Theo Knippenberg – Knocking on heavens door


“Beste Petrus” zal ik dan antwoorden. “Mijn bijdrage aan de samenleving was ruim twee miljoen kilo literatuur. Voor scholieren”.
Maar toch zal hij nog aarzelen voor hij me binnenlaat. “Daar heb je wel dertigduizend mooie grote bomen voor laten kappen”, zal hij mij verwijten. En terecht.
Bulkboek op papier bestond bijna dertig jaar. Veel langer dan ik als uitgever daarvan. Want eigenlijk wilde ik films maken. En door mijn contacten met een Duitse uitgever, die op zijn beurt contacten had met de Duitse televisie, die samen met de Zweedse televisie een Engelstalige speelfilm financierde van een Nederlandse regisseur, werd ik van de ene op de andere dag filmproducent. Alsof de hemel zich voor mij opende. 
De film ging ‘Scrim’ heten, de regisseur was Jacob (‘Joep’) Bijl en de ster was Geraldine Chaplin.
Het was een fascinerend project. Joep was erg gespannen, Geraldine erg professioneel, ik geheel onervaren. Maar het was zo’n avontuur waarbij alles meezat, en zelfs wat fout ging bleek achteraf “for the best”. In plaats van in Cannes kwamen we terecht op het filmfestival van Toulon, maar dat wònnen we in elk geval. “Film van Bulkboek Uitgever in Frankrijk bekroond”, kopten Nederlandse kranten. Sneu voor Joep. En ik vond het elke dag moeilijker te verteren dat alles wat ik deed aan Bulkboek gerelateerd werd.
Tijdens de productie van Scrim was ik regelmatig in Londen bij het lab waar de filmrushes overnight werden ontwikkeld. Daar leerde ik leuke mensen kennen, die nog nooit van Bulkboek hadden gehoord. Maar we hadden wel dezelfde films gezien en we luisterden naar dezelfde muziek. Nadat Scrim af was, een paar weken in Nederland gedraaid had, en op de Duitse en Zweedse televisie was uitgezonden, zocht ik mijn Engelse vrienden weer op, en besloot om in Londen te blijven.
De scheiding met mijn echtgenote Patty bracht nog de nodige hoofdpijn. Ik had gezegd dat ik van de inboedel alleen honderd boeken wilde meenemen uit onze samen opgebouwde grote bibliotheek. Het kiezen van die honderd boeken bleek een nachtmerrie. De eerste greep, uit de gevangenis in München, plus Slauerhoffs ‘Schuim en As’ uit de internaatsbibliotheek, was duidelijk. ‘On the Road’ heb ik laten staan. Ik wou me in Londen echt settelen. Over de keuze van de rest heb ik maanden gedaan.