Renee Fokker – Tussen Citroen en Willink een portret van mij

De drukst bezochte en meest succesvolle expositie in Den Helder is de tentoonstelling geweest van Paul Citroen en Carel Willink, waar ik het geluk had een rol in te kunnen spelen. Paul kende ik al heel lang en wij waren goed bevriend, zoals ik gisteren al heb geschreven. Willink en zijn laatste vrouw Sylvia ontmoette ik op een opening van een tentoonstelling in Amsterdam. Ik denk dat ik opvallend mijn best deed om onopvallend te zijn in het kakelbonte gezelschap, want ik werd door hun aangesproken en er ontspon een geanimeerd gesprek , wat zich later voortzette in een klein restaurantje. Willink was zeer verlegen en Sylvia vond het denk ik wel gezellig, want ze nodigde mij uit om eens met mijn toenmalige man langs te komen, hetgeen ook geschiedde.

Ik vertelde Willink over mijn vriendschap met Citroen, die hij uiteraard van vroeger kende, maar ik kreeg niet de indruk dat ze vrienden waren en sterker nog dat ze samen door één deur konden. Toch had ik het idee opgevat om hun te vragen of ze beiden in Den Helder wilden exposeren. De gemeente Den Helder vond het een briljant idee en beiden “moesten er nog even over denken”. Ze gingen beiden overstag met dezelfde zin “goed, om jou een plezier te doen”.

Voor mij was het een fantastische ervaring om samen met de Cultureel Ambtenaar de organisatie te doen. Beide kunstenaars waren zo wijs geworden om de strijdbijl te begraven en ik kreeg de indruk dat ze de opening op zich heel bijzonder vonden. Mijn ex-echtgenoot was toen commandant van een onderzeeboot en voor buitenstaanders is een bezoek aan een onderzeeboot heel bijzonder. Het bezoek aan de “Zeehond”heeft wel alle kranten gehaald en een foto van de beide kunstenaars heeft Sylvia zelfs in haar boek laten zetten.

Wat heeft het mijn leven verrijkt en wat heb ik er veel van geleerd.

http://www.tiendekind.nl/blog/archives/242-expositie-paul-citroen-en-carel-willink.html