Nardy Cramm – Blog Koninkrijksbelangen | ‘Io so’ – overzicht LOB en WOB verzoeken goksector

26 september 2018AdminBusinessplan, Home, Locatie, Media, Portretten0

Willemstad – In de Io so (‘ik weet’) blog van 8 juni 2018 is uit de doeken gedaan door wie en waarom politicus Helmin Wiels werd vermoord. Wiels werd in opdracht van enkele E-gaming licentiehouders op zondag 5 mei 2013 geëxecuteerd op het drukbezochte strand van Marie Pampoen, omdat hij op ‘s werelds grootste geheime witwas, terrorisme financiering en underground banking infrastructuur was gestuit.

En, zoals een van Wiels’ huurmoordenaars binnen een jaar verklaarde: “Als ik wilde eten, dan moest het die dag af. Maandagochtend mocht hij niet meer in leven zijn“. Aldus het proces-verbaal van verhoor verdachte Elvis ‘Monster’ Kuwas d.d. 11 maart 2014, pagina V-0014 van zaakdossier Maximus. Vijf jaar later zijn de opdrachtgevers nog steeds niet opgepakt. Ook hun inmiddels 25-jarige crimineel financiële witwas en terrorisme financiering netwerk wordt niet opgerold. Daarnaast zitten tenminste twee mensen (een journalist en een blogger) al meer dan vijf jaar ondergedoken wegens systematische bedreigingen en levensgevaar vanuit ditzelfde E-gaming netwerk binnen de financiële offshore dienstverlening.

De vraag rijst dus: welke rol spelen de Nederlandse, Curaçaose, Arubaanse en Sint Maartense overheden binnen dit netwerk? Want als een van de landen tekort schiet in vrijheden, rechtszekerheid en deugdelijkheid van bestuur, dan dient het Koninkrijk conform artikel 43 Statuut (https://maxius.nl/statuut-voor-het-koninkrijk-der-nederlanden/artikel43) van het Koninkrijk der Nederlanden en artikel 10 Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (vrijheid van pers en meningsuiting) hierop adequaat te reageren. Maar ook dat gebeurd niet.

Op 5 juni 2018 (drie dagen voor publicatie van de blog), zijn namens Knipselkrant Curacao 61 verzoeken in de zin van de Landsverordening Openbaarheid van Bestuur (LOB) verzoeken ingediend (https://www.scribd.com/document/381328100/LOB-Verzoeken-Gestempeld-en-Afgetekend-Incompleet-20180605) bij Bentana di Informashon. Door een misverstand bleven aanvankelijk negen LOB’s buiten behandeling. Deze zijn even later alsnog ingeleverd. Op 26 juni 2018 werden de verzoekschriften verlengd (https://www.scribd.com/document/387869267/2018-06-28-LOB-Verlengingsbrieven-Goksector-Dutch-Sandwich-20180626). Op 11 juli 2018 deelde Bentana mee, dat de overheidsdiensten met betrekking tot Offshore Hazardspelen (Ministerie van Justitie) en loterijen (Ministerie Algemene Zaken) naar het Ministerie van Financiën waren verhuist en dat de LOB verzoeken inmiddels waren doorgestuurd (https://www.scribd.com/document/387869899/2018-07-09-Ontvangstbevestiging-LOB-2018-169-tm-2018-176) naar Financiën.

Op 17 juli 2018 vervielen de verlengingen. Op 18 juli 2018 ontving Bentana een LOB van het Ministerie van Economische Zaken (MEO). De MEO LOB 142 (https://www.scribd.com/document/387871359/LOB-Zaak-Nummer-2018-142-E-zones-Ministerie-Van-Economische-Zaken, E-zone beheer vergunningen) was incompleet en de andere LOB’s bleven beantwoord, maar MEO heeft tenminste eentje beantwoord. Dit in tegenstelling tot de Curaçaose ministeries van Justitie, Financiën, Bestuur, Planning en Dienstverlening (BPD) en Verkeer Vervoer, Ruimtelijke Planning (VVRP) en de bestuursorganen MOT/FIU, Centrale Bank Sint Maarten en Curaçao, en het Parket Generaal en Openbaar Ministerie Curaçao, Sint Maarten + BES. Deze overheidsdiensten hebben tot op heden geen enkele informatie verstrekt. Het gaat om de volgende 61 LOB’s (nummer 28 is onderverdeeld in 18 kleintjes):

