Pikkiepoelie – Proevend genieten
Je bestaat omdat je bestaat, niet omdat je gezien wordt – Rob Scholte De Trouw op zaterdag 14 september 2014. Tekst Noor Hellmann
Het verleden van Rob Scholte is kenmerkend. Hij was duidelijk een kunstenaar met een handschrift en voornamelijk een identiteit. Maar wanneer er roet in het eten wordt gegooid door een aanslag op zijn leven verandert dat. Zoals hij het verwoordde in het artikel van De Trouw:
De aanslag was in ’94. De woede daarover heb ik van me af kunnen zetten door me terug te trekken en voort te gaan met waar ik mee bezig was.
Het maken van kunst maakt Rob Scholte tot een individu. Maar de Nederlandse media was meer geïnteresseerd in de aanslag, zijn werk raakte helemaal ondergesneeuwd. Dan neemt hij het besluit om de publiciteit te vermijden. Na veertien jaar spreekt Rob Scholte weer met de pers. Naar eigen zeggen doet hij dit niet voor zichzelf, maar ook om het werk van zijn collega’s onder de aandacht te brengen. Na het lezen van het artikel uit De Trouw lijkt het erop dat kunst pas echt bestaat als de media er hoogte van krijgt.
Wanneer is iets kunst? Het is een vraag die maar moeilijk te beantwoorden is. Een ieder heeft hier een eigen mening over; zo zijn er ook meerdere boeken uitgegeven. Boeken die kunst in een ander daglicht zetten, zodat wij telkens opnieuw naar kunst blijven kijken. Door telkens opnieuw te kijken naar kunst, maar vooral ook door véél te kijken naar kunst, vorm je een eigen visie op kunst.
Wanneer is iets kunst; is het kunst wanneer het in het museum hangt? Wanneer het publiciteit krijgt? Of is het kunst wanneer het mensen aan het denken zet?
Het voorbeeld hiervan is Marcel Duchamp. In 1917 laat hij zien dat een urinoir een kunstobject is. Met dit gegeven wakkert hij een discussie aan: alle dagelijkse voorwerpen kunnen kunst zijn. Marcel Duchamp zet een dagelijks voorwerp in een andere context en geeft hier een andere vorm aan.
Het denken over kunst, is kunst en het kunstwerk is het idee. -Marcel Duchamp
In maart 2005 plaatst Banksy (ware identiteit onzeker) een van zijn kunstwerken ongevraagd in diverse musea. Echte kunstwerken die al erkend waren als kunst.
Marcel Duchamp plaatst met toestemming in een museum een object. Een object dat veel discussie opleverde, omdat het niet werd gezien als kunst. Toch is het een van de meest belangrijkste moderne kunstwerken van de 20e eeuw geworden.
Beide kunstenaars waren al bekent, en toch vragen zij op een andere manier aandacht voor hun werk. De uitspraak van Marcel Duchamp krijgt voor mij kleur. Het laat inzien bij beide kunstenaars dat het niet gaat om het werk, maar om het denken dat kunst is.
Post Scripted Artists een kunstenaars collectief, bestaande uit twee kunstenaars, Sem en Menno, gingen op onderzoek uit: Worden pizzapunten kunst als ze in een museum liggen? Volgens Post Scripted Artists is kunst pas kunst als het in een museum hangt.
Helemaal eens ben ik het niet met de Post Scripted Artists : kunst hoeft niet gepleased te worden om gewaardeerd te mogen worden.
Post Scripted Artists en hun compagnons plaatsten in zeven verschillende musea: pizza in een doosje. Edwin Jacobs, directeur Centraal Museum Utrecht, reageert met een waardevolle uitspraak over kunst in het museum aan de hand van de pizza in een doosje:
‘Als een object, een uiting of een expressie eenmaal binnen
de muren van een musea is, is het zodanig opgewaardeerd,
dat het onbetwistbaar kunst is.’
Hiermee geeft hij aan: alles wat in een musea hangt, is kunst. Wij als toeschouwer nemen aan dat het kunst is, anders hing het er niet.
Toch stelt dit mij voor de vraag -na deze actie-; wat is nu de kunst? Het idee: het nadenken over het plaatsen van het object, een pizza in een doosje? De uitvoering: het plaatsen van een object, zonder toestemming van een musea? Of het object: is juist een pizza-in-een-doosje de kunst?
Deze actie doet mij denken aan een guerrilla. Met weinig middelen en een goed idee groots resultaat te bereiken.
Wanneer je als kunstenaar namelijk wereldwijde waardering wil krijgen, kun je haast niet zonder de media. Wanneer zij lucht krijgen van de kunstenaar en dit naar buiten brengen, krijgt de kunstenaar pas erkenning van de toeschouwer. Dit is ook terug te zien bij Rob Scholte; hij zoekt nu de media, om aandacht te vragen voor zijn Jan Sluijter collectie en zijn museum. Natuurlijk zégt Scholte dat hij het doet voor zijn collega’s, maar zonder media-aandacht geen museumbezoekers in zijn museum.
Duchamp en Bansky hadden al naamsbekendheid, maar toch wilden zij aan de hand van een nieuwe vorm van kunst een discussie aanwakkeren. Kunst is een definitie die jij en ik op een eigen manier kunnen invullen. Dat is het mooie van naar kunst kijken, waarderen en te mogen beleven!
http://www.nieuwsredactie.net/2014/04/25/schudden-spuiten-straf/
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1423504/2007/04/22/schouten-Kunst-in-wording.dhtml
http://kunstvensters.com/2011/12/11/urineren-in-kunst-duchamps-fontein/
http://www.schooltv.nl/video/wanneer-is-iets-kunst-en-wanneer-ben-je-kunstenaar/
http://www.sevendays.nl/artikel/185523#.VCBBRUtBKTc
http://pikkepoelie.tumblr.com/post/98172917867/je-bestaat-omdat-je-bestaat-niet-omdat-je-gezien