Frans Daels – Mi Dica (4)

In oorsprong bestond Mi Dica van Frans Daels in Italië enkel uit het fotografisch vastleggen van zijn aanwezigheid, in het blauwe Mi Dica-uniform met het bord, op diverse lokaties.
Het zoeken of toevallig ontdekken van bepaalde omgevingen (kaders), het op pad gaan, de goede positie uitzoeken, binnen die welgekozen omgeving, voor een bewust gekozen gebouw, beschouwt hij als het uitvoeren van een performance.
Samen met Ellen Gieles, die de foto’s maakt, kiest hij weldoordacht de juiste plaats, het goede licht, het beste kader waarin hij met het bord zal plaatsnemen.
Door hun bezigheid met zo’n locatie en het vastleggen van de actie ter plaatse positioneert Daels zichzelf ten aanzien van die locatie en wil zodoende aandacht vragen voor die locatie.
Dit bezig zijn in de openbare ruimte heeft steeds invloed op Daels en ook op de locatie zelf, ook door de reacties van de omwonenden en toevallige passanten, die hierdoor toch iets anders hebben ervaren op een voor hun welbekende dagelijkse plek. Dit ontwikkelde zich verder tot de wandelingen met bord.
De eerste langdurige performance vindt plaats in Nederland in 1998. Naar aanleiding van een tentoonstelling in Werkplaats Alem heeft Daels een wandeling met het bord gemaakt van 17 km., die vertrok in zijn atelier te s’-Hertogenbosch en eindigde op de tentoonstelling te Alem.
Er volgden meerdere performances, steeds weer in het kader van een tentoonstelling of kunstmanifestatie.
De eerste performance in België vond plaats te Luik tijdens de Biënnale Internationale de la Photographie des Arts Visuels in 2006.
Later ontstaan ook de groepsperformances, waarin meerdere deelnemers rondlopen met een bord.
Naast tekeningen, collages en sculpturen maken performances in de openbare ruimte deel uit van het concept.
Voor Daels luidt de grondgedachte van Mi Dica “uit de onmacht ontluikt het zwijgen”. Pas vanuit de relatie met de omgeving en de toeschouwer genereert Mi Dica een subjectieve betekenis. Mi Dica reflecteert tevens de visie van Daels op de kunst als “een zichzelf rechtvaardigende handeling van onderzoek” en de voortdurende beweging tussen denken, zien (voelen) en handelen.
De kunst van Daels staat ontegensprekelijk voor communicatie. Zo zijn ook de performances met het blanco bord een woordeloze aanzet daartoe: de aanzet tot een vormtaal, die zich manifesteert in de door Daels gekozen ruimte en tijd.