Gelet op het feit, dat deze crimineel financiële infrastructuur vanuit Nederland wordt gefaceliteerd (via Curaçao, Aruba, St. Maarten en de Malta hub, http://www.flushdraw.net/news/mafia-linked-italian-sports-betting-sites-threaten-legal-retaliation-over-malta-regulatory-suspension/) en bevorderd (en de geldstromen goeddeels vanuit Latijns Amerika, voornamelijk richting Nederland en de USA vloeien, en vandaar uit in die landen en andere landen worden ‘geïnvesteerd als handelsbelangen aka Koninkrijk belangen, https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&identifier=ddd:010644745:mpeg21:p002), leek ons de naam ‘Dutch Sandwich’ toepasselijker dan Antillenroute 2.0: vier Koninkrijk landen voor de prijs van één.

Reeds in maart en juni 2018 hadden we enkele Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB) verzoeken gedaan in Nederland naar informatie hierover. Deze WOB’s zijn aangeleverd bij de volgende Nederlandse ministeries:

WOB 1 – Ministeries van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
https://www.scribd.com/document/388057410/2018-03-20-WOB-Ministerie-Van-Binnenlandse-Zaken-en-Koninkrijksrelaties-20180320
WOB 2 – Ministerie van Financiën (5).
https://www.scribd.com/document/387872679/2018-06-15-WOB-Ministerie-Van-Financien-20180615-ALLES
WOB 3 – Ministerie van Justitie & Veiligheid (volgt)

De vijf Nederlandse Financiën WOB’s werden alle geweigerd (https://www.scribd.com/document/387872679/2018-06-15-WOB-Ministerie-Van-Financien-20180615-ALLES) wegens geheim. De WOB aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties werd niet bevestigd, noch behandeld, en daarmee derhalve fictief geweigerd.

De Nederlandse handelsbelangen, collectief geheugenverlies en vergeten geschiedenis

De Knipselkrant Curaçao heeft geen enkele andere agenda dan rust, veiligheid, media- en meningsvrijheid, democratie, overheids transparantie en waarheidsvinding. Het WOB en LOB verzoekproces verloopt niet zo vlot als gehoopt, de (cyber)aanvallen (http://www.knipselkrant-curacao.com/kkc-cyberaanvallen/) op de site lopen op en belopen inmiddels vele miljoenen. Klaarblijkelijk hebben we geen welwillende ministers, ambtenaren, centrale bank directeuren, hoofden van diensten en PG’s, maar er wordt tot het hekje gegaan om onze lezers, vrijwilligers en het RST verder te helpen in hun primaire taak. In de Curaçaose rechtbank volgt de proef op de som of het Koninkrijk der Nederlanden een rechtstaat is, of feitelijk al sinds de 17e eeuw een narcostaat (http://www.knipselkrant-curacao.com/wp-content/uploads/1994-05-14-Telegraaf-Marcel-de-Kort-over-de-vergeten-geschiedenis-Nederland-wist-de-weg-met-drugs-Nederlandse-cocainefabriek.jpg, pagina 67, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010691940:mpeg21:pdf) is. Waarbij de Koninkrijk eilanden met haar 3000-4000 illegale online goksites binnen haar offshore dienstverlening, free en e-zones en anonieme vennootschapsstructuren, daadwerkelijk, die ingebouwde witwasmachines zijn, zoals de Amerikanen naar ons kijken:

“The Netherlands comes equipped with built-in island laundromats – Aruba, Sint Maarten and Curacao – and the Dutch speak English. Best of all, lax Dutch law means even if they get caught, there isn’t much anybody could do.“
Jeffrey Robinson – The Sink: Crime, terror and dirty money in the offshore world,2003

Wie de Robbie dos Santos-KPMG-ING bank onderzoek gevolgd heeft, heeft kunnen meelezen hoe onderzoek Cymbal/Troya (http://www.knipselkrant-curacao.com/category/onderzoek-tags/onderzoek-cymbal-troya/) al een tip van de sluier opgelicht hoe terrorisme financiering en witwassen van drugsgelden via Curaçaose (gok)bedrijven, accountantskantoren en trusts, behalve voor de Italiaanse maffia en Latijns Amerikaanse drugskartels en hun trust en fiscale dienstverleners, vooral veel geld opleverde voor ING Bank (http://www.knipselkrant-curacao.com/ftm-ing-negeerde-stelselmatig-rode-vlaggen-bij-witwasaffaires/) in Nederland.

