Jacqueline Storm – Micky Hoogendijk: Meer dan ‘de ex van’

“Het is heerlijk om weer met een schone lei te kunnen beginnen”

Het leven van Micky Hoogendijk (29) heeft wel iets van een roman. Ze trouwde met kunstenaar Rob Scholte, woonde in Japan, leidde een bedrijf, verloor een kind, overleefde een bomaanslag en scheidde van de man met wie ze dit allemaal had meegemaakt. En tegenwoordig speelt ze een rol in ‘Goede tijden, slechte tijden’. “Mensen zeggen vaak tegen me, ‘Hoe kan het toch dat jij, na alles wat er is gebeurd, zo gelukkig bent?’ Maar ik geloof echt dat uit al het slechte iets goeds voortkomt.”

Persoonlijk profiel

Naam: Micky Hoogendijk
Geboren: 8 juli 1970 in Amsterdam.
Burgerlijke staat: Samenwonend.
Opleiding: Vrije School.
Carrière: Na haar eindexamen werkte Micky onder andere als fotomodel en mannequin, leidde ze de Rob Scholte BV en had haar eigen evenementen-organisatiebureau. Ook op televisie heeft Micky de nodige ervaring. Ze presenteerde het nieuws bij TV Noordwest en voor het SBS 6-regiovenster Amersfoort en ook een programma over de herintroductie van ‘Goudkust’ voor Fox 8. Sinds vorig jaar speelt Micky de rol van Cleo de Wolf in ‘Goede tijden, slechte tijden’. Bovendien is ze binnenkort te zien in de politieserie ‘Blauw blauw’ (ook RTL 4). Naast haar acteerwerk is Micky adviseur van de Supper Club, een restaurant en club in Amsterdam.

Er is niet veel te vertellen over Micky Hoogendijk dat al niet bekend is. Dat ze een KID-kind (Kunstmatige Inseminatie Donor) is bijvoorbeeld. Dat ze met Rob Scholte getrouwd is geweest. Dat hun kind dood ter wereld kwam. Dat ze door de bomaanslag vijfenhalf jaar geleden, waarbij Rob beide benen verloor, een miskraam kreeg. Ze constateert het nuchter en lacht. “Ik kan nooit eens iets nieuws vertellen.” Maar natuurlijk begrijpt Micky dat haar leven fascinerend is. Voor anderen, niet voor haarzelf. “Dat ik een KID- kind ben – iets waar ze me ooit eens in ‘Koffietijd’ mee confronteerden – is voor mij bijvoorbeeld een absoluut oninteressant onderwerp. Dat is iets waar mijn moeder destijds met haar echtgenoot voor heeft gekozen. Toen ik eenmaal was geboren, zijn ze uit elkaar gegaan. Mijn moeder heeft me alleen opgevoed. Ze was een uitzondering in de buurt waar wij woonden: waar de rest VVD-borden in de tuin had staan, hingen bij ons de ‘Ban de bom’-posters voor de ramen.” Op haar eenentwintigste ontmoette Micky Rob Scholte. Ze gingen samenwonen. “Op een dag kwam Rob thuis en zei tegen me: ‘Micky, ik heb je directeur van de BV gemaakt.’ En ik dacht: wat is een BV eigenlijk? Maar al doende leert men en toen Rob de opdracht kreeg om de Oranjezaal te beschilderen van het op ware schaal nagebouwde Huis ten Bosch in Nagasaki, ging Micky mee. “Op Oudejaarsavond vloog ik naar Japan, als een bakvis op weg naar de man op wie ik zo verliefd was. De aankomst was echt een cultuurshock: alleen maar buigende Japanners, met Rob daar tussenin. Ik ging helemaal blozen! Op straat ben ik daar altijd een soort ‘alien’ gebleven door mijn lengte en dat blonde haar. Maar ik heb weinig van Japan gezien, hoor. Vanaf de dag dat ik daar aankwam, hebben we eigenlijk alleen maar gewerkt.” Ze grinnikt. “Ik had mijn kantoor ook in het Paleis. Schreef ik brieven ondertekend met: ‘Rob Scholte BV, Micky Hoogendijk. Paleis Huis ten Bosch, Nagasaki, Japan’. Geweldig!”

