Ralph Posset – Opinie: De Wolk van stadskunstenaar Lucas de Man bevat vooral gebakken lucht
Den Bosch – Lucas de Man toont tijdens het Festival Boulevard zijn meest recente kunstproject; De Wolk. Het project moet bezoekers meenemen op een reis ‘naar zichzelf en nieuwe inzichten’. Niet iedereen is dolenthousiast over het nieuwe project van De Man. Een van hen is kunstenaar Ralph Posset. Hij kan de ‘genialiteit’ van de werken van De Man niet aan.
Lucas de Man vergast Den Bosch, en daarna de rest van Nederland (waarnaar Europa volgt, de Wereld niet kan uitblijven en Mars een natuurlijke vervolg is), op een kunstproject genaamd ‘de wolk’. Nu ja, het is geloof ik eerder een Wolk. Als De Man een project de wereld in slingert is dat natuurlijk altijd een hoofdletter waardig.
Want De Man weet als geen ander, zie ook zijn eerdere project in de Brabantse hoofdstad ‘het Oog’, de geest van de tijd te raken. Hoewel ik ook wel eens iemand kritisch heb horen fluisteren dat De Man vooral weet met welke steekwoorden en flinterdunne filosofietjes je de subsidiepotjes tot de laatste cent leeg kunt melken. Maar dat soort cynisme is niet aan Lucas de Man besteed. Sterker nog, De Man gaat onverdroten voort. Bij toeval stuitte ik op zijn ghostwriter die in alle gevallen buiten de publiciteit moet blijven op straffe van ontslag en name shaming door De Man himself.
Maar ik mocht wel een kijkje nemen in de toekomstige plannen van mannentje De Man. Zo zal er over twee jaar een project worden opgetuigd genaamd ‘de Neus’. De ghostwriter van De Man is reeds gevraagd om daar wat lulkoek bij te verzinnen. En zo zag ik in zijn aantekeningenboekje reeds enkele overpeinzingen staan die de Neus tot groot succes moet gaan maken. De subsidiepotten zullen worden geroofd met het volgende inzicht: de Neus kan mensen door een vleugje reuk terugbrengen naar lang vervlogen tijden. Het brengt je terug naar een oude liefde, de geur van oma’s keuken of de eerste vakantie in Griekenland. Daarmee is de Neus bij uitstek het orgaan van de geschiedenis. En zonder geschiedenis is een mens als een losgeslagen rubberboot op een kolkende zee. Zowaar geen half werk.
Ik zou zelfs willen dat ik het zelf verzonnen had. Ik zie mezelf al op het schild worden geplaatst door een juichende menigte. Geld als water, aanzien en lulkoek. Een schitterende combinatie. Ik mompelde ‘prima werk…’. Maar dit is nog niet alles lachte de ghostwriter en ontkurkte een tweede fles champagne. ‘Kijk’, hij gooide mij nonchalant een ander notitieboekje toe ‘lees dit maar eens. Het is een perfecte tweetrapsraket’.
Ik las in rap tempo in het goudgerande boekje en had behoefte om aan iemands voeten te knielen.
De Neus had blijkbaar nog meer schitterende eigenschappen die vermarkt konden worden. Ik dronk mijn elegante glas champagne in een keer leeg en sommeerde om het nogmaals te vullen. Ik las opnieuw, dit keer langzaam, om alles goed tot me te laten doordringen, de gouden kattebelletjes door: de Neus staat niet alleen voor ‘geschiedenis’ maar is ook nog eens de roetfilter van het lichaam. De Neus zorgt ervoor dat alle schadelijke stoffen die zich in de lucht bevinden worden gezuiverd voordat de lucht, omgezet tot adem, in ons bloed wordt rondgepompt. Daarmee is de Neus niet alleen het orgaan dat onze geschiedenis levend houdt maar ook nog eens het orgaan dat zorgt voor een leefbaar micro klimaat. Het klimaat dat wij op macroniveau zo veronachtzamen.
Nog net voordat het boekje uit mijn handen werd gegrist las ik ook nog de koeienletters op de volgende pagina: geschiedenis levend houden en pleiten voor beter klimaat = pingping, doekoe, Kassa!!! De ghostwriter kuchte wat. Betrapt maar niet echt gegeneerd. Business is business, las ik in zijn ogen. Ik was teveel onder de indruk om het woord integriteit uit te spelen. De Ghostwriter liet een volgende champagne aanrukken. Toen ik de laatste slok had genomen, zag ik dat er een derde notitieboekje op tafel lag. ‘Een drietrapsraket?’, vroeg ik met tranen in mijn ogen. Hij schudde van nee. ‘Over vier jaar staat een nieuw project op de agenda: het Oor, orgaan van het evenwicht.’ Drie minuten later zat ik in de privé-helikopter van de ghostwriter van de Man, die mij vanaf zijn jacht weer naar het vasteland van Cannes vloog. Zoveel genialiteit kon ik niet meer aan.
Brabants Dagblad, 06 augustus 2016, laatste update 06 augustus, 07:03
Reacties:
Erik van de Wiel
Goed geschreven Ralph, en stuur die “man” maar naar de maan.
Heikneuter
Deze kunstenaar maakt kunsten raar.
Victor
Ralph Posset heeft met deze column aangetoond een ideale opvolger te zijn voor Rombouts..
Frans
Is de heer Posset gekort in zijn riante subsidies dat hij ineens zo verbitterd is?
Jonas
Nog nooit zo een zielig stuk gelezen van een man die om aandacht schreeuwd, omdat hij het met zn werk niet kan krijgen.
maarten van lankvelt
Want waar kennen we Ralph weer van?! …van de closetrol in het museum…
Jan Heijmans
Ralph Posset heeft met dit stukje onbedoeld een project geschapen: De Mond. Groot. Vol tanden. Kwalijk riekend. En vooral met die bittere smaak van frustratie over zijn eigen onvermogen.