Melanie E. Rijkers – (Beeld) Cultuur in Brabant

Beeldcultuur in Brabant. MOTI en MU/STRP organiseerden op 17 september jl. i. s. m. de provincie Noord-Brabant een middag om van gedachten te wisselen over de betekenis van beeldcultuur.

Zijn er wellicht ‘cultures’ (cultuur in meervoud)? Het Chinees restaurant zou een van de mooiste voorbeelden zijn van design culture in Nederland. Popcultuur = volgens Ilona Gaynor beeldcultuur.

Ilona Gaynor, artist/designer The department of No, was de eerste spreekster. Een kloeke Engelse ontwerpster die doet wat mijn oudste zou kunnen en willen doen: het ontwerpen van ‘what if’ scenarios m.b.t. de staatsveiligheid, compleet met 3D maquettes. Haar nieuwste project is Under Black Carpet(s) – en nog niet af.

Ze is o.a. op onderzoek geweest bij de Police Academy in LA. Het viel haar o.a. op dat agenten er vaak een filmscène bijhalen om datgene wat gebeurd is te beschrijven.

Ontwerpers worden nu gevraagd om scènes te herschrijven – Ilona vraagt zich af: is er een verschil tussen een moord schrijven en een moord ontwerpen?

Must sees:
Fargo – 1996 van Joel en Ethan Coen – not based on a true story at all (film stelt: ‘gebaseerd op echt gebeurd verhaal’ maar dat ís helemaal niet zo) Ilona stelt: ‘Use the power of invention, the power of design’ (zoals in Home alone). Dit is ook zo bij Catch me if you can – waarbij Frank Abagnale Jr. voor miljoenen fraudeert – omdat het kan – en uiteindelijk de FBI gaat assisteren nadat hij eindelijk gepakt is.

Ilona’s werk wekte ook de interesse van Homeland Security en nu ontwerpt ze complexe terroristische scenario’s. Ze stelt ‘Terroristen zijn heel creatief’ en met haar ontwerpen hoe een vliegtuig neer te laten storten helpt ze de misdaadbestrijders. Ze verkoopt haar informatie en ontwerpen aan tv studio’s, de gebroeders Coen gebruiken haar (moord)verhalen.

Voor haar betekent Beeldcultuur: (visual culture) anything and everything, en persoonlijk: cinema graphic designs.
Maar ook: Design is the weapon of the weakest.

Ook gehoord:
Beeldcultuur ontstaat uit de maatschappij zelf – beeld = foto/schilderij, maar er is meer dan kunst.

Er is zoveel beeld gemaakt in de 20e eeuw (hergebruikt) – door herhaling ga je beelden mooier vinden – men moet leren beeldlezen – onderwijs loopt hierin achter.

Scharrel-beeld – beelden die meer tijd krijgen om te aarden, deze zouden het antwoord zijn op de snelle beeldcultuur van nu.

Moti wil alle kinderen leren beeldlezen – het leren analyseren van een beeld – en ontwikkelt hiervoor een app.

Gebrek aan beeld(cultuur): Supermarkt zonder verpakking. (maar die was er vroeger toch ook al??)

Hoe komen producten bij jou de wereld van distributie en logistiek moet nog verbeeld worden – Breda zou knooppunt kunnen zijn van distributie.

Born Digital – De nieuwe beeldgeneratie die gelukkig/positief zijn – wie zijn de jonge beeldmakers; bijvoorbeeld Rafaël Rosendaal – hij ontwerpt een website en verkoopt deze als kunst. Of de Glitch kunst – fouten uit het internet als beeld weergeven.

Jeroen Mulder van de provincie Brabant heeft de eer om een nieuw beleidskader 2017 m.b.t. beeldende kunst en m.n. de beeldcultuur vast te gaan stellen. Er was altijd: muziek, podiumkunsten en… overig. Beeldcultuur is overige…

Hij stelt: ‘Met welke ogen kijken we – Hoe kijken internationaal verschillende ogen naar (een) beeld.’

Het panel stelt vervolgens dat je beeldcultuur moet leren (beeldlezen). Ik denk dan meteen: nee!! Iedereen heeft een talent voor beeldcultuur maar word je afgeleerd in traditionele onderwijs methode.

Beeldcultuur was er altijd al – als natuurlijk talent aanwezig bij iedereen – Egypte ‘schreef’ in hiërogliefen (plaatjes). De schriftcultuur is aangeleerd, beeldcultuur is natuurlijk.

– Beeldcultuur = alles (om je heen)
– Een beeld wordt (door iemand) gemaakt, design is het maken van beelden en beeldcultuur is eindproduct
– Beeld = een uiting van wat niet aanwezig is

De productiekant moet geld krijgen – hier ben ik het volledig mee eens. De grotere platforms zijn er immers al (instellingen met al hun faciliteiten) maar zodra een maker hiermee aan de slag wil, is er ineens geen mogelijkheid. Je kunt als individu geen aanvragen meer doen, en dit houdt de ontwikkeling van de beeldcultuur m.i. tegen.

Betaalde stages, mogelijk gemaakt door provincie?? Nu er nog onafhankelijk beeldmakers/kunstenaars zijn in Brabant: laat jongeren bij hen stage lopen, betaald door de provincie. Een zelfstandige kan in deze tijd toch niet iemand opleiden – die uiteindelijk zijn werk over gaat nemen – en die persoon er nog voor moeten betalen ook?!? Dat is het einde voor de Brabantse beeldcultuur.

Stimuleer ontwikkeling door cross over – productie van beeldcultuur mogelijk maken – langlopende onderzoekstijd faciliteren. Kruisbestuiving oude en nieuwe generatie – om verder te komen – maar zonder inkomensverlies. Terug naar de meester-schilder en -leerling situatie. Rob Scholte stelt niet voor niets dat wanneer je iemand namaakt, je leert, dat het kopiëren een belangrijk leerproces is.

Oplossingen: jaar subsidies – liefst ieder jaar nieuwe combi – twee partijen die samen onderzoek doen op hun vakgebied (beeldcultuur/overig) – ZZP = nieuwe lichting – nieuwe generatie van delen is het nieuwe hebben – individuen samenvoegen om (beeld)cultuur verder te ontwikkelen.

De makers moeten gesteund worden, dan kunnen de instellingen dat werk weer laten zien.

Probleem: De nieuwe tijd = zonder instellingen – niet meer nodig, de flexplek wel, vast gebouw niet. Oplossing: als provincie werkplekken (= productie proces).
Ook bij festivals is productie (proces) belangrijk – festivals zijn vaak samenraapsels van verschillende producties – dus productie!! is t woord wat ondersteund moet worden – en m.i. al vanaf basisschool –

Laten we veel duo projecten, zgn ‘cross overs’ mogelijk maken, denk aan de nieuwe food cultuur – i.s.m. de design academy 3D printen (en ontwerpen) van eten = ook beeldcultuur.

http://artstudio23.blogspot.nl/2014/09/beeldcultuur-in-brabant.html