De bomaanslag

Micky raakte in verwachting. “Negen maanden lang heb ik een perfecte zwangerschap gehad. Maar rond de dag dat Pepijn zou worden geboren, heeft hij zuurstofgebrek gehad. Niets aan te doen en niemands schuld; zoiets gebeurt soms gewoon. Toen Pepijn werd geboren, woonden we in Brussel. Daarom hebben we een advertentie in Nederlandse kranten gezet, zodat al onze vrienden en zakenrelaties wisten wat er aan de hand was, en uit respect voor Pepijn. Het is heel gek, maar als zoiets gebeurt, wil je dat iedereen op de hoogte is van het feit dat hij er even is geweest.” In 1994 trouwden Rob en Micky. Zes maanden later bleek ze opnieuw zwanger. Ze stapten de auto in om naar de dokter te gaan toen er een bom ontplofte. “We hebben meteen beveiliging geregeld, want de politie deed niets; die had al na een paar dagen bedacht dat die bomaanslag niet voor ons was bedoeld. Of ik dat geloof?” Ze denkt na. Dan: “Ik vind het zwaar frustrerend om niet te weten wat de waarheid is. Ik heb het een plekje gegeven, in het laatje ‘onbeantwoorde vragen’. Zodra er een aanleiding voor is, zal ik dat laatje openen en mijn gram halen. Maar op dit moment is er gewoon niets te doen. Ik weet alleen één ding zeker: gezien het leven dat ik met Rob leidde, kan ik me niet voorstellen dat er iemand een bom onder onze auto heeft willen leggen. Er schijnt een heel dik dossier over de zaak te zijn, waarvan zelfs foto’s in kranten zijn verschenen, maar ik heb dat nooit mogen inzien. Daar word ik dus bloedlink van. Er zit sowieso een hoop woede in mij en die moet er ook nog ooit eens uit. Maar dat gebeurt pas als ik weet op wie of wat ik die woede kan richten. Eerder niet, anders word ik een soort ongeleid projectiel. En: het is niet afgesloten. Er wordt nog altijd aan de zaak gewerkt. En degene die de bom heeft geplaatst, loopt ook nog vrij rond. Maar mijn dagelijks leven staat gelukkig niet meer in het teken van de aanslag of de frustratie van het niet weten wie dit heeft gedaan.” Ze haalt haar schouders op. “Die bom zal wel altijd deel blijven uitmaken van mijn leven, vooral doordat anderen me ermee blijven confronteren. Net als dat ik wel altijd de ex van Rob Scholte zal blijven, vrees ik. Ik vind dat niet vervelend: ik ben tenslotte de ex van Rob. Ik heb daar geen negatieve gevoelens bij, omdat ik nooit het gevoel heb gehad dat ik ‘in zijn schaduw’ stond, zoals sommige mensen dat zagen. Ik denk ook wel dat het ge-ex over zal gaan. Maar nu ik in ‘Goede tijden’ speel, is het wel logisch dat mensen me zo zien.”

“Die bom zal altijd deel blijven uitmaken van mijn leven, vooral doordat anderen me ermee blijven confronteren”

Soapster

Dat ze nu bijna elke werkdag te zien is in Nederlands best bekeken soap, verbaast Micky zelf nog het meest. “Ik wilde van jongs af aan iets met televisie doen, maar ik had nooit verwacht dat ik soapster zou worden. ik werd vooral gefascineerd door het nieuws en met name door CNN. Toen ik in Japan woonde, was CNN echt mijn venster op de wereld. Maar zelfs nu ik weer in Nederland woon, staat CNN nog altijd aan. Ik heb daar gewoon iets mee: dat snelle, dat vluchtige en het feit dat ze 24 uur per dag nieuws brengen. Door CNN is de wereld echt een global village (werelddorp, red.) geworden. Verder fascineren wervende programma’s mij. De impact die zo’n actie voor Foster Parents op de bevolking heeft, daar krijg ik echt rillingen van. En waar ik zeer in geïnteresseerd ben, zijn ‘formats’. Op dit moment is interactieve televisie de ontwikkeling en de ‘formats’ die daarbij passen, dat is wat mij bezighoudt. Dat is de toekomst.” Twee jaar geleden maakte ze met Ivo Niehe een proefaflevering van een door haar bedacht interview programma. Lachend: “Dat is niet gelukt. Maar als je lscha Meijer als voorbeeld hebt en je ziet jezelf terug, is het ook wel logisch dat je denkt: misschien moet ik eerst nog maar een paar jaartjes gaan oefenen.”

