Mart – Snijden, copyright en Prince
Snijden.
Als ik de kunst was dan zou ik genieten. Ik zou glimlachen om zoveel verbazing van jou als kijker. Zou op sommige momenten niet meer bijkomen van het lachen. Zou af en toe het canvas laten trillen van genot. Maar zou je ook willen uitleggen dat er méér is dan het platte vlak. Dat er meer lagen zijn en diepgang. Zou je willen uitleggen dat er méér is tussen hemel en Aarde. Zou je willen uitdagen om naar de ruimte achter het opgespannen linnen te kijken. De ruimte. Die onmetelijke ruimte.
Als ik de kunst was…
Het was behoorlijk schrikken gisterenavond. DWDD begon en tijdens de eerste minuten van het programma kreeg ‘onze Matthijs’ in zijn oortje van de regie te horen dat Prince dood was. En hij, als boodschapper van het slechte nieuws, moest het ons meedelen. Ik zag de schrik bij Halina Reijn. Haar hand ging richting hart, haar ogen werden vochtig. Het leek alsof haar adem en de tijd heel even stil stonden. Wat mij betreft is dit nu al een van de hoogtepunten van dit televisiejaar.
De wereld draait door. Ook zonder Prince. Moest even later denken aan die naamsverandering van hem maar dat was dan weer na het item over en de beelden van Rob Scholte. Rob heeft een expositie vanaf 28 april in de Fundatie. ‘Rob Scholte’s Embroidery show’, de titel klinkt als een uitdaging.
“de ongeïnteresseerde domheid te geloven, waarmee Nederland ten faveure van Ikea-prints afstand neemt van de traditionele, met de hand gemaakte, borduurwerken, die door de moeders, de groot-, de overgroot – en betovergrootmoeders (soms ook mannen) van ons land anoniem, met zoveel liefde en geduld in de hen overblijvende krappe uurtjes, steek voor steek, zijn vervaardigd.”. Woorden van Rob Scholte.
Rob heeft iets met © (copyright). Speelt ermee. Onderzoekt hoe het zit met copyright en beeldrecht. Omdat het bijzonder en veel omvattend.
Prince is dood. The Artist Formerly Known as Prince. Vond dat een bijzondere naam, goed gevonden ook. Het was een noodsprong, een moment in de tijd, omdat hij de naam Prince niet mocht gebruiken. Die rechten waren in handen van de platenmaatschappij. Toentertijd en nog steeds vond ik dat maar raar en krom.
Het was een avond waarin er behoorlijk veel bij elkaar kwam. Een moment van. Tja van wat? Het leek of er vanuit het universum een signaal kwam. Ik zag een verbaasde Matthijs, een aangedane Halina en een toelichtende Rob Scholte.
Een rare avond. Moest denken aan Fontana en zijn moment. Het moment dat hij na een lange tijd van concentratie opstond, een mes pakte en met een beweging in het canvas sneed. Een belangrijk moment voor de kunstenaar en een speciaal moment voor de kunst en haar geschiedenis.
Ik vraag me vanochtend af of Lucio Fontana toentertijd een oortje in had. Bij wijze van spreken dan.
Ik wens je een bijzonder mooie vrijdag.
Beeld & Blog, With an eye on the world of image and beyond…, 22 april 2016