De meeste LOBjes zijn klein (bijv. kopie van een memorie van toelichting) en of kunnen geautomatiseerd worden opgeleverd. Van een beetje gok sector met een vele honderden miljarden omzet per jaar mag je verwachten, dat die goed georganiseerd en geautomatiseerd is. Zeker als trustkantoren, accountantsbedrijven en casino grootgrutters E-gaming licentiehouders zijn en zowel Nederlandse Staat, het CFT en Justitie (en sinds begin dit jaar dus ook het ministerie van Financiën) de toezichthouders zijn. Enkele LOB’s verzoeken zijn echter wat zwaarder en daarom geven we de respectievelijke ministeries en bestuursorganen nog wat extra tijd. De LOB verzoeken worden, indien niet opgeleverd voor eind september 2018, in oktober vervolgd via de Curaçaose rechtbank. Wie ondertussen meer informatie heeft inzake de onderwerpen in bovenstaande verzoeken wordt vriendelijk verzocht een reactie achter te laten of met de redactie contact op te nemen: kkc.redactie@gmail.com. Stay tuned.

Engelse vertaling Curacao Chronicle | LOB update 05/09/18

Nardy Cramm is blogger en auteur van blog series ‘KKC blog (http://www.knipselkrant-curacao.com/category/diversen/kkc-blog-knipselkrant-curacao-diversen/) | Machtsstrijd Curaçao ontbrandt (http://www.knipselkrant-curacao.com/category/diversen/kkc-blog-knipselkrant-curacao-diversen/) en VDC blog | De lotgevallen van Veiligheidsdienst Curacao (VDC, http://www.knipselkrant-curacao.com/blog-de-lotgevallen-van-veiligheidsdienst-curacao-vdc-the-sequel/). De Dutch Sandwich blogs (http://www.knipselkrant-curacao.com/category/diversen/blog-dutch-sandwich/) is haar nieuwste reeks. Tips, informatie en reacties worden altijd op prijs gesteld.

Reacties:

Nardy Cramm | 10 september 2018 om 15:15 |
@ Beste lezers,
Op 10 september 2018 zijn 61 LOB bezwaren ingediend. Zie https://www.scribd.com/document/388250786/BEZWAREN-61-LOB-Egaming-Goksector-Loterijen-en-Buitengaatse-Hazardspelen-ALLES
Verdere LOB (en WOB) informatie is overzichtelijk in een nieuwe blog gezet: http://www.knipselkrant-curacao.com/kkc-overzicht-lob-en-wob-verzoeken-openbaarheid-van-bestuur/.
Vriendelijke groeten,
Nardy

Nardy Cramm | 9 september 2018 om 17:56 |
Beste Hans,
Het is eigenlijk ‘io so’ (ieo so), het is Italiaans. Het ‘Io so’ (‘Ik weet’) van Pier Paolo Pasolini verscheen in 1974 in de Corriera della Sera, de bekendste krant van Italie. Het stuk was een aanklacht tegen de terroristische aanslagen waar Italië in de jaren zeventig onder gebukt ging. Pasolini schreef te weten wie er verantwoordelijk waren voor de aanslagen en noemde de betrokkenen met naam en toenaam, maar hij besloot met te zeggen dat hij de harde bewijzen niet had en dat zijn veronderstellingen uitsluitend waren gebaseerd op zijn gezond verstand. Ik hoop door naam en toenaam te noemen verdere aanslagen te voorkomen, want geloof me, ze gebeuren tot op vandaag de dag. En ik heb harde bewijzen daarvan. Ook al wordt dat tot nu toe steeds weggemoffeld.
Vriendelijke groeten,
Nardy

Hans B. | 9 september 2018 om 15:42 |
Waarom schrijft u ‘Io so’? Spaans is: Lo se, Papiamentu is : Mi sa.

Maria | 6 september 2018 om 16:07 |
Dank voor de update en het artikel! Wordt enorm gewaardeerd.

