als ik het goed zie staat de mini aan de voorkant van het stadhuis, waar tegenwoordig ook de entree is??
De hoge trap werd alleen voor speciale (trouw) gelegenheden gebruikt.
Ik ben dus heel simpel aan de achterkant van het stadhuis getrouwd………..
Leuk om te zien!
25 juni 2016 18:59 | Door: Margriet
Wat een gezellig verhaal. Ik kan me voorstellen dat je een heerlijke week hebt gehad. Lekker klessebessen met familie en vrienden en dan ook nog het geluk van goed weer. Tja, het noorden en oosten van het land is altijd weer een ontdekking.
Wij hebben twee weken geleden Enschede en omgeving gedaan ook ivm expositie van Gainsborough daar, mede omdat ik een opdracht heb voor een portret in de stijl van Gainsborough. Interessant om zo’n nieuwe stad te ontdekken.
26 juni 2016 00:01 | Door: Yvonne de Haas
Wat een heerlijke beschrijving van een super gezellige week. Ja zo kan je heel veel beleven in korte tijd. Als je net zo gastvrij wordt ontvangen als jij altijd zelf je bezoek ontvangt kan zo’n week niet meer stuk.
26 juni 2016 16:44 | Door: Irma Quist
Wat een heerlijke vakantie in eigen land. Soms hoeft je het niet ver te zoeken.
Lieve groeten uit St. Tropez.
Plaats een reactie