Geplaatst: 26 maart 2013 Over een Nederlandse postpunk-stroming met kunstacademie-connecties. In 1980 kwam in Amsterdam een LP uit, Maakt de Rietveld betere muziek dan schilderijen? Een registratie van optredens in Paradiso van bands van studenten aan de Rietveld-kunstacademie. Van de meeste bands op dit album is daarna weinig tot niets meer vernomen, maar het feit dat er een speciaal festivalletje van kunstacademiebands in Paradiso werd georganiseerd én dat die livemuziek ook nog eens op vinyl werd uitgebracht, zegt al iets over de mogelijke waarde van een kunstachtergrond bij het experimenteren met nieuwe muziekvormen – zie ook het vorige stukje art, rock, bands – en zonder enige dosis zelfoverschatting kom je er niet. Rond het jaar 1980 leek iedereen in de ban van muziek. Nieuwe muziek, verrassende muziek. Ja, muziek moest verrassen, liefst ook verwarren. Verrassen door onconventionele klanken, niet-cliché songstructuren, niet-standaard bandbezettingen van gitaar, drums, bas en zang, onorthodox instrumentgebruik, en veel (basale) elektronica. Een mooie zangstem was irrelevant. Voor een hoop kunststudenten was kunst meer dan alleen beeldende kunst: ook video, ook performance, ook muziek. En zelf teksten schrijven. Er was een drive om creatief te zijn, op welk vlak dan ook. Sinds de punk was instrumentbeheersing geen voorwaarde … Meer lezen over Ariel Alvarez – Ultra