Korte Geschiedenis (110) van de Lees Club De melkverslaafde Bella, alias Kantoorpoes, de gepensioneerde Viagra, de jong gescheiden Wezenloos en de heer Deeltijd, vormden met zijn vijven een leesclubje. Maandelijks werd bij een van hen thuis uit tevoren bepaalde titels, een boek of dichtbundel van de week gekozen. Alles volgens de strikte regel: consensus. Ditmaal vond de bijeenkomst bij Kantoorpoes plaats. Van harte welkom allemaal, begon ze, ik zal er geen die doekjes omwinden, in mijn beleving bestaan er grofweg twee soorten poëzie. Okay, zei Viagra, klinkt me een tikje simpel in de oren, maar goed. En wel, vervolgde Bella, de poëzie van alledag, die volgens kenners meestal op straat ligt, en daarnaast de zogeheten pure, ook wel “heilige” of “goddelijke” poëzie genaamd. Holy shit, grapte vrouwtje Wezenloos. Deeltijd keek haar woedend aan en kreeg vervolgens de slappe lach. Bevat de laatste categorie meer poëzie dan gewone poëzie en zo ja, ging het onverstoorbaar verder, komt dat doordat het puurder is, ofwel nog niet door proza verontreinigd? Puurder, riep Viagra, puur gelul zal je bedoelen! Over welke dichtbundel hebben we hier eigenlijk? Die van Naomi Tralala natuurlijk, legde Wezenloos al zuchtend uit. Laat me niet lachen, schamperde Deeltijd, het primitieve … Meer lezen over Edzard Dideric – Korte Geschiedenis (110) van de Lees Club