Voordat ze rol van Cleo in ‘Goede tijden’ kreeg, had ze nog nooit geacteerd. “Precies in de week dat ik stopte met het organisatie- en productiebureau voor zakelijke evenementen, dat ik twee jaar samen met een compagnon had gerund, hing er iemand van Harry Klooster Casting aan de lijn: of ik interesse had in een screentest voor een rol in ‘Goede tijden’. Ik reageerde daar in eerste instantie een beetje lacherig op, maar screentests doe ik altijd; dat vind ik gewoon leuk. En toen werd ik het dus. Ik ben meteen iedere dag naar alle drie de Nederlandse soaps gaan kijken, want ik was niet echt een soapfan. Ik weet nog wel dat, toen ik net terugkwam uit Japan, iedereen opeens over ‘GTST’ en Arnie praatte en ik geen idee had waar ze het over hadden. En nu speel ik er dus zelf in. Da’s wel even wennen, moet ik zeggen. Soms hoor ik opeens keihard ‘bitch’ als ik over straat loop, maar dat vind ik ook wel weer grappig. Het hoort er gewoon bij. Mijn leven is vooral drastisch veranderd in die zin dat ik geen eigen bedrijf meer heb en niet elke dag meer op kantoor ben om me suf te werken. in een soap spelen is ook hard werken, hoor. Maar behalve dat je zelf je teksten moet leren en moet spelen, wordt alles hier voor je geregeld. Ik vind die rust in mijn hoofd heerlijk.”

Dertig

Gewoon weer in Amsterdam wonen, vindt ze heerlijk. “Met Rob ben ik echt op een trein gestapt, achteraf bekeken. Een snel rijdende trein, waar ik na zes jaar ben uitgestapt. Terug zijn in Amsterdam is een groot geluk. Ik had niet echt heimwee, hoor. Maar zes jaar lang in het buitenland overleven – als we niet in Japan waren, waren we in Brussel of op Tenerife – betekent: je zes jaar lang aanpassen, andere talen spreken en geen echt thuis hebben. Toen ik na die zes jaar weer over de Amsterdamse grachten liep, kon ik wel huilen van geluk. Het is zo heerlijk om gewoon ergens een krantje en een croissantje te kopen of een vriendin te kunnen bellen. Ik heb zes jaar lang alles zelf moeten oplossen, zonder eens even lekker met een wijntje erbij m’n problemen met vriendinnen te kunnen bespreken. En het is heerlijk om weer met een schone lei te kunnen beginnen. Mijn eigen leven zelf vorm te geven. Ik heb vrede met de dingen. Dat anderen over mijn verleden blijven beginnen… Soms denk ik wel eens: kunnen we het niet over iets anders hebben? Aan de andere kant: het is allemaal zo onlosmakelijk met mij verbonden; het hoort bij mij. En ik denk wel dat mijn verhaal iets van waarde heeft, omdat ik er redelijk gezond ben uitgekomen. Mensen zeggen vaak tegen me: ‘Hoe kan het toch dat jij, na alles wat er is gebeurd, zo gelukkig bent?’ Blijkbaar verwachten ze een soort wrak. Maar ik geloof echt dat uit al het slechte iets goeds voortkomt. Dat je rijker wordt van je ervaringen.” Lachend: “Ik word in juli dertig en dat ga ik ook absoluut groot vieren.”

‘Goede tijden, slechte tijden’, elke werkdag 20.00 uur, RTL 4

Bron: Televizier 22-2000

Scan & bewerking: Maestro

http://home.versatel.nl/jeroen.s/scans/gtst/micky/micky-tvz.htm