Nomine Bruti vocabitur insula et nuncupatio extraneorum peribit. (Voorspelling van Merlin) Er is geen beter bewijs voor de enorme invloed die de Welsh op de geschiedenis van Engeland hebben uitgeoefend dan het feit, dat de Engelsen zich ‘Britten’ noemen en hun land ‘Groot-Brittannië’. Verantwoordelijk hiervoor zijn twee uit Wales stammende lieden, in de eerste plaats de schrijver van de fabelgeschiedenis van de Britten, Geoffrey van Monmouth. In zijn rond 1135 geschreven ‘Historia Regum Britanniae’ beschrijft hij hoe de uit Troje gevluchte Brutus Albion veroverde en het naar zichzelf Britannia noemde. [Noot 1: Monmouth 1976, 175: In zijn voorspellingen zegt Merlin: ‘The island shall be called by the name of Brutus and the title given to it by the foreigners (n.l. Anglia) shall be done away with.’ (vii.3) Zie Thorpe, in ‘Marche Romane’ 1978, 671: Merlin voorspelde dat de Welsh heel Groot-Brittannië zouden terugveroveren: ‘Replebitur Kambria leticia et robora Cornubie virescent. Nomine Bruti vocabitur insula et nuncupatio extraneorum peribit.’ Dit was gebaseerd op oudere, aan Myrddin (Lat. Merlinus, 6e eeuw) toegeschreven profetische gedichten, waarin de terugkerende koningen Arthur en Cadwaladr de binnengedrongen Angelsaksen naar hun Saksische thuisland terugdrijven. De Welsh zullen dan ‘met Engelse koppen voetbal spelen.’ (H. Pilch, in: Lexikon … Meer lezen over Cor Hendriks – Madocmania (1): John Dee, spindoctor van de Fairy-Queen