Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (4): CHARLES DICKENS | A TALE OF TWO CITIES
Deze scene uit A Tale of Two Cities van Charles Dickens greep mij reeds direct bij de strot, toen ik hem voor het eerst las. Hij is ook verfilmd, het zijn de eerste vier minuten van deze video (niet voor niets koos regisseur Jim Goddard deze scene als de opening van zijn film uit 1980):
Kort, nadat de markies van de ‘elite’ in de koets zijn twee goudstukken werpt naar het ‘volk’ na een kind te hebben doodgereden, breekt de Franse revolutie uit. Duizenden decadente aristocraten van het ‘ancien regime,’ die het volk drie eeuwen lang hebben leeg geplunderd, gekleineerd en verkracht belanden onder de guillotine, die speciaal voor deze revolutie werd uitgevonden. Het doodrijden van het kind uit de scene hierboven slaat een directe en onmiskenbare brug naar het Nederland van nu. Net als het Frankrijk onder Lodewijk XVI zucht immers ook Nederland in 2017 onder een regime van elitaire plunderaars en arrogante pedofielen, die het verkrachten van het volk en het vermoorden van kinderen tot hun hoogste politieke ideaal hebben verheven. Ongetwijfeld wordt hierbij vele malen smeriger, sadistischer en laffer geopereerd, dan destijds in Frankrijk, waar je (nog) geen Marianne Vaatstra’s, Anne Fabers, geen Romy’s en Savannah’s had. De vraag is natuurlijk, of er over 200 jaar een film zal worden gemaakt met als openingscene de rituele moord en de satanische verkrachting van een jonge Nederlandse vrouw. In plaats van het goudstuk, dat de vader van het afgeslachte kind in Frankrijk krijgt toegeworpen, krijgen de ouders van Anne Faber een ‘onderzoek,’ waarin de ‘onderste steen boven zal komen’ en mogen ze misschien zelfs nog een kopje thee komen drinken bij Koning Willem. Maar een nog veel grotere vraag is, wanneer het Nederlandse volk in opstand komt tegen de weerzinwekkende bestuurders, die door wijlen Theo van Gogh zo treffend worden omschreven als ‘de boven ons gestelden’.
It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way.
Dit is het begin van het boek. We staan nu op precies dezelfde fatale tweesprong als destijds de Fransen. Waarschijnlijk is de nieuwe revolutie al lang begonnen: kijk wat er nu allemaal speelt in de VS, waar de pedofielen van het ancien regime steeds verder worden terug gedrongen door de ‘man van het volk’ Donald Trump. Het kan niet worden uitgesloten, dat Hillary Clinton, John Podesta en Barrack Obama hetzelfde lot zullen ondergaan als Marie Antoinette, Lodewijk XVI en de Marquis d’Evremonde uit het filmpje hier boven. Rond de 40.000 mensen van de ‘elite’ werden in de Franse revolutie vermoord. Het is aftellen tot het moment, dat de revolutionaire vonk overslaat naar Nederland.
De ‘twee steden’ van het boek zijn Londen en Parijs; de huiveringwekkende gebeurtenissen in die laatste stad worden beschreven vanuit Engels perspectief. Maar de ‘twee steden’ zijn ook de twee Parijzen: dat van de decadente elite en dat van het hongerende plebs. Over Den Helder kunnen we inmiddels na jaren van corruptie, plundering en wanbeleid hetzelfde zeggen: ook Den Helder bestaat inmiddels uit twee steden. De Helderse elite wentelt zich in luxe en decadentie op kosten van de burger, terwijl die laatste groep steeds dieper weg zakt in het moeras van uitzichtloosheid en ellende. Komen de ‘boven ons gestelden’ van Theo ten val en hebben we ‘everything before us’ of blijven ze aan de macht en moeten we ons opmaken voor een ‘winter of despair’? Blijft het Rob Scholte Museum behouden voor Den Helder, zoals dat past bij een ‘age of wisdom,’ of wordt de kunstenaar met zijn familie de stad uitgejaagd in deze ‘age of foolishness’? Worden Rutte en Hillary Clinton en de rest van de ‘kabal’ gedumpt op de mestvaalt van de geschiedenis, waar ze thuis horen en krijgen we ‘the best of times,’ of kunnen ze doorgaan met het verkrachten van het volk? Staan we voor het ‘season of light,’ of voor dat van ‘darkness’? Als dit geen mooie kerstgedachte is…
Rob en je familie veel succes toe gewenst en houdt stand. De kapo’s van Nederland met hun trawanten willen kost wat kost de macht houden, maar tegen een volk wat wakker wordt zullen zij het onder spit delfen. Hun straf zullen zij niet ontlopen deze landverraders.
Het is wel triest dat de zieke fantast Micha Kat hier een spreekbuis heeft gevonden.
Het bewijst dat Rob Scholte volledig de weg kwijt is.
Even een sticker “zieke fantast” plakken op het voorhoofd van Micha Kat en klaar is Kees. Als je de moeite zou nemen om echt inhoudelijk te onderzoeken wat Micha bijvoorbeeld over Joris Demmink heeft geschreven, dan doe je het letterlijk in je broek. Daarom wil de schaapskudde er ook niks van weten. Die kudde hecht veel meer aan zijn wollige veiligheidsgevoel dan aan de naakte waarheid. Bij Micha is dat andersom en daar heb ik onmetelijk veel respect voor! Echt onmetelijk veel respect!
Tegelijkertijd slaat Micha regelmatig VOLKOMEN door. Maar vind je het gek als je zo’n eenzame strijd moet voeren, omdat vrijwel iedereen van ons te laf is om de deksels te lichten van het exploderende aantal stinkende beerputten dat ons omringt. Natuurlijk worstel ik ook enorm met het fenomeen Micha Kat. Maar alleen al het automatisme waarmee iedereen hem uitkotst zonder dat ze ook maar een minuut kijken of wat hij zegt waar zou kunnen zijn, is in flagrante strijd met mijn rechtvaardigheidsgevoel. Ik heb ook respect voor Rob Scholte die Kat gewoon publiceert, ook al kost je dat belachelijk genoeg automatisch je reputatie. Want het wordt als volledig bewijs gezien dat Scholte ook de weg kwijt is. Het publiceren van het verhaal van Micha betekent overigens helemaal niet dat Scholte het met hem eens is! Maar argumenten tellen niet in deze discussie. Bestaansangst, stickers plakken, geestelijke luiheid en angst voor je reputatie, daar blijkt het om te gaan.
Ik heb geen eindoordeel over Micha Kat. Maar er is een ding dat ik absoluut zeker weet, de laffe wegkijkende meute, die in een roze droomwereld leeft en de almaar uitdijende maffia niet durft te zien, bestaat minstens uit net zulke zieke fantasten als Micha Kat mogelijk is. MINSTENS! Daarom blijf ik Kat respecteren, ook als mijn reputatie daardoor sneuvelt.
Geachte heer Berts,
Ik volg Micha Kat al jaren en beschouw hem als een zieke fantast; ik zie geen enkele grond die harde kwalificatie terug te nemen. De afschuwelijke laster die hij, zonder enig hard bewijs, over tientallen personen heeft uitgestort beschouw ik als ronduit crimineel gedrag. Die man hoort in de gevangenis of een TBS-kliniek.
Ik zie, uw bijdrage lezend, dat u dit in de kern met me eens bent maar wijst op andere zaken die ook niet zouden deugen. Dat verweer vind ik zwak.
Groet,
Julien
Mooi gesproken