Nardy Cramm | 6 september 2018 om 15:06 |
Hartelijk dank beste @ Alvarez!
Vriendelijke groeten,
Nardy

Alvarez | 6 september 2018 om 15:00 |
Vermoed dat de KKC wel eens gelijk kon krijgen. Of dat voor de rechter gaat lukken blijft voor mij een vraag. Die link en verwijzing naar pagina 67 is een interessant artikel. Die heb ik speciaal voor de KKC uitgetypt.

Nederland wist de weg met drugs (Kees Roos en Sybilla Claus)
Onderzoek naar ‘De Vergeten Geschiedenis’

Wetenschap – “Collectief geheugenverlies,” noemt de Rotterdammer Marcel de Kort de ‘vergeten’ geschiedenis van onze vaderlandse drughandel en -produktie. Wie weet anno 1994 nog dat Nederland in de eerste helft van deze eeuw het centrum was van smokkel en handel in harddrugs en in één adem werd genoemd met Peru en Bolivia? Dat Nederland de grootste cocaïneproducent ter wereld was en de staat in de 19e eeuw honderden miljoenen guldens verdiende aan opiumhandel…?

“Eeuwenlang had Nederland grote belangen in de opiumhandel, die indertijd nog legaal was. Vanuit Turkije werd de opium naar Nederlands-Indië vervoerd, waar vooral Chinese maar ook inheemse bewoners het spul verwerkten,” zegt historicus De Kort, die dit jaar aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit promoveert op de geschiedenis van het Nederlandse druggeld.

In 1878 brachten handelaren coca struiken vanuit Zuid-Amerika naar Java, waar groter wordende plantages werden aangelegd. De Java coca zou tot de beste van de wereld gaan behoren en de staatskas flink spekken. De Kort becijferde dat dit de staat tussen 1876 en 1915 meer dan ƒ 700 miljoen winst oplegde. Steeds meer Indiërs raakten verslaafd in de talloze opiumkitten die in elk dorp wel te vinden waren. In 1923 kende Nederlands-Indië maar liefst 172.703 geregistreerde opiumgebruikers. Nederland had het monopolie van import tot verkoop in de staatsopium winkels.

Lange tijd werd ook in Nederland de ernst van verslaving niet ingezien. De pijnstillende morfine was dè ontdekking van de 19e eeuw. „Artsen vonden dat een fantastisch middel en creëerden zo een nieuwe groep verslaafden. Toen rond 1850 de injectiespuit werd uitgevonden, was het hek van de dam. Gespoten was morfine nog effectiever.”

Coca cola

Een enorme bloei was er vanaf 1875 in de zogenoemde specialité’s, vrij verkrijgbare middelen die voor allerlei kwaaltjes werden gebruikt. Wijn met coca en natuurlijk later coca cola werden wereldwijd populair.

In advertenties beloofde doctor Alvarez van de Zeedijk 16 te Amsterdam dat zijn coca bereidingen voor „de meest verrassende genezingen” zouden zorgen. Door het hele land had Alvarez depots. „Tyfus, cholera, geslachtsziekte, noem maar op. Overal hielpen die middeltjes tegen, en bijna overal zaten opiaten in. Dat ging soms weleens mis, zoals in 1927 toen er twee baby’s stierven aan een overdosis. Ze hadden te veel opiumstroop gedronken.”

Inmiddels was Nederland al uitgegroeid tot de grootste cocaïneproducent ter wereld, die naar allerlei landen exporteerde. In 1900 werd de Nederlandse Cocaïne Fabriek (NCF) opgericht, die begon aan de Schinkelkade in Amsterdam. Al snel groeide de NCF het pand uit en moest naar een grotere vestiging verhuizen.

„Ons land had aan het begin van de eeuw waarschijnlijk meer druggebruikers dan tegenwoordig,” stelt De Kort. „Maar alcoholisme was in die tijd hèt probleem. Dat waren de onruststokers. Opiumschuivers waren eigenlijk wel rustige figuren. Mede omdat verdovende middelen in die tijd niet duur waren en het normaal was verslaafden op recept drugs te verstrekken.”

Tussen 1907 en 1914 groeide de export van Java coca van 200 naar ruim 1.300 ton. „Door de Eerste Wereldoorlog steeg de vraag naar verdovende middelen nog verder”, aldus Marcel de Kort.

