Renee de Borst – OP STAP: De smaak van George Moormann
’Ik verlang soms naar witte muren’
George Moormann werd 53 jaar geleden geboren in het oude Elisabeth Gasthuis. Hij groeide op in Oud Schoten en woont al jaren in de binnenstad, de laatste kwart eeuw aan de Bakenessergracht. Hij zat op de Spaarneschool – de huidige Veronicaschool. Na het Mendel studeerde hij biologie en Nederlands – tot hij ver in de dertig was. Moormann is dichter/uitgever/publicist en docent essay aan de Schrijversvakschool Amsterdam. Hij woont samen met Ruud Douma – ook bekend als Dolly Bellefleur. ,,In Amsterdam bij Ruud tussen de jurken en bij mij tussen de boeken.’’
Wat hangt er thuis aan de muur?
,,Bij mij hangt de kunst niet – daar heb ik met al mijn boeken en verzamelingen geen plaats voor. Kunstwerken staan op speciale lessenaars. Ik heb veel Haarlemse kunst – van Verwey, Frans Funcke, Luuk Wilmering maar ook van Rob Scholte en Marcel van Eeden. Te veel om op te noemen. Nu staat er een groot olieverf – een stilleven. Lekker rustig. Ik hou van die rust – ik verlang soms ook wel naar witte muren.’’
Laatste cd?
,,Parsifal van Wagner. Ik was bij de première in Amsterdam en dan ga ik zo’n opera thuis herbeluisteren. Ik had hem al op cd in meerdere uitvoeringen. Dan beluister ik die met de partituur erbij. Kijk en vergelijk – elke uitvoering heeft zijn voors en tegens. Ik zit nu ook op spotify, een wonder. Ik heb voor cd’s geen ruimte meer. Ik luister wel veel naar muziek, vooral klassiek. Ik ga elke zaterdag naar de matinee in Amsterdam. Ook voor de jonge componisten. Ik steek er veel van op.’’
Laatste boek?
,,Deze vraag is niet voor mij geschikt. Ik lees ontzettend veel en alles door elkaar heen. Ik heb op dit moment twee stapels. De eerste houdt verband met de lezing die ik op 8 juli geef in Fort Vijfhuizen – een bloemlezing over gedichten met stilte als thema – Schierbeek, maar ook Goethe en nog veel meer. De andere stapel heeft te maken met Haarlem Roze Stad. Ik maak een fiets- en wandelroute met alle locaties die iets met roze te maken hebben – en dat is uitgegroeid tot een speciale uitgave van De Zingende Zaag, die eind van het jaar uitkomt. Dat is een feestje – er komen bijdragen in van allerlei schrijvers. Bestaand werk maar ook verhalen die speciaal hiervoor geschreven worden.’’
Favoriet restaurant?
,,De Lachende Javaan in de Frankestraat. Daar kom ik vaak en met plezier. Dat heeft te maken met het lekkere eten, de gastvrijheid en het feit dat eigenaar Frans Helling ook een groot liefhebber van Aziatische kunst is. Mijn Indische achtergrond speelt ook mee. Mijn vader is geboren in Malang.’’
Favoriet café?
,,Heel Haarlem is een café geworden. Ik heb een favoriet binnencafé. Het Wapen van Bakenes bij mij om de hoek. En als buitencafé ga ik graag naar De Stinkende Emmer – een van de weinige plekken waar je zo’n mooi gezicht op de Bavo hebt. Dus het hangt bij mij erg van het weer af. Al kom ik niet meer zo veel in het café. Ik heb al een druk sociaal leven.’’
Wat ga je dit weekeinde doen?
,,Naar ’La Cage au Dol’ in de Philharmonie, de nieuwe show van Ruud oftewel Dolly Bellefleur. Een prachtige voorstelling voor alle gezindten. Er is maar een uitvoering, met daarna een feest – hopelijk met dezelfde sfeer als de Pink Planet-avonden, zoals wij die tien jaar geleden organiseerden in Stalker. Dit is nu echt een project van Ruud – maar ik ben er wel graag bij. Wij vullen elkaar erg aan in ons werk. Het ligt in elkaars verlengde, maar we zitten niet in elkaars vaarwater. Ruud schrijft bijvoorbeeld liedteksten, maar daar schrijf ik niet aan mee. We zijn wel elkaars praatpaal.’’
Favoriete winkel?
,,Helaas zijn veel mooie winkels er niet meer – zoals Schous met al die laadjes. Gelukkig komen er ook nieuwe winkels bij. Zoals tegenover de Toneelschuur met al die Bric à brac. En om de hoek het winkeltje van Frits en zijn helaas onlangs overleden vrouw Ingrid. Het is nooit open, maar ik sta altijd te kwijlen voor de etalage. Zo is er een prachtige verzameling uiltjes. Maar gelukkig is de zaak altijd dicht, want mijn huis is vol.’’
Met welke Haarlemmer wil je wel eens uit eten?
,,Met Anna Tummers, conservator oude kunst van het Frans Halsmuseum, de opvolger van Pieter Biesboer en schrijfster van het boek ’The Eye of the Connoisseur’. Ik wil met haar praten over de schilderijen van Frans Hals. Ik ben voor het Frans Hals-jaar in 2013 bezig met een bijzondere koektrommel met gedichten en een koekje om beter te leren kijken naar de schilderijen. Dus wil ik er ook van alles over weten.’’
Mooiste plek of mooiste gebouw?
,,Die hebben met elkaar te maken. De Bakenessergracht is voor mij de mooiste plek van de wereld – de as van de wereld. Lorentz en Einstein liepen er. Ik kijk uit op de beeldengroep van Teylers Museum met de Engel of Faam die twee kransen uitreikt. Een als bekroning van de wetenschap en de ander voor de schone kunsten. Daar komt voor mij alles in samen – ik ben bioloog en neerlandicus. Dichters moeten ook de wetenschapspagina’s lezen – want er gebeuren allerlei interessante dingen.’’
Foto: United Photos/Toussaint Kluiters