SBK Kunsthal de Remise – Tentoonstellingstekst Chantal Spit: Op de huid bekeken (2000)

Het werk van Chantal Spit is figuratief. Ze schildert met name portretten en landschappen; “traditionele onderwerpen”, zegt ze zelf. Schilders als Vincent van Gogh en Edvard Munch ziet zij als haar leermeesters.

Chantal Spit begon haar opleiding aan de AKI in Enschede. Docenten zeiden, dat ze moest gaan schilderen. “Want ik had het handje, zeiden ze. Ik ben een snelle impulsieve schilder. Het beeld, dat mij voor ogen staat, vertaal ik gevoelsmatig naar het doek.”
Na haar opleiding vestigde ze zich als zelfstandig kunstenaar in Amsterdam. ” Een docent zei: ‘Je gaat nu naar de grote stad. We hopen, dat je je naïviteit behoudt.’ De stad heeft me wel harder gemaakt. Ieder voor zich. Je leeft anoniem en om iets te bereiken moet je je laten gelden. Je moet je ‘in the picture’ praten. Ik heb daar wel eens moeite mee. Ik houd niet zo van blabla. Op feestjes interessant doen over je werk.”
Ze gebruikt foto’s uit fotoboeken, tijdschriften en kranten als inspiratiebron. Ze kiest de foto’s de ene keer uit om het licht-donker effect. De andere keer gaat het om de voorstelling. Maar meestal gaat het om het achterliggende verhaal, dat zij bij de foto fantaseert en waardoor ze ontroerd raakt. “Ik heb lang het gevoel gehad, dat als ik gebruik zou maken van foto’s het werk niet echt van mezelf zou zijn. Een docent heeft me toen gerustgesteld: iedereen haalt ergens iets vandaan.”
Spit probeert door subtiele accenten de toeschouwer te ontroeren. Een schilderij, waarop een jongetje naast een schaap in het weiland staat, laat de toeschouwer in het ongewisse of het jongetje verdriet verbergt, of dat hij daar zomaar staat. “Ik probeer een beeld te maken, dat een raadsel in zich heeft. Ik schilder graag bedenkelijke kopjes. Of gezichten met een ondefinieerbare emotie. Het gaat mij eerder om de kleine emoties, dan om het schokkerende effect van een opgeblazen auto van Rob Scholte.”

Als schilder, die nog waarde hecht aan het verleden, voelt Spit zich een buitenbeentje in de hedendaagse wereld van de kunst. “Het werk ,dat ik nu om me heen zie, staat veelal in relatie met televisie en reclame. Ik erken, dat er een grote potentie schuilt in de nieuwe media, maar ik vind dat kunstenaars daar tegenwoordig te gemakkelijk mee flirten. Kunstenaars zoeken in hun werk geen relatie meer met de kunst uit het verleden. Ik ben bang, dat hun werk op den duur snel verveelt. Het werk van Van Gogh daarentegen is nu net zo sterk als honderd jaar geleden.” Spit wil geen schilderij maken om het effectbejag. Ze wil als schilder niet te veel het accent leggen op de voorstelling. Ze hecht evenveel waarde aan de kleur, de compositie en de verf. Ze wil met haar werk ook vragen oproepen. “Ze moeten zich afvragen: wat doet dat jongetje daar met die vis om z’n nek? De verbazing en de vragen van de toeschouwer bepalen de inhoud van mijn werk.” Het schilderij moet iets laten zien wat niet is te vertellen. “Een goed schilderij heeft een raadselachtige uitstraling, die uitstijgt boven het schilderij.”

“Wat ik vind van de stelling, dat de schilderkunst zou zijn doodverklaard? Onzin. De schilderkunst is zeker niet doodverklaard. Deze theorie is voor mij eerder een uitdaging. Ik wil laten zien, dat de schilderkunst springlevend is.”

SBK Kunstuitleen Galerie: Chantal Spit 12-26 juni 2010

SBK Breda, juni 2010

http://oudeserver.sbk.nl/kunstuitleen/breda/expo.html?id=997