Veel artsen, apothekers en verpleegkundigen waren ook verslaafd. In de archieven kwam De Kort in het jaar 1937 de keel-, neus- en oorarts dokter B. uit Rotterdam tegen: „Die was zelf verslaafd en schreef zijn patiënten voor van alles en nog wat cocaïne voor. Per jaar betrok hij bij diverse apotheken 2 kilo cocaïne. Eén apotheker uit de Maasstad viel op omdat hij elk jaar 1 kilo coke omzette. Ook hij en zijn vrouw bleken — verslaafde — patiënten van dokter B. Patiënten gebruikten de cocaïnespray soms wel 20 keer per dag; in vloeibare vorm was de fles zonder recept bij de apotheker weer bij te vullen.”

Handelsbelangen

Toch kwam er langzamerhand een stroming tegen het druggebruik op gang. Amerika probeerde de drughandel op wereldschaal aan te pakken en kreeg in 1909 voor het eerst een opiumcommissie bijeen. „Nederland wilde geen internationale regels, dat zou de handel maar belemmeren. De lage landen waren inmiddels de grootste drugdealer van Europa,” verklaart De Kort.

„Daarom heeft de overheid de internationale onderhandelingen jarenlang weten te vertragen. Tot grote ergernis van Amerika en de Volkenbond die ons vaderland in één adem noemden met Peru en Bolivia en ons zelfs in 1940 nog veroordeelde als een van de belangrijkste exporterende en producerende landen.”

In 1919 kwam onder internationale druk de Opiumwet tot stand. „Dat was geen strafwet maar meer een administratieve maatregel. Er mocht alleen met een vergunning geproduceerd worden”, zegt de historicus, om te vervolgen: „De handel kon zich mèt vergunning ongehinderd uitbreiden.” In 1928 werd de wet aangepast: De maximumstraf werd van drie maanden naar twee jaar verhoogd. Bovendien mocht er alleen voor medische doeleinden worden geproduceerd.

Lachend: „Natuurlijk wisten ze dat dit niet het geval was. De wereld produktie was véél groter dan de medische behoefte; de wet was makkelijk te omzeilen èn te overtreden.” Er ontstond een levendige smokkel. In 1930 werden de eerste koffers met dubbele bodems ontdekt. Brandkasten vol coke, frauderende ambtenaren, een huisvrouw die in 1936 met een pond hasj op de Overtoom werd gearresteerd. „De wet kon, evenmin als nu, drughandel en -gebruik voorkomen,” concludeert De Kort dan ook.

Doordat handelaren vóór de wetswijziging van 1928 nog snel hun slag wilden slaan, werden ’27 en ’28 topjaren. Nog snel werd een voorraad van één miljoen kilo cocabladeren uit de pakhuizen verkocht.

De Nederlandse Cocaïne Fabriek nam met 1.500 kilo in de jaren twintig zon 20% van de wereld produktie voor zijn rekening. „Toen er in ’31 een quotum werd ingesteld van 300 kg per jaar, legde de fabriek zich toe op andere, legale drugs als heroïne, opium, morfine en novocaïne. Al snel beheerste de NCF twee derde van de Nederlandse markt. In 1941 ontwikkelde men er amfetamine (speed), vermoedelijk voor Duitse soldaten. De Duitsers op hun beurt ontwikkelden in ’43, toen er aan het front morfine-tekorten ontstonden, methadon. Adolphine noemden ze dat.”

In 1943 dreigde Amerika Indië niet te bevrijden als Nederland de opium daar niet zou verbieden. „Pas onder die zware druk gaf de overheid toe en kwam er een eind aan de buitenlandse handel.” Ook in het binnenland was het na de oorlog met de officiële handel snel gedaan. Alleen de NCF, die in ’75 opging in de Akzo, bleef nog met licentie cocaïne voor de geneeskunde produceren.

http://www.knipselkrant-curacao.com/kkc-io-so-overzicht-lob-en-wob-verzoeken-openbaarheid-van-bestuur/#more-237266

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Cura%C3%A7ao
https://robscholtemuseum.nl/nardy-cramm-blog-dutch-sandwich-io-so-ik-weet/

Dit delen: