Theo van Gogh – Oorlog?
Wie – zoals ik – stakkerig wijs is geworden over de perversie van idealisten als Mient Jan Faber, rest weinig meer dan de constatering van het eigen gelijk en het onvermogen om zelf met een betere oplossing aan te komen; ‘Laat ze elkaar maar afmaken, dan doen ze al eeuwen en geen haan die er naar kraait’.
Vermoedelijk is Rob Scholte opgeblazen door de Joegoslavische maffia en vermoedelijk zal de NAVO datzelfde lot ondergaan. Gisteravond zag ik onze minister van Defensie die moest toegeven dat Milosevic telkens onverwachte dingen doet en dat hij, Frank de Grave, zich toch wel ‘behoorlijk kwaad’ maakte. En terwijl de Kosovaren met duizenden meer over de kling worden gejaagd dan voordat de NAVO hen ongevraagd de bescherming van haar bombardementen bood, en je moet toegeven dat diezelfde NAVO ongewild de beste bondgenoot is geworden die Milosevic zich dromen kon, krijgt het moeras waarin het Vrije Westen zich uit verkeerd begrepen eigendunk heeft gestort, de aanblik van drijfzand. Zolang ‘we’ niet bereid zijn atoomwapens te gebruiken of Joegoslavië te bezetten, ligt de Derde Wereldoorlog op de loer.
Het lont van de Balkan smeult of, beter gezegd, is ontstoken door ‘onze’ onbezonnen aktie. En wie zich dan ook nog bedenkt dat de helft van het Kosovaarse bevrijdingsleger bestaat uit onafhankelijk opererende kleine zelfstandigen die er vooral op uit zijn hun heroïnelijnen te beschermen, vraagt zich in gemoede af :’Hoe konden we zò stom zijn…’
Als NAVO-partner Turkije duizenden Koerden afmaakt, hoor je niemand trouwens. ’t Spijtige is natuurlijk dat mijn argumenten deugen, maar dat ze voor hetzelfde geld bruikbaar zouden zijn geweest om – ik noem maar wat – de Amerikanen ervan te overtuigen toch vooral niet mee te doen, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zonder Amerika had Hitler gewonnen en was er vermoedelijk nu geen Milosevic geweest, vereend voorwaarts in Europa onder bevel van het Duizendjarige Rijk. Ik bedoel maar, mijn cynisme is geen pluim op m’n hoed.
Eigenlijk is er nog maar één oplossing; Milosevic te laten ontvoeren en daarna al dan niet te vermoorden. Gebruikelijk is dat niet tussen zich ‘beschaafd’ noemende partijen. Maar met de constatering dat de president van Joegoslavië een betere schaker is dan zijn tegenspelers en dat ‘ie stelselmatig onderschat wordt, komt misschien eindelijk het besef dat hoe eerder het Westen zich weet terug te trekken – met een hoop gezichtsverlies op de koop toe – hoe veiliger wij ons mogen voelen. Rusland heeft nog steeds kernwapens, een oorlog tussen Turkije en Griekenland is niet in het belang van de NAVO, gaan we ook ten strijde vanwege Macedonië? en wat zegt ons nobele geweten als er vrijwilligers uit Iran aankomen om de moslim-broeders en zusters tegen Milosevic te beschermen?
’t Beste zou zijn als de NAVO de hele wereld bezette en er nergens meer onrecht was en geen burgeroorlog nog uitbrak. Toen de Muur viel, had het Vrije Westen zijn historische gelijk gehaald; dat hebben we in tien jaar verspeeld. Hoe kan ’t dat Milosevic ons zo eenvoudig in de luren legt?
Dat komt omdat mijn gelijk niet in de mode is. Dat komt omdat onze volksvertegenwoordiging niets geleerd heeft van het debacle Sebrenica. Dat komt omdat de NAVO zich door prestige overwegingen heeft laten leiden die een eenvoudige calculatie van mogelijke valstrikken belette. Dat komt omdat de Verenigde Staten een vleugellamme president hebben. Dat komt omdat het Vrije Westen uit de aard van de oorlog der ideeën die een beschaafde democratie overigens siert, altijd verdeeld zal zijn, te laat en te weinig voorbereid. Idealisten als Mient Jan Faber leiden ons in verzoeking, de verzoeking van de rechtvaardige vrede. In het lijkenhuis gonzen de vliegen.