Camp Bestaat Niet Meer Camp, zo leerden we van Susan Sontag en Umberto Eco, is subversief. Het zet de goede smaak voor schut. Maar nu, bijna dertig jaar later, is camp niet meer dan ‘kitsch in het kwadraat’. Want wat is er nog subversief aan Paul de Leeuw? In de uiteenlopende definities van camp is sprake van een constante: het begrip valt niet te definieren. Al in Christopher Isherwoods roman The World in the Evening uit 1952, alom beschouwd als de eerste tekst waarin camp aan de orde komt, wordt toegegeven dat de term vreselijk moeilijk te omschrijven is. Het is als de Tao van Lao Tse: je moet erop mediteren en het intuitief aanvoelen. Maar, voegt Isherwood er bij monde van een van zijn personages aan toe, ‘once you’ve done that, you’ll find yourself wanting to use the word whenever you discuss aesthetics or philosophy or almost anything. I never can understand how critics managed to do without it.’ Inderdaad, ik kan me niet voorstellen hoe we het ooit zonder dat vage woord hebben gered. Want waar wordt het begrip de laatste tijd niet als fleurige corsage op geprikt? Bordkartonnen filmmusicals, The Sound of Music voorop, travestieten, Marilyn Monroe, … Meer lezen over Xandra Schutte – Camp Bestaat Niet Meer