Theo Knippenberg – Leugens (69): A day in the life

’s Ochtends verlaat hij zijn huis en rijdt naar zijn werk.
Thuis is zijn vrouw. Op het kantoor is zijn secretaresse.
Halverwege tussen huis en kantoor bekruipt hem iets dat hem binnen enkele minuten totaal in beslag neemt. Heeft mijn vrouw een minnaar? Zoekt hij haar op terwijl ik naar mijn werk ben? Hoe kom ik daar achter? Per slot van rekening is het mogelijk.
Hij voelt de behoefte, even zinloos als onweerstaanbaar, om terug te gaan en hen op heterdaad te betrappen of hen later, tijdens kantooruren, op een onverwacht moment te verrassen. Hij doet het niet omdat hij, als het hem niet zou lukken hen te betrappen, iedere toekomstige kans daarop zou verprutsen door hen voorzichtig te maken.
Het lukt hem al deze gedachten uit zijn hoofd te zetten door zich te concentreren op zijn secretaresse. Hij heeft nog nooit iets met haar gehad. Hij is nu acht jaar getrouwd en heeft al al die tijd nog nooit gemeenschap gehad met iemand anders dan zijn vrouw. Zijn secretaresse? Waarom niet?
Maar hij kan het tegenover zijn vrouw niet maken. Zij houdt van hem. Zij vertrouwt hem. Hoe zou ik haar dat kunnen aandoen. Tjonge. Ik was het even vergeten. Hoe kon ik dat vergeten? Maar hoe weet ik dat zij het mij niet aandoet?
Misschien al jarenlang? Misbruik maken van mijn vertrouwen in haar! Mij voor gek zetten? Moet je mijn gewauwel eens horen! En dat allemaal omdat ik me zo schuldig voel om haar aan te doen waarvoor ik zelf zo bang ben dat zij het mij aandoet.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens