Theo Knippenberg – First love

Ik schraapte al mijn moed bij elkaar, negeerde de kramp in mijn buik en vroeg haar ten dans. Maar weer keek ze me niet aan. Al weken draaide ze haar hoofd weg zodra ze merkte dat ik naar haar keek. Zelfs in mijn dromen.
“Heb je ’t hem al durven zeggen?” plaagde haar oudere broer, die naast haar stond. Hij was een beetje dronken, keek mij grinnikend aan en zei: “Ze ìs op jou”.
Ineke werd vuurrood en holde weg. Ik rende haar in verwarring achterna, de danszaal uit.
Buiten op straat haalde ik haar in. Maar ik wist niks te zeggen. Ineke ook niet.
Ik ging naast haar lopen. De straat was verder leeg en donker. Maar ik durfde haar niet aan te raken. Tot Ineke dat huppeltje maakte, waardoor we ineens in de pas liepen. Daarna raakten onze pinken elkaar, en haakten in. Toen waren we wij.
De volgende dag, bij geschiedenis, wist ik precies hoe Alexander de Grote zich voelde nadat hij koning Darius had verslagen.