Theo Knippenberg – Wheels

Van kunst heb ik geen verstand. Bijna niemand trouwens, valt mij op. Toch heb ik een keer een grote fabriekshal volgehangen heb met echte Scholtes. Gewoon met dubbelzijdig kleefband ratsflats tegen de muur. Ik kon natuurlijk ook hoger reiken dan Rob. In dat opzicht werden we allebei wel weer overtroffen door Lijsje die toen door die fabriekshal zwierde op skates die haar benen nog langer maakten.
Rob is vanaf onze eerste ontmoeting mijn broertje. Al heel lang dus. We hebben zelfs ooit besloten om op dezelfde dag jarig te zijn. Lijsje daarentegen is vanaf de allereerste seconde mijn dochter. Ik weet dat dit niet klopt, mijn dochter zou het nooit doen met mijn broer, maar familieverhoudingen zijn in mijn leven altijd erg ingewikkeld geweest. Dus ik ga maar af op hoe het voelt.
Toen Rob het Rob Scholte Museum opende, ik had daar tot dusver alleen vaak postzegels gekocht, wilde hij ook een plaatsje voor mij inruimen. Maar ik heb niks wat de moeite van het bekijken waard is. Ja, een paar Scholtes, maar die had Rob al. Verder heb ik in mijn leven alles uitgegeven. Al mijn geld en de mooiste boeken. Het enige kostbare wat ik nu nog heb zijn herinneringen, daarvan heb ik er nog wel wat. Dus geef ik nu een aantal herinneringen in bruikleen aan het Rob Scholte Museum.