Silence Out Loud (26): Mail van Rob Scholte aan Joost Zwagerman 17 februari 2014 om 00.08

Hoi Joost,

Zo is het ook prima.
Ik stuurde je eerder in juni 2013 al een uitnodiging voor het museum.
Daar zie je welke kunstenaars er behalve Sluijters nog meer te zien zijn.
Ja, Museum De Fundatie kan wel wat publiciteit gebruiken.

Dank voor de .pdf.
Dat bewuste Spillaert-werk is zeker geen meesterwerk.
Ook geen klein meesterwerk.
Het beste schilderij ooit, doet me vrezen voor het Frans Hals na het vertrek van Schampers.
Er is bij het teiltje sprake van een duidelijk gebrek aan vloeistof.
Ook qua schilderen is het schraal.
Beetje, zoals het geval is bij Tuynmans.
Een teiltje om uit te kunnen drinken of om in te pissen, maar dan leeg geserveerd.
Bij mij is het uitsluitend, slechts enkel en alleen, vloeistof, c.q. verf.
Misschien benadert Spillaert’s armoede mijn rijkdom.
Maar verder zie ik geen verband,
O, ja, de ronde vorm en het blauw.

Zurbaran en Coorte zijn prachtig.
Niet te vergelijken met deze Spillaert.

Beide teksten, die je me stuurt, zijn volslagen nieuw voor me.
Dank daarvoor.
Ze gaan in het archief.
Ik weet niet, wat dit stuk uit 2002 in de NRC over jou zegt.
Dat zal je zelf wel het beste weten, ook al meen jij van niet.
Jij komt er tenslotte mee aan in dit verband.
Ik weet ook niet wat Bril daar weer mee te maken heeft.
En Joost Niemöller al helemaal niet.

Ik doel met de statement, dat het meer over jou zegt dan over mij, slechts op wat ik je recent hoorde zeggen.
Anno 2013-2014, dus op TV en via social media.
Jouw Facebook-uitingen kreeg ik van ’n vriendje.

Laat het je niet verbazen, dat ik niet meer weet, of ik gehuild heb om Warhol of niet.
Ik huil niet zo veel, dus het zou me verbazen.
Is, als je het niet zag, wat ik vertelde wel waar?
Ik weet, dat ik op Tenerife was, toen hij stierf.
Maar volgens mij was jij daar toen nog niet aangekomen.
Of misschien al wel.
In ieder geval heb ik zelf nooit op de Haarlemmerstraat gewoond,
Wel op de Haarlemmerweg 149-151 t.o. de Westergasfabriek.
Laten we zorgvuldig met de feiten zijn.

Ik weet niet eens zeker of ik om de dood van Bril, Giele, O’Brien, Ploeg en Bibikov gehuild heb.
Wie gaat dat wat aan?
Moet opeens denken aan Camus, L’étranger.
Meursault eindigt mede door gebrek aan traanvocht onder de hakbijl.
Zo komen we weer bij mijn druppel, dat is dus een traan in een zee van tranen.
En bij het lege blauwe teiltje van Spillaert.

Het ging mij er alleen even om, dat jij dergelijke intimiteiten (al dan niet waar of gebeurd) op de TV over mij verteld.
Dat zegt naar mijn idee wel degelijk veel over jou.
Meer dan over mij, die hiernaar heeft te luisteren.

Ik kan me niet herinneren, dat ik, tot dusver, veel uit mezelf over jou sprak in het openbaar.
Of ik moet daartoe tegen mijn zin zijn aangezet.
Dat herinner je je als het onderwerp van gesprek zijnde altijd beter.
Omdat je het niet van tevoren kon weten, dat je besproken zou worden, blijft de verrassing.

Overigens sprak ik sinds 2000 in het geheel niet met de media (13 jaar).
Absolute media-stilte.
Goed gezien door Bril in 2002, dat het stil was rond mijn persoon.
Dat zou nog tot dit jaar voortduren, maar dat kon Bril indertijd niet weten.
En later, vandaag de dag, ook niet of juist weer wel.

Zeker is, dat jij als persoon of als schrijver nooit direct met naam en toenaam onderwerp geweest bent van enige tekening of een schilderij van mij.
Noch ben ik dat op de korte termijn van plan.
Ook ga ik geen literatuurkritiek bedrijven.
Deze schoenmaker blijft voorlopig bij zijn leest.
Misschien kom je anderzins nog eens ter sprake.
Wie weet.

De laatste zin van je derde en laatste mail, begrijp ik jammergenoeg niet helemaal.
Je schrijft, dat Bril en jij begaan waren met mijn lot.
Oké!
Fijn!
Maar waarom zou ik nu vermoedelijk anders denken over jullie betrokkenheid van weleer?
Ik neem aan, dat dit betrekking heeft op jullie klaarblijkelijk gedeelde inschatting van de rol van Hammerstein.
Hoe kan dat nou spijtig zijn als dat zo zou blijken te zijn?
Voor wie dan?
Voor Bril?
Voor jou?
Leg eens uit.

Bril is dood en Warhol ook.
Beiden hebben, evenals ikzelf, geen Facebook.
Jij wel.
Wij beiden leven nog vandaag.

Ook hartelijk,

R