R – Cordon sanitaire

Kan dan niemand lezen wat er werkelijk geschreven staat in de uitnodiging, die Marc Nihot deed, aan de fractieleiders van de Helderse coalitie?

Dit is toch schandalig.
“Rob Scholte krijgt zijn zin.” luidt de eerste regel van het hieraan voorgaande artikel in de NHD / Helderse Courant van Delano Weltevreden.
O, ja?
Nou, daar heb ik tot dusver niets van gemerkt.

Marc Nihot nodigt zijn ex-collega’s, de fractieleiders van de oppositie, persoonlijk uit om in het Rob Scholte Museum met hem te praten over de ontwikkeling en voortgang van het museum, evenals over de kwestie Geurt Visser (ofwel het betreffende onderzoek door de burgemeester-vriend Cees Versteden) en de kwestie Meerwerf.
Uitnodigingen aan de fractieleiders en anderen van Stadspartij en oppositie volgen nog, zo heb ik van Marc begrepen.

Nogmaals Marc nodigt deze mensen uit en niet ik.

Ik heb over de affaire Visser al bij Brandpunt gesproken. Daar duidelijk en onverdroten gezegd, dat zijn steun aan mijn museum hem de kop gekost heeft en dat dat de eigenlijke reden is voor zijn ontslag en niet de verzonnen seksuele intimidatie.
Over Meerwerf heb ik in principe helemaal niets te zeggen. Behalve, dat het toch enigszins opvallend is, dat het hier opnieuw ook een Scholte betreft, die van wethouder Pieter Kos zo nodig moet vertrekken. Overigens is Doede Scholte, voorzover mij bekend, geen familie.

Het gesprek met de politiek is Marc z’n eigen initiatief en ik heb daar in principe niets mee te maken.
Ik ben met mijn museum, voorzover ik heb begrepen, slechts één van de onderwerpen, waar hij met hen over wil praten.

Hij heeft mij natuurlijk vooraf in zijn initiatief gekend, aan mij verteld, dat hij dit plan had en me gevraagd of hij voor deze gesprekken het museum als locatie kon gebruiken. Dat mocht natuurlijk. Helemaal, omdat Marc als vrijwilliger veel goede energie en tijd in het museum heeft gestoken en de afgelopen jaren in veel kwesties mijn steun en toeverlaat is geweest.

Ik juich alle communicatie tussen de volksvertegenwoordiging en hem (ook met anderen, die het museum een warm hart toedragen) natuurlijk van harte toe.

Alleen even voor alle duidelijkheid.
Bij deze eventueel door Marc te voeren gesprekken ben ik zelf niet aanwezig, tenzij hierom uitdrukkelijk wordt verzocht.

Het laatste directe onderhoud, dat ik met een gemeenteraadslid had, heeft plaatsgevonden op 9 december vorig jaar, toen het museum van B & W toestemming kreeg om uit te breiden naar de gehele begane grond en kelder. Dat was in aanwezigheid van de fractieleider van Behoorlijk Bestuur Michiel Wouters, die voor deze betrokkenheid van de Helderse gemeenteraad een motie van afkeuring heeft ontvangen.

De renovatie van de nieuwe museumruimten werd door mij na de overeenkomst met Kos en ons gemeenschappelijke persbericht voortvarend aangepakt, behalve natuurlijk de ruimten, die me wel waren beloofd, maar me uiteindelijk niet ter beschikking zijn gesteld.

De uitbreiding staat momenteel door B & W nog steeds geblokkeerd, omdat de verbindende ruimte tussen het oude en nieuwe museum mij tot nu is onthouden. B & W belet mij doelbewust te kunnen schitteren. Mijn verdere collectie en het resultaat van mijn inspanningen kan ik door hun toedoen nog altijd niet aan het publiek tonen.
Veel te lang naar mijn zin blijft de huidige tentoonstelling daardoor nu hangen zonder dat de aanvulling met 2000 m2 nog ongeziene kunst deze anders belicht.

Daarover ging mijn brief aan de raad, die leidde tot de motie van wantrouwen tegen wethouder Pieter Kos.

Daarover gaat de Open Brief aan B & W van uitgever Theo Knippenberg, die door zoveel BN’ers en vele vele anderen getekend is en nog steeds wordt.

Daarover gaat mijn businessplan, waarop B & W tot dusver weigert in te gaan onder het mom, dat de financiële onderbouwing zou ontbreken, terwijl het B & W zelf is, die aldoor geweigerd heeft mij enig kader mee te geven.
Wat onomstotelijk blijkt uit de laatste brief van burgemeester Koen Schuiling, als ook uit het schrijven van Kos aan de fractieleiders naar aanleiding van de uitnodiging van Marc.
Als beiden het er nu over hebben, dat ze het gebouw al dan niet gedeeltelijk aan mij willen verhuren of verkopen.
Was daar dan eerder mee gekomen en niet nadien.
Hoe oneerlijk kan je zijn?

Daarover gaat mijn schrijven aan de Commissie van Beroep en Bezwaar.

Ongelofelijk, dat ze het zich willen en kunnen permitteren als B & W van deze provinciestad aan zee, zoals Kees Engelhart Den Helder in zijn Zieleschijntjes zo mooi omschrijft, de schade van al deze negatieve publiciteit, die uitsluitend ontstaan is door hun eigen woord- en contractbreuken, zo lang te laten voortduren.

Wie zijn hier dan de eigenlijke azijnzeikers?

Over deze kwestie schreef ik in maart al een brief aan de Gemeenteraad, waarin ik tot slot alle geachte raadsleden uitnodigde om me te bezoeken om zich zelf van mijn toestand en de situatie te komen vergewissen.
Geen van de gemeenteraadsleden heeft tot nu toe van mijn uitnodiging gebruik willen maken.

Dat is niet zo gek als je denkt aan de afstraffing, die Wouters ten deel viel.
Waardoor het Stadspartij-raadslid Erik Nuninga zich zelfs genoodzaakt voelde om aan Schuiling op te biechten, dat hij, tezamen met de nestor van de Helderse gemeenteraad D’66-raadslid Frans Klut, mij eerder in 2014 ook eens had bezocht om van gedachten te wisselen.
Verdienden Klut en hij nu ook een motie van afkeuring?
Schuiling liet de vraag onbeantwoord.
De effecten van deze onduidelijkheid zijn voor mij tot de dag van vandaag voelbaar.
De boodschap aan de gehele gemeenteraad was duidelijk: praten met Scholte kan je beter uit je hoofd laten, anders volgen er repercussies.

Daarom heeft Marc op eigen initiatief besloten te proberen deze impasse, het cordon sanitaire van B & W en Stadspartij-voorzitter Peter Reenders, te doorbreken door te appelleren aan de bestaande vriendschapsbanden met veel van de huidige raads- en commissieleden.

Ik wens hem daarmee alle succes.

Alle raadsleden zijn bij mij nog steeds van harte welkom, maar in dit geval heeft Marc ze uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek.

Jammer, dat de angst-reactie van Kos en Reenders, in navolging van Schuiling, opnieuw tot verwarring over onze eerlijke bedoeling leidt.
Ook te zot voor woorden, dat de journalistiek niet kan lezen of bereid is door wederhoor onjuistheden, voordat publicatie plaatsvindt, te corrigeren.

“Rob Scholte krijgt zijn zin”.
Laat ons meemaken, zoals ik en velen hopen, dat Rob Scholte echt zijn zin gaat krijgen!