Irene Wolfferts – Brief aan Twan Huys, 21 februari 2016

Geachte heer Huys,

Allereerst wil ik u danken voor de serie Collegetour.
Ik vind het een fantastisch concept.

Daan was, voor mij als kijker en kunstenaar, oprecht in het aanreiken van hoe hij in de wereld staat, droomt en werkt in deze collegetour. Heel inspirerend.
En zo zonder ego, bezig met zijn dromen voor een mooiere wereld te verwoorden en aan te reiken hoe ieder zijn creativiteit daarvoor in kan zetten.
Bevlogen en geïnspireerd. Een visionair. Zeldzaam.

Ik vond het jammer dat de mensen die gefilmd waren om iets over hem te zeggen, inclusief een aantal mensen in de zaal, hun eigen ego voor lieten gaan. Ik was oprecht geschokt door het niveau van vooral niet willen prijzen….

Ik heb diep respect voor Daan Roosegaarde, ook dat hij wegliep, om zich te beraden hoe hiermee om te gaan. Het speet mij oprecht dat de stralende persoon, die zo blij was en zo gul zijn visie deelde, na de ‘break’ minder licht gaf.

Gelukkig dat ‘het establishment’ wel zijn bevlogenheid en kunstenaarschap herkent en erkent. Hoe heerlijk te mogen leven in een wereld, die dankzij de visioenen van deze man, een stukje mooier en gezonder zal en kan zijn.

Maar ondanks de negatieve filmpjes en de rare reactie uit de zaal, Icarus, foei! ben ik toch dankbaar voor deze collegetour. Ik heb genoten van de levende visionaire kunstenaar Daan Roosegaarde.

Het valt mij wel op dat vaak de geïnterviewden net voor het eind hun goede raad voor de gasten in de zaal al gegeven hebben en dat u dan vraagt of ze nog een goede raad hebben. Ik zie daardoor verwarring en voel die zelf ook. Alsof u toch niet echt luistert, óf te vast zit in het stramien. Gelukkig zei Daan Roosegaarde dat hij de goede raad al net gegeven had en zichzelf niet wilde herhalen.

Met vriendelijke groet,

Irene Wolfferts
Kunst & Kleur